Hoera, er is een nichtje geboren! Dit nichtje woont met haar ouders in New York, tijd dus om op kraamvisite te gaan. In september 2024, toen de jongedame nog maar enkele weken oud was, zijn we richting New York gereisd. Gelijk ook maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om ook een stedentrip naar Boston te doen. Onze avonturen (in ieder geval het 'toeristische deel') waren via de blogs te volgen. Hieronder een samenvoeging van alle geplaatste blogs (met foto's), die samen een volledig verslag vormen. De verslagen zijn gemaakt en gepost tijdens de reis. Soms met gebrek aan tijd (of met even iets minder zin), soms juist weer lekker volledig. Na de reis zijn de blogs zo weinig mogelijk aangepast, het is gewoon een weergave van hoe de reis op dat moment is beleefd. Opgemerkte tekstuele en grammaticale fouten zijn wel later wel doorgevoerd. Het fotoverslag is wel iets aangepast, ook zijn watermerken toegevoegd.

Dag 1: opnieuw naar New York

Er zijn weinig redenen om (binnen korte termijn) een gebied of stad nog een keer te bezoeken, het is nou eenmaal heerlijk om verschillende plekken te ontdekken. Er is natuurlijk wel een uitzondering: familie. En zeker als er dan ook nog een klein nichtje is geboren, dan is er helemaal een reden om snel weer op reis te gaan naar New York. Iets meer dan een jaar geleden waren we er al op bezoek, nu dus op herhaling. Maar voordat teentjes en vingertjes kunnen worden geteld, eerst nog een lange reisdag richting de Verenigde Staten. En zoals het wel vaker het geval is, zat het toch niet helemaal mee met het reizen.

Het idee was in ieder geval goed. Een vlucht vanaf Schiphol om ongeveer 11 uur in de ochtend, aankomst op JFK in New York iets na 1 uur in de middag. Lekker gebruik maken van het tijdsverschil en aan het einde van de middag nog mooi even iets zien van de stad (en indien mogelijk nog even de kleine meid bewonderen). De planning liep nog in Nederland in het honderd. Nadat de wekker was gegaan de check bij de NS gedaan: alles nog op schema. Ook in de praktijk ging het goed, al waren de overstaptijden door wat vertraging erg krap. Maar goed, in ieder geval prima op tijd op Schiphol.

Op de luchthaven even op het bord op zoek naar de incheckbalies. Als er dan in rode letters een vertraging van 2 uur staat aangegeven, dan wordt duidelijk dat van een vrije middag in New York weinig over zal blijven. De wijze les: niet alleen een check bij NS, maar ook bij Schiphol. Hadden we gewoon lekker toch een beetje kunnen uitslapen. Voordeel van de extra twee uur: je hoeft totaal niet bang te zijn dat het bij douane en veiligheidscontrole te lang gaat duren, marge zat. Het werd alleen wel een lange zit voordat we het vliegtuig in konden, zeker ook door nog eens een bonusvertraging van een half uur. Zo werd 11 uur toch half 2. En met na vertrek de bonus van een start vanaf de polderbaan, tel er dus maar nog een kwartier bij op. Maar hoe dan ook, uiteindelijk waren we op pad.

Onderweg gelukkig weinig tegenslagen, het bleef ook lekker rustig qua turbulentie. Om een uur of 3 in de middag kon de landing worden ingezet. Helaas had de luchtverkeersleiding een paar rondjes New York en Long Island in gedachten en werd het vliegtuig ook na de landing op weg naar de gate op meerdere plaatsen stilgezet. Uiteindelijk kon het vliegtuig pas om kwart voor 4 worden verlaten, dat viel dus niet mee. En toen moest de grootste ergernis nog komen. Op JFK vinden ze het geen probleem om mensen van buiten de VS heel lang te laten wachten. Onnodig lange rijen onderweg naar de aankomsthal, de helft van de loketten gesloten: pas na ruim 2 uur en een kwartier eindelijk aan de beurt. En vervolgens uiteraard de bagage al lang van de band, dus lekker zoeken door de stapels die verspreid over de hal met bagagebanden staan neergezet. Gelukkig wel bordjes met vluchten er bij, dus uiteindelijk was de koffer snel gevonden.

Het laatste stuk richting Greenpoint in Brooklyn gaat met verschillende metro's. Gelukkig vorig jaar al geoefend, dus we weten inmiddels wel hoe het werkt en welke lijnen we moeten hebben. Toch neemt de rit wel een poosje in beslag, uiteindelijk dus pas na kwart over 7 bij de slaapplek. Snel nog even een groot stuk pizza naar binnen gooien bij een nabijgelegen bar en verder snel naar bed. Ons nichtje en uiteraard de mama en papa moeten toch nog maar een nachtje wachten, het komt morgen dan allemaal goed. Verder ook weer wat leuke dingen van de stad zien, het Vrijheidsbeeld mag ook wel eens van wat dichterbij worden bewonderd. Leuke vooruitzichten voor morgen dus, dat komt helemaal goed!

Dag 2 en 3: rondstruinen in New York

Er zijn heel veel locaties en bouwwerken in New York die bekend zijn over de hele wereld. Denk aan Central Park, Wallstreet, Rockefeller Tower, Empire State Building, Times Square en Brooklyn Bridge. Maar het meest iconische is toch eigenlijk wel het Vrijheidsbeeld. Vorig jaar was het er nog niet van gekomen, maar nu moest een bezoek aan het beeld toch echt wel op het programma. Vanaf de Brooklyn Bridge hadden we het Vrijheidsbeeld vorige keer al wel gezien, maar dat is dan wel heel ver weg en dan ook nog alleen vanaf de zijkant. Vandaag dus maar van dichtbij bewonderen.

