De Okavangodelta (of Okavangomoeras) is de delta van de rivier Okavango. Het is de grootste binnenlandse delta ter wereld. Het water van de Okavango bereikt geen zee of oceaan. In plaats daarvan loopt het rivierwater uit in het zand van de Kalahari, waardoor 15.000 km² van de woestijn van water voorzien wordt. Sinds 2014 is het aangewezen als UNESCO werelderfgoed. De delta is voor het grootste deel natuurgebied en stond daarom terecht op het programma om te bezoeken. Via de stad Maun kwamen we aan bij de rand van de delta. Het zou voor de komende drie dagen (twee nachten) het laatste aan luxe en menselijke drukte zijn dat we zouden zien, want er stond een kampeertocht op het programma. Geen camping met vers gemaaide kampeerplekken of een schoon toiletgebouw, maar gewoon kamperen in het wild. Best spannend, want in dat 'wild' zaten genoeg dieren waar je niet mee oog in oog wil komen te staan. Nijlpaarden, olifanten, leeuwen en slangen, het is maar een kleine greep uit de dieren die in dit gebied leven. Gelukkig kregen we genoeg mensen mee die ons zouden gaan begeleiden, gidsen, vervoeren en eten voor ons zouden gaan maken.

De gekozen kampeerplek lag op een eiland midden in de delta, dus om er te komen was transport per boot noodzakelijk. Ook hier geen luxe, de boot was een zogenaamde 'mokoro', een uitgeholde boomstam. Nog best lastig om niet om te slaan met de boot, dus het leek iedereen vooral verstandig als wij gewoon netjes zouden gaan zitten. De mensen die ons vergezelden balanceerden al staand op de voor- en achterkant van de boot, terwijl ze ons met lange stokken vooruit duwden en op deze manier ook stuurden. Het uitzicht voor de inzittenden was door het riet beperkt, maar de bootsmensen hadden al staand een goed overzicht. Nijlpaarden in de verte? Blokje om. Olifanten in zicht? Ook maar even een omweg. Krokodillen? Geen probleem, die gaan er wel vandoor. Ondanks dat het een prachtige boottocht was, bleef het toch spannend totdat het eiland om te kamperen was uitgekozen en bereikt.

Eenmaal op het eiland werd kamp gemaakt. Tenten werden opgezet, een kampvuur voor het avondeten werd alvast gemaakt en het toilet werd een eindje verderop gegraven. Hoe het toilet werkte? Heel simpel. Als er aan een tak bij het kamp een toiletrol hing, dan was het toilet niet bezet. Neem de rol en een aansteker mee, kijk goed om je heen of er geen wild te spotten is en loop richting het gat. Op de hurken boven het gat voor de grote boodschap, steek daarna het gebruikte toiletpapier in de brand en gooi dat de grote boodschap achterna. Pak vervolgens het schepje dat naast het gat ligt en gooi een klein beetje aarde in het gat om de boel een beetje af te dekken. Neem vervolgens de toiletrol weer mee en hang deze weer aan de tak. Gat vol? Dan graaf je een nieuwe. Handen wassen? Dat doe je gewoon in het oppervlaktewater bij het kamp. Daar kijkt altijd wel een van de gidsen mee of het op dat moment veilig is. Dat was overigens best wel geruststellend, er stond dag en nacht wel iemand op wacht om zeker te zijn dat er geen wild in de buurt van het kamp was. Douchen? Ook gewoon in het water van de delta badderen, uiteraard ook nu weer met iemand aandachtig op wacht. Alleen al het kamperen was een groot en spannend avontuur.

Uiteraard was het niet alleen om het kamperen te doen, er werden ook tochten gemaakt. Soms alleen boottochten, soms ook wandeltochten. Er was genoeg te zien: van kleine dieren tot grote, het was allemaal even prachtig. Helaas bleef het aantal tochtjes beperkt, want we hadden het weer een groot deel van de tijd niet mee. Veel regen, dus ook uren lang schuilen in de tenten. Op dag 2 werd zelfs de avondmaaltijd gegeten in de eigen tenten. Niet zo gezellig, maar ook dat is wat bij een natuurtocht hoort. Gelukkig ook droge momenten, die gretig werden gebruikt om er op uit te gaan.

