Na een eerste verkenning gistermiddag en in de avond, werd het tijd voor een rondleiding door de stad. Normaal loop je dan met een stadsgids in de hand (of tegenwoordig met je mobiel met een app), maar in Boston hebben ze het helemaal voor elkaar. De minder bekende en populaire routes gaan nog op de ouderwetse manier, maar bij de bekendste volg je gewoon de rode lijn op de grond. Soms in baksteen, soms geverfd en soms met hetzelfde materiaal als ze voor wegmarkeringen gebruiken. Hoe dan ook is het een nagenoeg onafgebroken lijn die je over de route van 4 kilometer lang voert. De naam van de wandeltocht is de Freedom Trail en het voert je langs maar lieft 16 locaties van nationaal historisch belang. De tocht is te wandelen met gids, met toch ook nog een boek of app, een korte folder en gewoon zonder welke informatie dan ook. Wij kozen voor het simpele foldertje, leuk om toch in ieder geval iets mee te krijgen van wat je ziet.
De start van de wandeling is aan de rand van Boston Common, het oudste publieke park van de VS. Vroeger wilden ze er nog wel eens mensen ophangen en dat soort vrolijkheden, maar tegenwoordig is het toch wel een leuk park. Gisteravond hadden we het begin van de wandelroute al bij toeval gezien, net als het informatiecentrum van de stad (vanwaar de tocht dus begint). Geen zoekwerk vandaag dus en het ligt op maar een minuut of 10 lopen van de airbnb. De start liet alleen even op zich wachten, want aan de overkant hadden we een bakkertje gezien. Eerst dus nog even ontbijten, maar daarna lekker op pad.
Het gaat wat ver om de hele route volledig te beschrijven, maar heel kort samengevat: een perfecte manier om de meeste belangrijke dingen in Boston te zien. Wat overblijft aan sightseeing is op een tweede dag prima te doen (maar daarover in de volgende blog meer). Het wat uitgebreidere verslag van de Freedom trail (en het verslag van de rest van de dag) is onder de foto's te vinden.
De trail voerde vanaf de start eerst een stuk door de Boston Common, om tussendoor uit te komen bij het State House. Op een heuvel en met een gouden koepel is het een opvallende verschijning, al is het Old State house (dat we onderweg ook nog tegenkwamen) ondanks dat het veel kleiner is wel veel mooier. Een eenhoorn en leeuw bovenop de gevel, daar valt iedereen toch voor?
In het centrum kwamen we ook nog langs een paar kerken, twee eeuwenoude begraafplaatsen, veel standbeelden en ook de Old Town Hall. Lekker op het eigen tempo, met stops waar we wilden. Aangezien er in Boston een Charles Street is, een Charles River en zelfs een wijk met de naam Charlestown, had ik toch echt de hoop een souvenir met iets van mijn naam erop te vinden. Jammer maar helaas, mijn 'ik-vind-nooit-iets-met-mijn-naam-erop'-trauma blijft fier overeind, ook na het binnenstappen van een dozijn souvenirshops in Boston.
Aan de rand van het centrum kwamen we aan bij een drietal markthallen, gezamenlijk ook wel Quincy Market genoemd (naar de naam van de middelste markt. Niet echt meer een gebruikelijke markt, maar vooral veel eettentjes, souvenirs, restaurants en winkeltjes. Best een gezellige omgeving en eindelijk dus wat eettentjes gevonden. Na wat rondkijken en winkeltjes bezoeken nog een broodje gekocht. Even lunchen op een bankje en de tocht kon worden voortgezet.
Al snel liepen we het oude centrum uit en na het oversteken van een boven de snelweg aangelegd parkje kwamen we uit in de wijk North End. Duidelijk de Italiaanse wijk, want het wemelt er van de Italiaanse restaurants. Ookhier weer een paar oude kerkjes en een zeer oude begraafplaats. Doordat er in deze wijk geen hoogbouw is zoals in het centrum, deed de wijk heel anders aan. Een stuk sfeervoller, hoogbouw is toch intimiderend en grauw op een bepaalde manier. Vanuit North End vervolgde de route over de winderige Charlestown Bridge naar de wijk Charlestown. Hier waren de laatste bezienswaardigheden voor vandaag te vinden. In een oude haven ligt de (voormalige) USS Constitution, een 18e eeuws marine zeilschip. Uiteraard niet te bezoeken op maandag (ik moet toch eens leren hier rekening mee te houden), maar vanaf de kade prima te zien. Ook de gepensioneerde USS Cassin Young is er te vinden. Veel nieuwer, maar het zou met niets verbazen dat laatstgenoemde bij meer conflicten betrokken is geweest dan de oudste.
Na het havenbezoek nog even de woonwijk in voor bezienswaardigheid 16: Bunker Hill Monument. Een obelisk ter herinnering aan een van de bloedigste veldslagen van de Amerikaanse revolutie. Een mooi monument bovenop een heuvel, maar vooral ook gelegen in prachtige woonwijk met monumentale woningen. De route voerde nog verder terug richting brug, maar daar hield de Freedom Trail op. Leuk dat ze uitgaan van een wandeling van 4 km, maar vanaf dit punt kun je jezelf niet terugflitsen naar het startpunt. De tramhalte is nog ver weg, dus tel er minimaal een kilometer bij op. Wij kozen er voor terug te lopen richting centrum, om daar nog even verder rond te struinen. Met wat omweggetjes weer richting onze kamer. Lekker even een paar uurtjes luieren, dat was wel verdiend.
Nu we de wandeling hadden gemaakt, hadden we ook meer inzicht in waar de leukere restaurants te vinden. In de avond liepen we dan ook gericht richting de markthallen, waar we al snel een geschikte plek om te eten vonden. Even een keer geen burgers of iets dergelijks, we waren er blij mee. Terug gingen we met (wat we dachten) de metro,maar dat bleek ter plekke een ondergrondse route van de tram te zijn. Geen metro dus in Boston, maar wie maalt daar omals er prima tramverbindingen zijn? Einde van een dag met veel stappen, de benen lekker zwaar.
Reactie plaatsen
Reacties