Het vrijheidsbeeld ligt op Liberty Island, ten zuidwesten van Manhattan. Er is dus een boottocht nodig om er te komen. Vanuit Greenpoint, waar we verblijven, is een boottocht met de ferry ook een handige om aan die zuidwestkant van Manhattan te komen. Nadat een ontbijt om mee te nemen was gescoord, werd dus ook koers gezet richting de oever van East River, op nog geen vijf minuten lopen van ons verblijf. Lekker in het zonnetje met een smoothie en een croissant, zo is de 10 minuten wachten op een veerpont helemaal niet erg. Op de veerpont was ook genoeg plek op het zonnedek, dus eigenlijk hadden we voor een paar euro al een soort van rondvaart langs Manhattan. Onder de Williamsburg Bridge, Manhattan Bridge en zelfs Brooklyn Bridge door, het kan eigenlijk nauwelijks mooier qua sightseeing New York. Uiteindelijk aankomst vlakbij Wallstreet, we waren op Manhattan aangekomen.

Vanaf de eindhalte van de ferry was het nog tien minuten lopen langs de kade richting Battery Park. In dit park ligt de steiger voor de rondvaartboten richting Liberty Island en ook Ellis Island, ook een bestemming voor vandaag. Een drukte van jewelste, er gaan hele drommen mensen met de boot om het vrijheidsbeeld te zien. Gelukkig waren we ietwat aan de vroege kant, de rijen na ons leken toch steeds langer te worden. Helaas was niet te voorkomen om in wat gedrang te komen. Het lijkt er op dat ze de boel bewust laten opdringen, zodat het in- en uitstappen wat sneller gaat. Ik zou zelf eerder adviseren wat andere boten in te zetten, want een loopplankje waar je een voor een op of af kan schiet niet op als er honderden mensen op de boot moeten. 

Uiteindelijk hadden we een plek op een boot bemachtigd en dan ook nog langs een reling. Na vertrek werd achter ons een steeds mooier uitzicht op Manhattan zichtbaar en voor ons kwam het Vrijheidsbeeld steeds beter in beeld. Prima zicht om weer wat foto's te schieten. Op Liberty Island ging iedereen van boord om het Vrijheidsbeeld te bewonderen. Wij vonden een rondje om het beeld voldoende, maar sommigen gingen zelfs in het beeld zelf of bezochten een museum. Dat is overigens typisch Amerikaans, overal is een museum voor. Het Vrijheidsbeeld heeft dus ook een eigen museum. Wij pakten in ieder geval snel weer een boot, het van dichtbij bewonderen van het beeld was wat ons betreft helemaal leuk en daarmee genoeg.

Ondanks dat we redelijk vroeg weer bij de boot voor het vervolg waren, werd het toch een poos wachten. De boten konden de drukte moeilijk aan en liepen dus vertraging op. Zonde, maar gelukkig hadden we de hele dag de tijd. De volgende bestemming was in ieder geval Ellis Island, de plek waar alle immigranten zich vroeger moesten melden voordat ze eventueel het land in mochten. Medische controle, mentale controles en controle papierwerk: je kwam het land niet zomaar binnen. In het oude ontvangstgebouw was ook weer een heel museum ingericht, over immigratie in het algemeen en het eiland in het bijzonder. Leuk en leerzaam om te zien en buiten als bonus nog een prachtig uitzicht op Manhattan in de verte. 

Na de stop op Ellis Island een laatste boottocht terug naar Manhattan. Het idee was om vervolgens met de ferry terug te gaan, want er was die middag iets belangrijks te doen: kennismaken met ons nieuwe nichtje en lekker bijkletsen met schoonzus en zwager. Helaas ook hier weer even typische karma, want net de ferry gemist en de volgende liet nog 29 minuten op zich wachten. Dan dus maar met de metro, de dichtstbijzijnde halte was maar iets meer dan 5 minuten lopen weg. Gelijk ook weer een stukje Wallstreet gezien, dat was ook wel weer leuk. De metro bracht ons in ieder geval best rap weer richting Greenpoint. Snel alle meegenomen cadeaus oppikken en snel op kraambezoek. Heel fijn om de prachtige en lieve meid voor het eerst te zien en om de familie weer eens te zien. 's Avonds nog een hapje en drankje met zijn allen. Een leuke mix van toeristje spelen en familiebezoek, hiervoor was deze trip helemaal bedoeld.

Ook de tweede volle dag in New York bracht een mooie combi. In de ochtend zelf alvast samen het nabij gelegen Williamsburg verkend. Mooi weer op een zaterdagochtend, het ideale recept om de lokale bevolking te zien genieten van het weekend. De sportievelingen aan het hardlopen, anderen met de hond aan het wandelen en kinderen aan het sporten en spelen in het park. Leuk om eens op een minder toeristische manier kennis te maken met New York, geen gestrest en gehaast. Ook de bewoners hebben schijnbaar alle tijd, want ze gaan met alle liefde in een lange rij voor dat ene hippe koffietentje of dat nieuwe bakkertje. Volgend jaar staan ze waarschijnlijk weer in de rij voor de volgende rage. Na een wandeling door de wijk zijn we lekker vanaf een bankje in het park mensen gaan kijken. Wat lopen er toch bijzondere exemplaren rond in deze stad. Tegen het einde van de ochtend voegden schoonzus, zwager en nichtje zich bij ons, weer een nieuwe gelegenheid om even fijn samen te zijn. 

