Waar Kaapstad als stad wereldberoemd is, daar doet het ten zuiden gelegen Kaapse schiereiland weinig voor onder. Wie heeft er nou nog nooit van Kaap de Goede Hoop gehoord? In al die spannende scheepvaartverhalen wordt deze gevaarlijke kaap regelmatig toch wel 'gerond'. Verder kent bijna iedereen toch wel Boulders Beach, de perfecte plek om in Afrika pinguïns van dichtbij te bewonderen. Beide plekken zijn te vinden op het Kaapse schiereiland, op korte reisafstand van Kaapstad. Voor ons dus ook de perfecte aanleiding om een dagje die kant op te gaan. Toen bleek dat Claire, de trainee/assistente, ook nog eens familie op de kaap had wonen, werd het ook nog eens mogelijk om heel makkelijk zelf die kant op te gaan, geen georganiseerde bustrip dus voor ons.

Waar we zelf op het Afrikaanse continent niet snel het openbaar vervoer zouden nemen, daar was het onder begeleiding van onze 'local' wel heel makkelijk. Geen gezoek naar de loketten, gelijk de juiste trein en ook zonder stress weten waar we uit moesten stappen. Binnen de kortste keren stonden we in het dorpje Kalkbaai, aan de oostkust van de kaap. Hier woonde een tante van de trainee, daar konden we wel een auto lenen. Maar eerst even langs de haven, want met een beetje geluk zouden daar wel zeeleeuwen te spotten zijn. In de haven komen veel vissers hun vangst aan land brengen en dat levert nog wel eens wat eten voor de zeeleeuwen op (denk bijvoorbeeld aan het visafval dat overboord wordt gegooid). Ook nu bleken ze geduldig rond te zwemmen in de haven, in afwachting van wat lekkers. Totaal niet mensenschuw zwommen ze vlak langs de kades en op een bepaald moment lagen ze gewoon op de kades te zonnen. Niet storen dan, want dan reageren ze flink chagrijnig. Vanaf de haven liepen we door naar de winkel van de tante. Allerlei snuisterijen, vooral esoterisch gericht. Vriendelijke vrouw en ze vond het helemaal prima dat we de auto leenden. Uiteraard wel weer even tanken na gebruik. 

Het eerste ritje met de auto was een korte. Slechts iets van tien kilometer zuidelijker ligt Simonstad. En bij Simonstad ligt het wereldberoemde Boulders Beach. Even ergens een parkeerplekje zoeken en daarna een korte wandeling naar dit strand. Het strand is grotendeels afgezet, alleen de dieren mogen er komen. Voor de toeristen zijn er door de duinen en tot aan de rand van het strand paden aangelegd, voor een groot deel over verhoogde vlonders. In de duinen zie je overal tussen de struiken pinguïns die aan het broeden zijn op hun nesten. Zelfs onder de vlonders hebben pinguïns een plekje uitgezocht voor hun nest. Op deze manier kom je dus tot vlak bij deze dieren, met een duidelijk afscheiding van hun territoria en de ruimte voor de toeristen. Aan de randen van het strand kun je heel veel pinguïns op het strand zien lopen of lekker opwarmen. Ook zie je ze regelmatig het water in verdwijnen op zoek naar eten of terug komen met een lekker hapje. Overigens zijn er nog veel meer vogels te spotten bij dit strand, net als andere dieren zoals de klipdas. Een erg toeristisch, maar leuk plekje om te bezoeken.

Na de pinguïns waren andere vogels aan de beurt: struisvogels. In deze regio niet in het wild, maar op de kaap zijn een aantal struisvogelboerderijen waar je ook even een stop kan maken. Leuk om even te gaan kijken, maar daarna snel weer door. Het idee was om ook langs het uiterste puntje van de kaap langs te gaan, waar ook de oude vuurtoren staat. Het ultieme punt waar Kaap de Goede Hoop door de schepen werd gerond. Helaas was het hier erg druk, er stond een lange file die kant op. En dan komt altijd weer de vraag: hoe graag wil ik het zien? En als dan ook wordt verteld dat er op de kaap nog veel mooiere plekken te vinden zijn, dan is al snel de conclusie dat het puntje van de kaap kan worden overgeslagen. In plaats hiervan gingen we nog naar een aantal prachtige stranden aan de westkust. Wit zand, ruig landschap, blauwe zee en hoge golven, wonderbaarlijk mooi! En als bijkomend voordeel: op een paar locals na geen mens te vinden. De middag werd dus besteed aan stukken wandelen langs een aantal van deze stranden. Aan het einde van de middag toch maar weer terug richting Kalkbaai. Autootje inleveren en weer met de trein terug naar het drukke Kaapstad.