Na het prachtige Chobe stond een ander natuurgebied op de planning: de Okavango Delta. Helaas net te ver om in een dag aan te rijden, dus een extra overnachting onderweg was noodzakelijk. Hiervoor had de reisorganisatie echter wel een heel prima plek uitgezocht: Planet Baobab. Gelegen in 'the middle of nowhere', dicht bij de A3. Ook dit was weer geen snelweg zoals wij dat in Nederland kennen, maar gewoon een asfaltweg met een enkele baan beide kanten op. De locatie van Planet Baobab kon niet missen, want langs de weg stond aan de ene kant een gigantisch standbeeld van een Aardvark (aardvarken) waar de koeien bij in het niet vielen en aan de andere kant stond een gigantisch standbeeld van een termietenheuvel met daarop een grote wereldbol. Duidelijk dat dit de plek was waar het zandpad richting de lodge moest worden genomen dus. Een paar honderd meter verder, midden tussen vele grote Baobabs, ligt vervolgens de accomodatie. Door het reizen met een kleine groep en een sneller voertuig (busje in plaats van safaritruck) werd de locatie begin van de middag al bereikt, lekker een middag vrij dus.

Na het opzetten van de tenten en nadat met de hand de was was gedaan en opgehangen, was er tijd genoeg over om even uitgebreid te genieten van het zwembad. Een zwembad is echt geen must voor een overnachtingsplaats, maar eigenlijk toch wel fijn als er af en toe toch eentje is. Zeker in het stoffige en vooral erg warme Afrika. Na afgekoeld te zijn in het zwembad, was het tijd om even de omgeving te verkennen. Niet zover dat weer wild kon worden gespot, maar wel om de vele Baobabs te bewonderen. Planet Baobab bleek een prima plaats om te verblijven. Het schijnt dat in de omgeving ook genoeg natuur te bewonderen valt, voor ons was hiervoor helaas te weinig tijd. Qua verblijf was het in ieder geval een hele dikke voldoende. 

Na het vertrek uit Livingstone weer dezelfde weg terug richting Botswana. Dat betekende dus ook weer het passeren van een douane, over met de pont en nogmaals het passeren van een douane. Het nam weer de nodige tijd in beslag, maar uiteindelijk kon de weg weer worden vervolgd door Botswana. De bestemming van vandaag lag vlak na de grens, helemaal in het noorden van het land: het Chobe Nationaal Park. Dit is het eerste nationale park van Botswana en tevens het biologisch meest diverse. Gelegen in het noorden van het land, is het het op twee na grootste park van Botswana. Wij zouden ons bezoek aan het park beperken tot de noordkant, waar ook de rivier Chobe stroomt. In dit deel bevinden zich uitgestrekte graslanden en veel uitlopers van de rivier. Ideaal dus om een boottocht te maken. Niet een 'cruise' op een grote boot met een bar (zoals eerder over de Zambezi), maar gewoon in een klein bootje door het natuurgebied.

Ondanks dat we dus maar kort tijd hadden in het natuurpark, bleek het echt een pareltje te zijn. Zonde om zo snel weer door te reizen dus. Op de uitgestrekte graslanden was het nodige wild te spotten dat heerlijk in het zonnetje stond te grazen. In de verte kwamen drie olifanten op het gemak onze kant op lopen. Uiteindelijk kwamen ze bij het water aan om vervolgens achter elkaar naar de overkant te zwemmen en daar een bos in te gaan. Prachtig om te aanschouwen. Verder weer heel veel nijlpaarden die zich zo nu en dan boven water lieten zien en ook een aantal krokodillen die heerlijk in het zonnetje lagen op te warmen. Een paar grazende dieren als de waterbok en paar vogels op de takken van dode bomen maakten het plaatje compleet. Jammer dat het langzaamaan al weer donkerder begon te worden en de vaartocht hiermee tot een einde moest komen. Snel door naar een kampeerterrein buiten het natuurpark, zodat de tenten nog bij licht konden worden opgezet en het eten ook nog op tijd kon worden opgediend. Met een onverwacht mooie dag achter de rug kon iedereen weer heerlijk gaan slapen. 

En dan is er in de herinnering toch ineens een gat ontstaan. Duidelijk is dat op dag 5 in de ochtend Polokwane (Zuid-Afrika) is verlaten en dat op dag 6 in de middag is aangekomen bij de Elephant Sands Lodge nagenoeg in het noorden van Botswana. Ergens in Botswana moet een overnachting hebben plaatsgevonden, maar er is geen enkele foto of informatie meer over te vinden. Helaas dus geen verslag van deze locatie. Wel nog een verhaal over deze twee reisdagen van het zuiden naar het noorden van het land. Een verhaal over olifanten. Daar waar Zuid-Afrika meer dan 60 miljoen inwoners heeft, is Botswana met ruim 2,5 miljoen inwoners veel minder dicht bevolkt. In Zuid-Afrika zie je dus veel bewoonde gebieden, waarbij er een aantal afgesloten natuurparken zijn (met als uitschieter het gigantisch grote Krugerpark). Eenmaal in Botswana kwamen we er al snel achter dat hier overal wild rondloopt. Langs de weg liep een kudde olifanten, klaar om over te steken. Vol adrenaline en bewondering snel de fotocamera's erbij, wat bijzonder om buiten parken om zomaar olifanten te zien. Althans, dat dachten wij. Gedurende de twee reisdagen door Botswana zouden wij nog heel veel olifanten op en langs de weg zien. Uiteraard altijd een bijzonder gezicht, maar op een gegeven moment niet altijd meer een reden om nog voor te stoppen. Er blijken ongeveer 130.000 olifanten in Botswana te leven, zeldzaam kunnen ze hier dus niet meer worden genoemd. Maar wat een verschil met Zuid-Afrika, hier lopen de olifanten overal vrij rond.