Uiteindelijk trokken we voor de middag weer het eigen plan en togen we richting Manhattan. Ghostbusters headquarters was het doel, maar door wat werkzaamheden aan de metro werd het eerst een onverwachte wandeling door Noho en Soho. Dat was een deel van Manhattan dat nog niet eerder was aangedaan, zo zie je toch steeds weer iets nieuws in New York. Uiteindelijk werd het hoofdkwartier van de Ghostbusters, dat in het dagelijkse leven een brandweerkazerne is, gevonden en bereikt. Leuk om te zien, er hangt ook echt een Ghostbusters-bord aan de gevel. Vanaf hier is het een wandeling van circa 10 minuten naar de monumenten van 9/11 en de Freedom Tower. Vorig jaar ook al aangedaan, maar het blijft indrukwekkend. Bizar om al die namen van de slachtoffers te zien en om te beseffen wat hier toen is gebeurd.

Het volgende plan was om de Brooklyn Bridge lopend over te steken, daar bij Van Leeuwen (een befaamde ijssalon in New York) een ijsje te eten en dan met de ferry terug te gaan naar Greenpoint. Het oversteken van de brug ging opvallend snel, want alle verkopers zijn die brug af gejaagd. Dat scheelt heel veel opstoppingen, er kon lekker worden doorgelopen. Het ijs was ook dit keer weer fantastisch, het uitzicht langs de rivier op Manhattan en het heerlijke zonnetje maakten de ervaring compleet. Het laatste stuk van de plannen (het nemen van de ferry) liep in het honderd, want er stonden gigantische rijen. Het gros van de mensen vindt het schijnbaar niet vervelend om meer dan een uur in de rij te staan om de boot te kunnen pakken, maar wij zien dat toch anders. Dan dus maar met de metro, al zat dat ook niet mee. Het was verder lopen dan beoogd, we kwamen uit bij het verkeerde metrostation (en moesten dus om) en overal was de metro steeds net weg. 

Uiteindelijk lukt het toch altijd weer om op de plek van bestemming te komen, al duurde het dit keer wel erg lang. Geen zin dus meer om ergens uit eten te gaan. Dan maar lekker takeaway sandwiches halen, die prima op te peuzelen zijn op een dakterras. Goede sandwiches, een lekker lokaal biertje, goed gezelschap en een prachtig uitzicht op Manhattan: een prima afsluiter van weer een mooie dag!

Dag 4: stedentrip binnen een stedentrip

Leuk om familie op te zoeken in New York, maar het is natuurlijk wel ver weg. Even twee dagen heen en weer is niet echt een optie. Vanwege de lange reistijd, het tijdsverschil en uiteraard ook wel het milieu wil je zo veel mogelijk uit een reis halen. Om deze reden proberen we altijd wat langer te gaan en nog iets leuks toe te voegen. Vorig jaar was dat nog een kort avontuur op IJsland op de terugweg naar Europa, dit keer een stedentripje naar het noordelijker in de Verenigde Staten gelegen Boston. Omdat we later deze reis nog terugkomen in New York kun je het gerust een stedentrip binnen een stedentrip noemen.

Het voordeel van Boston is dat deze stad heel prima met de trein te bereiken is vanaf New York. Vanaf Penn Station (in het hart van Manhattan) ben je in zo'n 4,5 uur in Boston. Vanmorgen dus op tijd vertrokken richting station, een ruime tijdsmarge voelt toch altijd wel comfortabel. Wat een verschil met gisterenmiddag, alles nog heerlijk rustig op de zondagochtend. In het ochtendzonnetje in een minuut of 5 bij het metrostation om vervolgens met eerst de groene lijn en dan de blauwe lijn in een half uur aan te komen direct onder Penn Station. Vertrekhallen en perrons zijn geregeld per spoorwegmaatschappij en dankzij goede bewegwijzering was de goede vertrekhal zo gevonden. Bij de loketten nog even voor de zekerheid gevraagd of de bagage mee kon zonder in te checken. Geen probleem, dus alle tijd over om nog ergens een ontbijtje te regelen en alvast wat eten in te slaan voor tijdens de rit. Naast de vertrekhal is een aparte 'foodhall', dus keuze te over. 

De trein had ondertussen al zo'n tien minuten vertraging opgelopen, maar op een gegeven moment toch maar richting vertrekhal. Een vertrekspoor stond nog niet aangegeven, maar een hele lange rij verklapte dat heel veel andere mensen al wel wisten waar de trein zou aankomen. Achteraan aansluiten dus maar. Waar wij in Nederland gewend zijn te wachten op het perron zelf, daar blijft hier het perron afgesloten totdat de trein is gestopt langs het perron. Werkt wel flink vertragend, omdat nu ineens nog honderden mensen via een enkele roltrap naar het perron moeten. De trein was ook nog eens bomvol, dus pas bij de allerlaatste wagon konden plekken worden gevonden. Pas nog vijf minuten later kon de trein vertrekken, we waren op weg richting Boston.