Na een rondreis met vooral natuurparken, totaal verlaten vlaktes en slechts enkele kleine heel rustige dorpjes en stadjes, was het contrast erg groot. De laatste dagen van dit avontuur zouden plaatsvinden in de erg grote en drukken stad Kaapstad, op het meest zuidwestelijke puntje van Zuid-Afrika (en daarmee ook van het continent Afrika). Met drie miljoen inwoners is het toch wel een wereldstad te noemen, met een drukte van jewelste. Dat begonnen we onderweg vanaf Oranjerivier al wel te merken. Steeds vaker passeerden we dorpjes en steden, meer bedrijven langs de weg en wegen werden breder en ook drukker. En op het moment dat we de eerste sloppenwijken passeerden, wisten we zeker dat we Kaapstad naderden. Deze sloppenwijken worden trouwens afgewisseld met villawijken, bizar om het contrast te zien. Het kamperen was nu trouwens echt voorbij, de laatste nachten was het verblijf in een hotel aan de rand van het centrum van de stad. Voor onze gids zat de trip er eigenlijk ook wel op: geen koken meer voor ons, geen gidswerk meer door de mooiste natuurparken. Eigenlijk had hij een paar dagen vrij tot het moment dat hij ons naar het vliegveld van Kaapstad moest brengen. Zijn leerling/assistente was nu juist helemaal in haar element, want zij was opgegroeid in en rond Kaapstad en wilde ons nog wel het nodige van de omgeving laten zien. Verslagen van deze tripjes zijn hieronder nog apart te vinden. 

Het hotel in Kaapstad lag redelijk centraal, zoals gezegd aan de rand van het centrum, maar ook best dicht bij Victoria & Alfred Waterfront. Dit zijn eigenlijk wel de twee gebieden waar je als toerist terecht kan. Het centrum is meer het domein van de backpackers met allerlei cafeetjes en restaurants, Waterfront is meer luxe aan een luxe haven, met winkelcentra en dure terrassen aan het water. Vlakbij Waterfront langs de kust ook nog Groenpunt, waar het Groenpuntstadion ligt (waar Nederland een paar maanden eerder nog de halve finale van het WK had gespeeld) en waar ook een mooie vuurtoren staat. Ook dit gebied hebben we nog verkend. Verder zoals gezegd vooral tripjes in de omgeving gedaan. Een eerste was kooiduiken tussen de witte haaien. Helaas geen foto's van deze trip, maar het was echt een hele ervaring. De haaien werden langs de kooi gelokt door een flinke klomp aas aan een haak voor de kooi langs te trekken. De haaien kwamen dus ook echt vlak langs de kooi. Het water is hier trouwens bizar koud, gelukkig kregen we warme wetsuits aan.

Een tweede trip was een dagje naar het Kaapse schiereiland, waar ook de assistente de weg goed wist. Hierover hieronder meer. Verder hadden we graag nog de befaamde Tafelberg op gegaan, maar alle dagen hing er een deken van wolken over de berg. Het had daarom weinig zin om met de kabelbaan naar boven te gaan, want er was totaal geen uitzicht, ondanks het prachtige weer in de stad zelf. Een andere gewilde trip is uiteraard het bezoeken van Robbeneiland, maar die trip blijk je al ver van tevoren te moeten boeken omdat er een maximum aantal bezoekers per dag is. Dit ging dus helaas aan onze neus voorbij.

Het verblijf in Kaapstad zelf was leuk, er was ook genoeg te doen. Overdag (indien niet op een andere trip) de stad verkennen, in de avond (met de assistente op voortouw) naar leuke restaurantjes en ook kroegen met vaak ook livemuziek. Een heerlijke ontspannen afsluiting van dit avontuur. Op dag 28 weer terug richting Nederland. Gelukkig een directe vlucht, al blijft 12 uur vliegen toch best een lange zit. Mooie natuur en landschappen, veel verschillende diersoorten, bijzondere ontmoetingen en ook genoeg avontuur: het was een prachtige reis. Zo blijkt Afrika toch iedere keer weer een bijzonder continent.