De tweede overnachtingsplaats, Elephant Sands Lodge, deed voor wat betreft wild ook volledig de naam waar. De lodge was gelegen op ongeveer een kilometer afstand van de doorgaande weg A53. Stel je niet te veel voor van deze weg, het is gewoon een asfaltweg met een baan in beide richtingen. Hoe dan ook was de afstand van ongeveer 1 kilometer voldoende om je midden in een afgelegen savannebos te wanen. In de wijde omgeving (behalve genoemde weg) niets te vinden. De lodge bestond uit een hoofdgebouw met daarnaast een zwembad en verder een aantal huisjes. Verder genoeg plek om tenten neer te zetten. Alleen de omgeving rond het zwembad was met een muurtje omheind (vooral om te voorkomen dat de olifanten het zwembad kwamen leegdrinken of kwamen zwemmen), voor de rest was het kamperen in het wild. Voor de tent dus maar een plekje onder een boompje gezocht, niet alleen voor wat schaduw maar ook om uit de loop van groot wild te blijven. Instructies voor de nacht waren ook erg duidelijk: blijf hoe dan ook in je tent en bewaar er geen eten!

De eerste tekenen van het wild werden al duidelijk vlakbij de lodge. Zelf een klein ommetje maken moest volgens de gids wel kunnen, maar al binnen 100 meter stuitten we als op zichzelf aangewezen toeristen op wel heel verse leeuwensporen. Snel toch maar weer terug naar het kamp, ommetjes maken doen we toch liever alleen met een gids die weet wat te doen. De gids liep even later toch ook nog een stuk mee, kijken wat we nog meer zouden kunnen tegenkomen. Nog geen vijf minuten aan de wandel stuitten we op een kudde olifanten. Op zich op veilige afstand, al lieten ze door signalen met de oren wel weten dat ze ons in de smiezen hadden. Daar gingen we dus maar met een boog omheen. Veel wild verder niet gezien, maar wel veel sporen. Ook nog een kleine aanvaring met wat vuurmieren, geen aanrader (zeker niet voor mensen op slippers). Het was een leuke wandeling, maar uiteindelijk toch opluchting toen het kamp weer veilig was bereikt. Al moet gezegd dat ook hier nog alertheid nodig was. Nog geen vijf minuten op een stoel bij het zwembad of er kwam op twee meter afstand ineens een boomslang voorbij kronkelen. Best giftig, maar het personeel van de lodge leek niet heel erg onder de indruk. Gewoon laten gaan, dan gebeurt er niets. Hoe dan ook was de aandacht totaal niet meer bij het boek dat werd gelezen, maar alleen nog maar bij de omgeving. 

Zoals gezegd was het zwembad afgesloten voor olifanten, maar om verdere opdringerigheid te voorkomen was op een afstandje van het zwembad een drinkpoel aangelegd. Deze werd steeds netjes gevuld en de olifanten waren zeker op de hoogte van het verse water. Aan het einde van de middag kwam er een hele kudde de dorst lessen. Totaal niet onder de indruk van de mensen in de omgeving tankten ze weer even bij. Een mooi schouwspel, zo veel olifanten op zo'n korte afstand. De afstand zou 's nachts nog korter worden. Midden in de nacht werd ik wakker van vreemde geluiden. Het duurde even totdat duidelijk werd dat dat olifanten waren die tussen de tenten doorliepen en lekker van de blaadjes aan de bomen aan het snoepen waren. Door het gaas werden langzamerhand de silhouetten van deze prachtige dieren waarneembaar, echt indrukwekkend zo vlak naast de tent. Langzamerhand liepen de olifanten weer door, maar niet voordat er eentje nog een stinkende verrassing achterliet net naast een tent. De reizigers in die tent gingen een geurige rest van de nacht tegemoet. Al met al was Elephant Sands een onvergetelijke ervaring, een gevoel van heel dicht bij de natuur zijn.