De reis ging verder voorspoedig, aan het einde van de rit kwamen nog bijna op schema aan op station Boston South. Onderweg was trouwens genoeg te zien. Eerst nog de buitensteden van New York, maar daarna steeds landelijker met af en toe een stad. De route liep redelijk langs de kust, dus ook veel rivieren, meertjes en jachthavens. Duidelijk ook dat veel rijke amerikanen een buitenhuis hebben, want langs de oevers van de wateren waren genoeg dikke landhuizen te spotten. Net voor Boston werd alles weer stedelijker, het laatste stuk ging op een rustiger tempo vanwege alle bochten en wissels. Duidelijk dat we weer een grote stad naderden. Na aankomst op het station nog even door de centrale hal en we liepen zo naar buiten. We waren in Boston.

Behalve het regelen van een treinticket en een kamer waren we nog niet voorbereid. Geen idee dus wat van deze stad te verwachten. Eerste indrukken: minder hoge torens dan New York, minder drukte dan New York, maar vooral: een stuk meer wind en frisser dan New York. Eerste actie was dan ook het aantrekken van een warme trui. Daarna konden we op pad. De Airbnb zou aan te lopen moeten zijn, dus een zoektocht naar het ov bleef achterwege. Het was verder nog te vroeg om de kamer in te mogen, dus op goed geluk gingen we de stad vast verkennen. Het winkelgebied was snel gevonden, daarna volgden de theaterwijk en Chinatown. Van daar toch maar wat richting Back Bay, waar de gehuurde kamer zo ongeveer zou moeten liggen. Op korte afstand hiervan nog een koffietent van een heel bekende keten gevonden, zo kon ook de laatste tijd worden gedood. Het blijft toch lastig om met volledige bagage door een stad te struinen.

Uiteindelijk kon de bagage toch worden gedropt. De Airbnb bleek te bestaan uit twee volledige panden, gesplitst in allemaal kamers. Een soort hotel eigenlijk dus, maar dan zonder de gebruikelijke service. Een beetje gedateerd allemaal en ook nog eens langs spoor en drukke weg. Best onrustig helaas, maar gelukkig is het maar voor een paar dagen en is het alleen een slaapplek. Ook nu was het alleen een kwestie van bagage afgooien en snel op pad.

Voor het donker nog even een eerste verkenning van Boston en daarna een hapje eten. Al rondzwervend kwamen we langs de leukste plekken: verschillende chique winkels, een groot park, wat kerkjes, griezelige begraafplaatsjes en wat allemaal nog meer. Morgen komen we daar vast meer over te weten, maar voor nu is het vooral de weg een beetje leren kennen en eerste indrukken opdoen. Een relaxte stad in ieder geval, veel minder hectisch dan New York. Veel meer historie ook te vinden, dat maakt het ook wel leuk. Wel weinig leuke restaurantjes te vinden voor nu, waarschijnlijk moet je daarvoor in andere wijken zijn. Gelukkig is 1 leuk restaurant voldoende, prima gegeten in een sportbar/brouwerij/restaurant dichtbij de Airbnb. Daarna lekker het bedje in, morgen weer op tijd op pad.

Dag 5: wandelen over de rode lijn

Na een eerste verkenning gistermiddag en in de avond, werd het tijd voor een rondleiding door de stad. Normaal loop je dan met een stadsgids in de hand (of tegenwoordig met je mobiel met een app), maar in Boston hebben ze het helemaal voor elkaar. De minder bekende en populaire routes gaan nog op de ouderwetse manier, maar bij de bekendste volg je gewoon de rode lijn op de grond. Soms in baksteen, soms geverfd en soms met hetzelfde materiaal als ze voor wegmarkeringen gebruiken. Hoe dan ook is het een nagenoeg onafgebroken lijn die je over de route van 4 kilometer lang voert. De naam van de wandeltocht is de Freedom Trail en het voert je langs maar liefst 16 locaties van nationaal historisch belang. De tocht is te wandelen met gids, met toch ook nog een boek of app, een korte folder en gewoon zonder welke informatie dan ook. Wij kozen voor het simpele foldertje, leuk om toch in ieder geval iets mee te krijgen van wat je ziet.

De start van de wandeling is aan de rand van Boston Common, het oudste publieke park van de VS. Vroeger wilden ze er nog wel eens mensen ophangen en dat soort vrolijkheden, maar tegenwoordig is het toch wel een leuk park. Gisteravond hadden we het begin van de wandelroute al bij toeval gezien, net als het informatiecentrum van de stad (vanwaar de tocht dus begint). Geen zoekwerk vandaag dus en het ligt op maar een minuut of 10 lopen van de Airbnb. De start liet alleen even op zich wachten, want aan de overkant hadden we een bakkertje gezien. Eerst dus nog even ontbijten, maar daarna lekker op pad.

Het gaat wat ver om de hele route volledig te beschrijven, maar heel kort samengevat: een perfecte manier om de meeste belangrijke dingen in Boston te zien. Wat overblijft aan sightseeing is op een tweede dag prima te doen (maar daarover in de volgende blog meer). Het wat uitgebreidere verslag van de Freedom Trail (en het verslag van de rest van de dag) is onder de foto's te vinden.

De trail voerde vanaf de start eerst een stuk door de Boston Common, om tussendoor uit te komen bij het State House. Op een heuvel en met een gouden koepel is het een opvallende verschijning, al is het Old State house (dat we onderweg ook nog tegenkwamen) ondanks dat het veel kleiner is wel veel mooier. Een eenhoorn en leeuw bovenop de gevel, daar valt iedereen toch voor?

