'Mora mora', het devies in Madagaskar. Eigenlijk kent ieder Afrikaans land een zelfde soort motto, alleen in een ander jasje. Het komt er op neer dat 'haast' er niet bekend is, alles gaat in een rustig tempo. En je er druk over maken heeft totaal geen zin, het verandert niets. De eerste dagen in een Afrikaans land betekent dus even omschakelen, alles gaat zoals het gaat. Bus drie kwartier te laat? Het zij zo. Ontbijt geserveerd in verkeerde volgorde en verspreid over een half uur? Kan slechter. Het omschakelen is weer gebeurd, we laten het allemaal maar over ons heen komen.
De N7 is een 'snelweg' van Antananarivo naar Antsirabe, onze reisroute voor vandaag. Volgens de routeplanner 171 km, maar het zijn wel Madagaskar-kilometers! En dat betekende een lange zit. Start van de dag in ons hotel ten noorden van Antananarivo, vlakbij het vliegveld. Antsirabe ligt echter ten zuiden van de hoofdstad en bij gebrek aan een ringweg betekende dat dwars door de stad heen. En dat dan ook nog midden in de spits, dus het was vol in de auto-polonaise. Wel leuk om de chaos van zo'n grote stad nog even te zien. Ook nog een paar stops gemaakt in de stad, al was dat voor een deel een flashback naar gisteren. Vervolgens ons door alle files heen gewrongen de stad uit, waar we dus uitkwamen op de N7. Snelwegen maken het allemaal niet echt sneller. Misschien iets minder verkeer naarmate we verder van Tana waren, maar de weg werd steeds slechter. Waar het eerst nog af en toe kleine putten in de weg tegenkwamen, werden het steeds vaker diepe gaten. Voeg nog wat vrachtwagens toe en het tempo gaat er helemaal uit.
Gelukkig wel veel gezien onderweg. Zodra we Tana verlieten zagen we de rijstvelden op de vlakke delen waar we doorheen reden en dichtbebouwde gebieden op de heuvels in de verte. Naarmate de dag vorderde, begon het landschap te veranderen. Meer heuvelachtig, soms bergachtig. Bebouwing was meer langs de weg te vinden, landbouw juist tegen de heuvels op. Kleine terrassen met groenten in plaats van rijst. Het landschap werd ook roder door het gekleurde zand, hier dankt Madagaskar ook de bijnaam 'rode eiland' aan. Voor de picknicklunch gestopt op een erg leuke plek. Langs de weg stonden daar allemaal kraampjes waar planten werden verkocht. Heuvelop werden die planten gekweekt. Vriendelijke lokale mensen die het leuk vonden dat we daar stopten voor de lunch.
Na de snelle lunch weer snel het busje in en verder op weg. In de middag geen stops meer, want het weer begon om te slaan. Een paar pittige buien, dan heb ik geen zin om een winkeltje of fabriekje te bezoeken. Dat wordt morgenochtend nog even een inhaalactie en daarna weer een lange reisdag richting het westen. Even een paar dagen doorbijten nog voordat we in de mooiste gebieden van het land uitkomen. We kijken er nu al naar uit.
Reactie plaatsen
Reacties