Nog een laatste paar uurtjes door Namibië. Het open landschap met de immense vlaktes, we zullen het missen. Het goede nieuws was wel dat er nog een bestemming voor ons lag: Zuid-Afrika. De eerste dagen van dit avontuur waren ook al in dit land, maar na zoveel bijzondere momenten leek dat al weer een eeuwigheid geleden. Na een poosje rijden kwam de grens in ieder geval weer in zicht. Eerst de douane van Namibië voorbij en honderd meter verderop langs de grenscontrole van Zuid-Afrika. Tussen de grensposten in de brug over de Oranjerivier. Deze rivier zouden we in Zuid-Afrika nog een poosje volgen, wat bijzonder om weer een groen landschap te zien na zoveel dagen droogte. De campsite lag ook langs de rivier, het was dus niet al te lang rijden. Tentje dus lekker in het gras en onder een boom en verder lekker even een middag relaxen langs de rivier (en in het zwembad). Dat voelt dan toch altijd weer even heel erg fijn.

Verder valt weinig bijzonders te vermelden over het verblijf hier, behalve over een incident midden in de nacht. Wakker geschrokken van veel geblaf van de honden en geschreeuw over het terrein toch maar even gekeken wat er aan de hand was. Er bleken dieven vanuit de Namibische kant met bootjes naar de campsite te zijn gekomen. Met messen hadden ze tenten aan de achterkant opengesneden, omdat iedereen daar de waardevolle spullen bewaart. Makkelijke diefstal dus. Uiteindelijk waren ze opgemerkt en ontstond dus het rumoer. Een inbreker kon nog worden tegengehouden, de rest wist met de bootjes terug over de rivier te vluchten. Irritant dat de politie dan gelijk machteloos staat, want tegen de tijd dat politie aan de andere kant is gealarmeerd, zijn de dieven natuurlijk allang gevlucht. Het goede nieuws was dat de tenten van onze groep met rust waren gelaten, maar verder natuurlijk erg vervelend. Wijze les is dus wel dat je geen waardevolle spullen achterin de tent moet bewaren, hoe slim dat ook lijkt. Wij hadden een kluisje in het busje, maak daar altijd gebruik van indien mogelijk. Mocht je wel wat willen bewaren in de tent, doe dat dan in het midden (bijvoorbeeld tussen de twee matrassen in). Weer wat geleerd.

Na een goede nacht slaap met het geluid van de savanne op de achtergrond, werd het na een ontbijtje tijd om ons 'tentenkamp' af te breken en de aanhanger weer vol te laden. Bestemming voor vandaag was Polokwane (ook wel Pietersburg genoemd) in het noorden van Zuid-Afrika. Niet dat er op deze bestemming veel te zien zou zijn, maar het was een stopplaats op weg richting Botswana. Eerst echter nog een laatste ritje door het Krugerpark. Niet dat er heel veel tijd was om nog te gamedriven, maar hopelijk zou er nog wat wild zijn dat zich zou laten zien. En gelukkig was er nog wel wat te bewonderen: onder andere olifanten, buffels, zebra's werden gespot. Helaas zat het er daarna voor wat betreft Krugerpark op, gelukkig zouden er deze reis nog meer wildparken worden bezocht. Nu eerst een redelijk lange reisdag richting Polokwane. Dankzij het snellere busje viel dat gelukkig mee, halverwege de middag kon het kamp worden opgezet op het kampeerterrein aan de rand van de stad. Best een raar contrast, want aan de ene kant zagen we struisvogels lopen in een omheind privépark, aan de andere kant stak een gigantisch voetbalstadion boven de omgeving uit. Dit stadion (Peter Mokaba Stadion) was een paar maanden eerder nog gebruikt tijdens het WK voetbal. Ondanks de grote stad dichtbij, bleek de omgeving toch lekker rustig. Verder geen programma voor de rest van de dag, lekker luieren bij de tenten dus.

Al kort na aankomst ging de gids al het avondeten voorbereiden. De braai is een serieuze bezigheid. Allereerst wordt er hout geregeld dat past bij het vlees voor die avond. Er wordt een kampvuur ontstoken, dat een paar uur doorbrandt totdat er houtskool over is. Pas dan wordt er een rooster boven het vuur gezet en wordt het vlees gebakken. Kleine lappen vlees, daar doen ze niet aan, dus er moest flink worden doorgegeten. Tel daar nog eens bij op dat er een groot verschil was tussen gids en stagiaire. De gids ging voor flinke lappen vlees, maar de vegetarische stagiaire wilde zowel ons als de gids een goede vegetarische maaltijd voorschotelen. Dat betekende iedere dag zo ongeveer een dubbele maaltijd: de ene helft vooral vlees, de andere helft mais, pompoen, aardappels en dergelijke. Ook van de braai, helemaal lekker. Aan het einde van de reis hadden gids en stagiaire elkaar nog niet echt overtuigd, maar wij hadden een kleine maand lang heerlijk gegeten. 