In het centrum kwamen we ook nog langs een paar kerken, twee eeuwenoude begraafplaatsen, veel standbeelden en ook de Old Town Hall. Lekker op het eigen tempo, met stops waar we wilden. Aangezien er in Boston een Charles Street is, een Charles River en zelfs een wijk met de naam Charlestown, had ik toch echt de hoop een souvenir met iets van mijn naam erop te vinden. Jammer maar helaas, mijn 'ik-vind-nooit-iets-met-mijn-naam-erop'-trauma blijft fier overeind, ook na het binnenstappen van een dozijn souvenirshops in Boston.

Aan de rand van het centrum kwamen we aan bij een drietal markthallen, gezamenlijk ook wel Quincy Market genoemd (naar de naam van de middelste markt. Niet echt meer een gebruikelijke markt, maar vooral veel eettentjes, souvenirs, restaurants en winkeltjes. Best een gezellige omgeving en eindelijk dus wat eettentjes gevonden. Na wat rondkijken en winkeltjes bezoeken nog een broodje gekocht. Even lunchen op een bankje en de tocht kon worden voortgezet. 

Al snel liepen we het oude centrum uit en na het oversteken van een boven de snelweg aangelegd parkje kwamen we uit in de wijk North End. Duidelijk de Italiaanse wijk, want het wemelt er van de Italiaanse restaurants. Ook hier weer een paar oude kerkjes en een zeer oude begraafplaats. Doordat er in deze wijk geen hoogbouw is zoals in het centrum, deed de wijk heel anders aan. Een stuk sfeervoller, hoogbouw is toch intimiderend en grauw op een bepaalde manier. Vanuit North End vervolgde de route over de winderige Charlestown Bridge naar de wijk Charlestown. Hier waren de laatste bezienswaardigheden voor vandaag te vinden. In een oude haven ligt de (voormalige) USS Constitution, een 18e-eeuws marine zeilschip. Uiteraard niet te bezoeken op maandag (ik moet toch eens leren hier rekening mee te houden), maar vanaf de kade prima te zien. Ook de gepensioneerde USS Cassin Young is er te vinden. Veel nieuwer, maar het zou met niets verbazen dat laatstgenoemde bij meer conflicten betrokken is geweest dan de oudste.

Na het havenbezoek nog even de woonwijk in voor bezienswaardigheid 16: Bunker Hill Monument. Een obelisk ter herinnering aan een van de bloedigste veldslagen van de Amerikaanse revolutie. Een mooi monument bovenop een heuvel, maar vooral ook gelegen in prachtige woonwijk met monumentale woningen. De route voerde nog verder terug richting brug, maar daar hield de Freedom Trail op. Leuk dat ze uitgaan van een wandeling van 4 km, maar vanaf dit punt kun je jezelf niet terugflitsen naar het startpunt. De tramhalte is nog ver weg, dus tel er minimaal een kilometer bij op. Wij kozen er voor terug te lopen richting centrum, om daar nog even verder rond te struinen. Met wat omweggetjes weer richting onze kamer. Lekker even een paar uurtjes luieren, dat was wel verdiend.

Nu we de wandeling hadden gemaakt, hadden we ook meer inzicht in waar de leukere restaurants te vinden. In de avond liepen we dan ook gericht richting de markthallen, waar we al snel een geschikte plek om te eten vonden. Even een keer geen burgers of iets dergelijks, we waren er blij mee. Terug gingen we met (wat we dachten) de metro,maar dat bleek ter plekke een ondergrondse route van de tram te zijn. Geen metro dus in Boston, maar wie maalt daar omals er prima tramverbindingen zijn? Einde van een dag met veel stappen, de benen lekker zwaar.

Dag 6: Back Bay en de Boston Duck

Het historische centrum, North End en Charlestown waren verkend,voor vandaag stond er vooral een ander gebied op het programma: Back Bay. De Airbnb ligt op de rand van dit district, dus vandaag alles lekker op korte afstand. Wat voorleeswerk leerde dat er een aantal interessante dingen te zien en doen zijn in Back Bay. Allereerst de openbare bieb, waarover alles en iedereen schrijft dat je deze echt moet bezoeken. Verder de Prudential Tower, de uitzichttoren van de stad. Tel daar nog bij op een aantal kerken en andere monumentale gebouwen en een aantal winkelstraten in historische panden en er vormt zich een programma. In de middag hadden we al een trip met de Boston Duck geboekt, dus de dag was al weer gevuld. Op pad dus maar.

Net als alle dagen is het vinden van een ontbijt de eerste missie na het verlaten van het logeeradres. Volgens de verhalen op internet zouden er bij het Prudential Centre 46 horecagelegenheden moeten zijn, dus daar zou het wel moeten lukken. Al wandelend op weg naar dit Centre kwamen we toevallig al langs de bibliotheek en aan de achterzijde (nieuwbouwdeel) zat een koffietentje. Hier dus maar naar binnen voor een broodje en een thee. Valt trouwens op hoe groot hier de bakken thee, koffie, sap of frisdrank zijn, echt bizar. Zoek dus altijd een plek op met een toilet erbij, want je zal het nodig hebben. Het koffietentje binnen het museum bleek trouwens half omgebouwd tot radiostation, we zaten bij een live uitzending.

