Dag 11 en 12 maar even samengevoegd. Allebei alleen maar reisdagen (dag 2 en 3 van het eerder genoemde reis-drieluik) en verder eerlijk gezegd ideaal om de blogachterstand weg te werken. Het internet is namelijk op zijn zachtst gezegd niet ideaal in dit land, dus het bijwerken van de site blijkt vaak lastig. Tussenstop na dag 11 was Manja, in de middag van dag 12 kwamen we aan in Ifaty.
Dag 11 was een geval van nog meer zandpaden, de jeeps waren dus nog hard nodig. Het landschap was vergelijkbaar met dag 10, met vandaag alleen wel twee stops. De eerste was bij een grote open vlakte, die werd gebruikt voor het winnen van zout. Zeewater wordt naar bassins gepompt. Het water verdampt, waarna het zout achterblijft. Dat geeft na een lange periode een dikke laag zout, die kan worden gewonnen. Belangrijk voor de Malagassiërs, omdat hun voedsel van nature nagenoeg geen zout bevat. Een welkome aanvulling dus. De tweede stop was bij een mooie heilige baobab-boom. Waar we de vorige dagen nog om anderen konden lachen, zaten we nu zelf een keer goed vast in het diepe zand. Uiteindelijk was er een sleepje van een andere jeep nodig, aangevuld met een lading vrijwillige duwers (inclusief een paar mensen die op de motor langs reden).
Eindbestemming van de dag was het stadje Manja. Antwoord op de vraag vooraf wat er te doen zou zijn: helemaal niets. Ook de aankondiging dat dit 'het minste hotel' zou worden, temperde de verwachtingen. In de praktijk was het hotel inderdaad niet al te best, al heeft dat ook zijn charme. Midden in een druk stadje, aan zo ongeveer het drukste kruispunt. De ingang van het hotel was gelijk ook een winkel en kroeg. Daarna nog via twee drinklokalen en je stond op een binnenplaats. Vanaf die binnenplaats door wat paadjes en achter op het terrein waren wat hutjes te vinden die het niveau bezemkast net ontstegen. Het bed was niet verkeerd, dus het zou allemaal wel goedkomen. Een drankje doen kon op het terrasje op straat. Een hele groep toeristen, het trok best wat bekijks van de lokale bevolking. Andersom was er voor ons ook genoeg om te bekijken. Het dagelijkse leven van Madagaskar kwam letterlijk aan ons voorbij. Het avondeten kon gelukkig wel op het achterterrein worden genuttigd, anders was het eten van je bord af gekeken.
De volgende ochtend het laatste stuk op weg naar Ifaty. De beste weg van Madagaskar lag voor ons. Gloednieuw, nergens gaten in het asfalt. Dat was dus lekker doorrijden. Op één plaats was de nieuwe weg nog niet aangelegd, daar is nog een brug over een rivier beoogd. Gelukkig lag er al wel een dam die in het droge seizoen met jeeps kan worden overgestoken. Dat scheelt weer lang wachten voor een ferry. Onderweg nog een bezoek aan een schooltje. Dit schooltje is een soort van geadopteerd door de reisorganisatie die ons door het land begeleid. Ze krijgen hiervan al steun, maar vaak nemen ze ook groepen mee om er op bezoek te gaan. Uiteraard niet met lege handen, stapels pennen en schriften waren ingekocht. Er stond een groot welkomstcommitée te wachten, de kinderen waren op deze zondag zelfs speciaal even naar school gekomen. Zelf voel ik me altijd ongemakkelijk op dit soort momenten (het lijkt wel een beetje de sinterklaas uithangen), maar op zich wel even leuk om te zien en fijn dat we iets hebben kunnen bijdragen.
Na een voorspoedige reis bleef een groot deel van de middag over om even helemaal niets te doen. Een zwembad, strand en bar zijn dan de ideale plekken om te vertoeven. Even goed insmeren, cocktail erbij en genieten maar.
Reactie plaatsen
Reacties