Onderdeel van een verre (rond)reis is over het algemeen het 'acclimatiseren'. Even bijkomen van de lange vlucht, wennen aan de temperatuur en eventueel de hoogte en indien van toepassing ook nog even wennen aan het tijdsverschil. Deze reis was meer een gevalletje vol gas in de hoogste versnelling. Dat moest ook wel, want in 29 dagen zouden meer dan 7.000 kilometers over land worden gereisd. Met recht een intensieve reis, dus een flitsende start was wel nodig. Maar laten we het verslag nu toch eerst bij het begin beginnen. Uiteraard begon dit avontuur met een lange reis richting de vakantiebestemming. Vanuit woonplaats Dordrecht met de trein richting Schiphol, de luchthaven van vertrek. Gelukkig een directe vlucht naar Johannesburg in Zuid-Afrika, geen gedoe met overstappen en vooral erg lang wachten op een luchthaven ergens op deze wereld. Wel een nachtvlucht, hopen dus maar dat het zou gaan lukken onderweg nog een paar uur slaap te pakken. Dat lukte wonderwel aardig, dus nog redelijk uitgerust kwam ik in de ochtend van dag 2 van dit avontuur aan op de luchthaven van bestemming. Hallo Zuid-Afrika!

Op de luchthaven volgde een eerste kennismaking met de reisgroep (inclusief gids en ander personeel). Normaal eigenlijk best een beetje spannend, maar in dit geval bestond de groep reizigers maar uit vijf personen (inclusief mijzelf dus). Normaal zijn er altijd wel een aantal personen binnen een groep met wie het klikt, maar bij een dusdanig kleine groep valt het maar te bezien. Opluchting dus toen dat helemaal prima bleek te zijn, alle neuzen prima dezelfde kant op voor deze reis. Vanwege de kleine groep was vervoer en begeleiding ook anders geregeld dan bij een grote groep mag worden verwacht. Allereerst stond er geen grote safaritruck ons op te wachten. Het was een busje met een ruime aanhanger. Eerste reactie was er eentje van 'jammer', maar het veel snellere busje bleek gedurende de reis heel veel voordelen op te leveren. Hierover verder in het verslag nog meer. Verder was de personele bezetting ook anders. Geen eigen chauffeur, de gids die reed zelf het busje. Wel was er een stagiaire toegevoegd aan de groep, zodat tijdens de reis alles gewoon tot in de puntjes verzorgd was.

Met de groep van zeven compleet, werd direct vanaf de luchthaven koers gezet richting het Krugerpark. Een rit van ongeveer vijf uur, na een lange vlucht nog best een zware zit. Gelukkig werd het landschap richting het Krugerpark al steeds mooier. Onderweg nog een korte lunchstop, maar daarna snel richting de poorten van het park. De rit door het park richting het kampeerterrein bleek al snel een verkapte gamedrive te zijn. De eerste impala stond zo ongeveer achter de poort al klaar om zich te laten bewonderen. Ook olifanten en zebra's werden gespot. Alle tijd werd genomen, pas aan het einde van de middag werd het kampeerterrein opgezocht. Hier kregen we uitleg over de beschikbare materialen en werden al tobbend de tenten neergezet. Na de eerste 'braai' (in het Nederlands gewoon 'barbecue') zocht iedereen goed moe de eigen tent op. Heerlijk slapen met de geluiden van wilde dieren op de achtergrond.

De volgende dag een lange dag van rondrijden door het park. Helaas alleen op de verharde wegen, want off-road mag alleen met de formele wagens van het park. Toch viel er nog genoeg te zien, de hele dag door zagen we veel wild. Het meest bijzonder waren een aantal hyena's die vlak langs de weg een net gevangen impala aan het oppeuzelen waren. Je kon de botten horen tussen die machtige kaken horen kraken. Het weer was niet heel goed, maar gelukkig bleef het toch wel grotendeels droog. Uit het voertuig stappen was uiteraard onder geen beding toegestaan, veel te gevaarlijk. Binnen het park zijn dan ook een aantal met hekken afgeschermde locaties waar kan worden gestopt om te eten, naar het toilet te gaan en te kamperen. Eigenlijk zitten de mensen dus binnen de hekken, de dieren lopen vrij rond. Dat is dan ook eens de omgekeerde wereld. Na een volle dag gamedriven werd het tijd om het kampeerterrein weer op te zoeken voor een avondmaal en een goede nacht slaap. Dit keer niet voordat nog even een lekker afzakkertje was genomen.