Na het ontbijt liepen we binnen door de bibliotheek, op zoek naar het oude gedeelte. Al dwalend kwamen we uit op een heel mooie binnentuin met een mooie fontein. Dit was het begin van het oude gedeelte. Aan de overkant van de binnentuin kwam je uit bij de entreehal met een prachtig trappenhuis met veel schilderingen en twee gigantische leeuwenstandbeelden. Boven op de eerste verdieping kom je uit bij een aantal grote zalen, waarvan Bates Hall absoluut de mooiste is. Het had zomaar een filmlocatie voor een van de Harry Potterfilms kunnen zijn. Ondanks dat de bieb niet is opgenomen in de Freedom Trail (hij ligt ook op te grote afstand daarvoor), is dit wel echt hét gebouw om te bezoeken tijdens een bezoek aan Boston.

Eenmaal de bibliotheek uit, bleken de wolken goed weggetrokken, een mooie blauwe lucht diende zich aan. Het ideale moment om naar de top van de Prudential Tower te gaan voor het uitzicht over de stad. De ingang van deze toren lag midden in het Prudential Centre, alles was prima aangegeven. Van de trip naar boven was een heel event gemaakt met allerlei muziekjes, lichten en schermen in de ruimtes op weg naar de liften. Waarschijnlijk hebben we een hoop van de show gemist, want er was totaal geen rij en we konden dus overal voorbij lopen. Zelfs de lift hoefden we met niemand te delen, dus de hele animatie op de schermen op de wanden van de lift konden we optimaal volgen. De lift knalde met een flinke snelheid omhoog, de oren klapten spontaan even dicht.

Eenmaal boven was er een mooi uitzicht over Boston en Cambridge, maat ook over de wateren richting oceaan en de havens buiten de stad. Op de 52e verdieping grote panoramaramen met een aantal maquettes om de gebouwen ver onder ons te duiden. Een verdieping lager een buitendek helemaal rondom en nog een verdieping lager nog een experience met maquettes en foto's en vergeet uiteraard de horeca en souvenirshop niet. 

Een bijzondere manier om Boston te ontdekken is de Boston Duck Tour. 'Duck' is de bijnaam van amfibievoertuigen die in het verleden door het leger van de VS werden ingezet. Het zijn een soort rijdende boten met de omvang van een bus. In Boston rijden (en varen) er ongeveer 30 rond om de toeristen een rondrit te geven. Allemaal in verschillende kleuren en met verschillende prints en ook allemaal met een eigen naam op de boeg. De tour duurt zo'n 80 minuten en gaat in flink tempo langs alle bezienswaardigheden van de stad, zowel door de straten als over het water van de Charles River. Leuk, informatief, maar wel een waarschuwing. Als de gids zichzelf professor Quaackenstein noemt en een pilotenhoedje en pilotenbril opzet, dan weet je dat het ook schijtlollig wordt. Gaan kwaken naar alles wat voorbij komt is niet echt mijn ding. Maar de tour is leuk genoeg om dat maar voor lief te nemen.

Na deze tour nog even rondgewandeld door het winkelgebied van Back Bay. Deels in het Prudential Centre, deels door een aantal straten waar oude, statige huizen zijn omgebouwd tot winkels. Bij ieder huis een winkel in het souterrain, eentje op de begane grond en soms ook op de eerste verdieping. Naast allemaal bekende (en soms ook hele dure) winkelketens ook unieke winkels en ketens die alleen in Amerika bekend zijn. Op een food court nog even een gezonde maaltijd geregeld, vandaag geen trek in de burgers met frieten. Een rustige avond in de Airbnb, dat is ook wel eens lekker.

Dag 8: druilerig Manhattan

Dag 8 alweer van deze trip naar de Verenigde Staten. De oplettende lezer zal zich wel afvragen waar het verslag van dag 7 is, maar deze is er niet. Een dag van terugreizen naar New York en daarna vooral tijd met de familie. Dat laatste erg leuk en ook de voornaamste reden voor deze trip, maar toch niet echt relevant om op deze plek te delen. Maar dag 8 was het, ondanks ook een ochtend met de familie, ook weer een beetje de toerist uithangen. Dit begon dus zo rond de middag, toen we vanuit Greenpoint met de metro richting Manhattan gingen.

Vorig jaar tijdens de trip naar New York hadden we al veel highlights van de stad gezien en met onder andere het Vrijheidsbeeld was de top 10 bezienswaardigheden wel verder aangevuld. Vandaag dus de vraag wat we nog echt gezien willen hebben. Geïnspireerd door de prachtige bibliotheek van Boston was al snel het plan bedacht om ook die van New York ook een keer van binnen te gaan bekijken. Het regenachtige weer maakte dat idee nog zelfs beter. Het dichtstbijzijnde metrostation was die bij Grand Central Station. Nu we daar toch waren, gelijk maar nog een keer de grote hal met de klok bovenop de kiosk in het midden ervan bewonderd. Voor degene die de animatiefilm Madagaskar heeft gezien: die hal komt je dan erg bekend voor. Even een leeuw, zebra, giraf en nijlpaard indenken en het plaatje klopt.

Vanaf het station is het maar enkele blokken lopen naar de bibliotheek. Mooie trappen, die worden bewaakt door stenen leeuwen, leiden naar de ingang van het statige gebouw met hoge zuilen. Binnen zag ook deze bibliotheek er erg mooi uit met veel marmer en sierlijke gedecoreerde zalen. Helaas waren er enkele zalen gesloten voor toeristen. Eigenlijk ook wel logisch dat er in een bieb ook gewoon zalen zijn die dienen waarvoor ze bedoeld zijn: studeren. Beneden bij de ingang was een ruimte waar een expositie was ingericht met allerlei voorwerpen die gelinkt kunnen worden aan bekende personen. Meest in het oog springend zijn een stel knuffels van de zoon van A.A. Milne. De knuffelbeer, knuffeltijger, knuffelezel, knuffelvarken en knuffelkangoeroe waren de perfecte inspiratie voor het schrijven van veel verhalen die over de hele wereld erg bekend zouden worden.

Na het verlaten van de bibliotheek maar langs Bryant Park aan de achterkant van de bieb. In de verte kwam tussen de wolkenkrabbers door allerlei fel licht ons tegemoet. Dan hoef je niet te raden wat daar is: Times Square. Gelijk daar maar even gaan kijken, het hoort toch ook wel bij een bezoek aan New York. Dankzij de regen was het gelukkig niet zo'n gekte als anders, dus het was zomaar een keer prima vertoeven. Behalve alle lichtreclames kijken en de sfeer beleven, kun je er ook goed winkelen. Vooral ook winkels die we in Nederland niet kennen, dus prima om ook wat winkels in te gaan. Fijne was daarbij ook dat het binnen wel droog is. Behalve op Times Square ook nog rondgewandeld op het naastgelegen Broadway, waar veel grote theaters bij elkaar zijn. Opvallend dat deze theaters gewoon in de onderste verdiepingen van wolkenkrabbers zitten. Niet de mooie gebouwen die wij in Nederland kennen dus. Wel gigantische lichtreclames op de gevels, dus wat dat betreft doet het niet onder voor Times Square zelf.

Nadat we de toch nog wel drukte van Times Square zat waren, liepen we over 7th Avenue in noordelijke richting. Als je dan ongeveer twintig minuten doorloopt, kom je vanzelf uit bij Central Park. Ook best druk, maar over zo'n gigantische oppervlakte valt dat dan toch weer erg mee. Gelukkig was het ondertussen nagenoeg droog, dus een rondje door het park was wel even leuk. Opmerking hierbij wel dat je met een rondje van een half uur slechts een hoekje van het park hebt gehad. Heel het park rondlopen? Trek daar maar een dag voor uit. Of huur gewoon een fiets, dat gaat makkelijker. Huur deze trouwens niet in het park zelf (dat is belachelijk duur), maar pak een citibike in de omgeving. Hoe dan ook, wij dus een ommetje in het park en mooi zicht op de wolkenkrabbers in de omgeving.

Vanuit het park weer in zuidelijke richting, ook weer langs Times Square en Broadway, maar dan nog verder door. Je komt dan vanzelf uit bij Penn Station. Daar waren we al eerder geweest (treinen van en naar Boston), maar nu moesten we boven de sporen (en naast de aankomst- en vertrekhal) zijn. Hier staat namelijk de wereldberoemde sport-, evenementen- en concerthal Madison Square Garden. In Nederland hadden we al tickets geregeld voor een ijshockeywedstrijd tussen de New York Rangers en de Boston Bruïns. Wel een oefenwedstrijd, want het seizoen moet nog beginnen, maar met de Rangers wel een topploeg (vorig seizoen nog de Conference Finals gehaald). 

De kaarten waren voor de tweede ring, dus een mooi overzicht over de ijsvloer en alle tribunes. Hoe dan ook prachtig om mee te maken en de sfeer te proeven. Lekker dynamische sport en ook tussendoor zorgen ze goed voor vermaak met muziek, filmpjes en allerlei andere dingen. Een ijshockeywedstrijd is in ieder geval een aanrader bij een bezoek aan de VS. Volgende keer moet ik alleen van tevoren nog even de spelregels doornemen, want ik kon het nog niet helemaal volgen. Huiswerk dus.

Dag 9: the High Line

Inmiddels is de trip naar de Verenigde Staten weer achter de rug, ook weer fijn om lekker thuis te zijn. Een verslag van de laatste dagen liet nog even op zich wachten, maar bij deze dan nog het verslag van de laatste volle dag in New York. In de ochtend vrij om zelf op pad te gaan, de rest had andere leuke bezigheden. Voordeel hiervan is dat je dan ook zelf kan kiezen wat je wil gaan zien. De keuze viel op een 'Time to momo'-wandeling. Tijdens eerdere stedentrips hadden we al boekjes hiervan aangeschaft. In deze boekjes rondleidingen (inclusief kaart, beschrijvingen en nadere toelichtingen/tips) die wat minder standaard zijn. Uiteraard voert de route ook wel langs bezienswaardigheden, maar daarnaast kom je ook langs aangeprezen eettentjes of bijvoorbeeld leuke winkeltjes. Het zorgt toch altijd net weer voor straatjes (of zelfs wijken) die anderen niet zouden nemen. De keuze viel op route 3: 'Central Park, Times Square & Union Square'.

Eerst dus maar weer met de metro van Brooklyn naar Manhattan. Het lijkt allemaal dicht bij elkaar en de metro gaat ook best rap, maar uiteindelijk ben je dan stiekem al snel weer een uur onderweg. Startpunt van de wandeltocht was op de Colombus Circle, bij het meest zuidwestelijke puntje van Central Park. De route gaat formeel niet door het park zelf, maar ik wilde toch nog even een rondje er doorheen maken. Een toevoeging van een half uurtje aan de tocht dus. Daarna met het boekje in de hand op pad, prototype toerist dus.

De wandeling voerde eerst nog langs de zuidrand van Central Park, daarna de chique 5th Avenue in. Daar ook direct chaos: overal politie en afzettingen met dranghekken. Eerst geen idee wat er aan de hand was, totdat ik op een hoge toren met grote letters 'Trump Tower' zag staan. Donald bleek in huis te zijn en stond op het punt te vertrekken. Even later, ik liep ondertussen ter hoogte van de St. Patrick's Cathedral, kwam een gigantische stoet met wel vijftien auto's met alle toeters en bellen voorbij. Wel grappig om te zien hoe onmogelijk het in Manhattan is om een stoet met vijftien auto's snel door het verkeer te krijgen. Binnen no time stond de boel dus vast, een nog grotere chaos tot gevolg. Later tijdens de route stond de hele stoet bij een ander gebouw in de buurt, waarschijnlijk een toren met een helikopterplatform op het dak. Dat blijft toch wel de snelste manier om iemand snel en veilig de stad uit te krijgen.

Na de chaotische start van de wandeltocht kon ik mijn weg redelijk ongestoord vervolgen, al zorgen de drukte en vele stoplichten er wel voor dat het nooit lukt om in een lekker wandeltempo te komen. Gestaag vervolgde ik mijn weg en al lopende kwam ik langs allerlei leuke plekjes en winkeltjes, maar ook langs bezienswaardigheden als het Rockefeller Centre, Radio City Hall, Times Square, Bryant Park en uiteindelijk Grand Central Terminal. Vanaf hier vervolgden we weer samen onze weg. Het Chrysler Building en Empire State Building lagen ook langs de route. Het Flatiron Building was de volgende op de lijst. Dit iconische smalle gebouw had ik nog niet eerder gezien en dat zou eigenlijk ook zo blijven. Het gebouw bleek volledig in de steigers te staan, daar hadden we dus niet heel veel aan. Vanaf hier hielden we het laatste deel van de route ook voor gezien, voor de middag hadden we nog iets anders gepland.

Aan de westkant van Manhattan, bijna tegen de Hudson River aan, ligt de High Line. Dit is een voormalige goederenspoorlijn (in gebruik genomen in 1934), die verhoogd is aangelegd. Begin jaren '80 is de spoorlijn buiten gebruik genomen, maar begin deze eeuw is begonnen de boel weer op te knappen. Bovenop de High Line (daar waar dus eerst de treinen reden) is nu een park met een wandelpad aangelegd. Veel groen, maar ook een aantal kunstwerken en uitzichtpunten boven de wegen. De route loopt tussen de gebouwen van West Manhattan, met af en toe zicht op de kades langs de Hudson rivier. Geen gigantische wolkenkrabbers, maar de wat oudere hoogbouw met hier en daar nieuwbouw. Niet overal glimmend staal en glas dus, maar echt meer een 'urban' sfeer. Een heel ander Manhattan dus. De High Line is inmiddels flink toeristisch, dus op een middag met prima weer is het erg druk. Goed om hier dus rekening mee te houden, probeer wat vroeger op de ochtend te komen indien mogelijk. Je betaalt geen toegang, al is een donatie uiteraard welkom. Verder zijn er meerdere punten om op of af de High Line te komen, dus even iets anders tussendoor is altijd mogelijk.

Wij hadden bijvoorbeeld nog een tussenstop vlak langs de lijn, bij een wel heel bijzonder park: Little Island. Het park is namelijk aangelegd op een kunstmatig eiland in de Hudson. Vanaf een afstand zie je de zuilen waaruit het eiland is opgebouwd, architectonisch erg mooi. De zuilen hebben een verschillende hoogte, zodat het park ook heel veel verschillen in hoogte kent. In het park, dat nog bijna 1 hectare groot is, genoeg wandelpaden en uitzichtpunten en een centraal plein met wat kiosken en een terras. Verder nog een amfitheater, helaas geen voorstelling op het moment van het bezoek. Na het interessante bezoek aan Little Island nog een bezoek aan de naastgelegen Pier 55. Binnen een flinke foodcourt op de begane grond, maar het dak is ook te bezoeken voor de mooie uitzichten, onder andere over Little Island, een groot deel van Manhattan en de Hudson River.

Na Little Island en Pier 55 weer via een trap terug de High Line op, we vervolgden onze weg in noordelijke richting. Het eindpunt van de lijn ligt ongeveer bij Hudson Yards, een luxe winkelcentrum ten westen van Penn Station. Inmiddels liep het al weer richting einde middag, dus tijd om nog even ergens wat boodschappen te doen en een hapje te eten, voordat we richting hotel in Brooklyn gingen. De benen waren inmiddels flink vermoeid na zo veel dagen lopen door New York en Boston, een avondje lekker met de benen omhoog leek een heel erg goed idee. Geen plannen dus meer voor de avond.

Na dag 9 waren er nog een dag 10 en 11. Deze stonden vooral in het teken van nog even afscheid nemen van de familie en vervolgens de terugreis. Hiervan verder geen verslag, er zijn verder ook geen bijzonderheden hierover te vermelden.