Voornaamste reden van het bezoek aan Kalimantan: de Orang Oetan. Gewenste bijvangst: de neusaap (en hopelijk ook nog veel andere, kleinere apen). Zekerheidje: lekker een paar dagen in de jungle van Tanjung Puting. Maar eerst dus nog een vlucht. Helaas was deze binnenlandse vlucht erg vroeg gepland, dus bij dag en dauw ging de wekker. Even een snel en heel vroeg ontbijt en op pad. Na een korte vlucht van ongeveer een uur en een kwartier was Kalimantan bereikt. Vanuit de lucht was al veel jungle met rivieren en kreken zichtbaar, dat was een goed teken. Voordeel van een binnenlandse vlucht was ook een veel snellere afhandeling van zaken na aankomst. Dat kwam goed uit, de jungle lonkte.
Op de luchthaven stond al een auto gereed voor de transfer naar een nabij gelegen rivier, hiervoor hoefden we ook niet door de stad Pangkalan Bun. De modus 'jungle' stond al aan, dus wel even een teleurstelling dat langs de rivier vooral industrie en andere bedrijvigheid aanwezig was. Tussen alle bedrijfspanden was een werf ingericht voor de boten naar Tanjung Puting. Dit waren veelal houten boten (ook wel 'klotok' genoemd) met een overdekt bovendek voor de toeristen. Eten, slapen en vooral genieten van de omgeving, het moest allemaal gebeuren vanaf het bovendek. Benedendeks waren de keuken en de verblijven voor het personeel. Met behulp van onze gids vonden we (via andere boten) ook onze boot. Knalblauw, dus die zouden we steeds wel weer terug kunnen vinden. Op de boot kennis gemaakt met het personeel (een kokkin, de gids, de kapitein en een hulpje, erg decadent dus vier personeelsleden voor alleen ons twee) en na wat laatste voorbereidingen kon onze boot vertrekken richting Tanjung Puting.
Het eerste stuk van de boottocht ging nog over een heel brede rivier met, zoals al eerder gemeld, veel bedrijven langs de oever. Er lagen ook veel zeewaardige schepen afgemeerd in de rivier, maar daar kon probleemloos omheen worden gevaren. Na misschien wel een uur varen kwamen we uit bij een zijtak van de rivier. Een groot standbeeld van een orang oetan en een aantal grote borden kondigden de ingang van het natuurgebied aan. Tijd om lekker voorop de boot te gaan zitten en de jungle aan twee kanten van ons voorbij te zien komen. Alhoewel, het eerste deel kon nog niet echt jungle worden genoemd. Veel palmen en nog weinig bos, we waren nog aan de rand van het park. Na verloop van tijd veranderde dat beeld langzaam: eerst vooral wat andere vegetatie tussen de palmen, daarna nog maar enkele palmen tussen de rest van het bos en uiteindelijk dan echt tropisch woud. Ondanks dat de omgeving steeds mooier werd, waren wij vooral gefocust op het spotten van de orang oetans. We zouden ze zeker gaan zien, maar er is gevoelsmatig toch wel een verschil tussen echt wilde dieren en de uitgezette dieren die we zouden gaan zien bij voederplaatsen. We bleken mazzel te hebben, want nog ruim voordat we ook maar in de buurt van de voederplaatsen kwamen, hadden we al een wilde orang oetan gezien. En wat voor een! Een imposant groot mannetje zat ons vanuit een grote boom langs de oever op het gemakje te bekijken. Pas toen we wel erg dichtbij kwamen, hield hij het voor gezien en verdween hij het bos in. Het eerste 'wauw'-momentje hadden we in de pocket.
In het park zitten dus ook wat minder wilde orang oetans. Zij zijn ooit opgevangen en leven nu wel weer in vrijheid in Tanjung Puting. Om in de gaten te houden hoe het deze dieren vergaat, worden ze dagelijks op vaste plaatsen gevoerd. Ideaal dus voor ons om op niet al te grote afstand deze dieren te bewonderen. In de middag stond ergens een voedermoment gepland, dus wij konden onder begeleiding van onze gids een wandeling door de jungle maken. Eerst nog even de jungle zelf bewonderen en andere (vooral kleine) bewoners bewonderen. Prachtige vlinders, hagedissen en libellen, ook daar loop ik voor warm. Net voor het geplande moment kwamen wij aan bij de ingerichte voederplaats. De eerste orang oetans zaten al geduldig in de bomen te wachten op (onder andere) lekkere bananen. Op een gegeven moment was er wel de nodige reuring. Het grootste mannetje van het stel wist de wandelroute die de 'verzorgers' met het eten dagelijks lopen, dus waarom wachten bij de voederplaats als je ze onderweg kan onderscheppen? Het gevaarte liep dus voor de verzorgers uit richting voederplaats, duidelijk dat iedereen maar even uit de weg moest. Uiteindelijk kon er worden gevoerd en kwamen er van alle kanten orang oetans tevoorschijn. Niet allemaal tegelijk, er was namelijk een duidelijke hiërarchie binnen de groep aan dieren in deze omgeving. Al met al een leuke ervaring, waarbij dient te worden opgemerkt dat deze dieren zich niet lijken te storen aan het groepje toeristen dat er rondhing. Uiteraard was duidelijk aangegeven tot waar we mochten komen, zodat de voederplaats zelf alleen voor de dieren was.
Na terugkomst bij de boot voeren we nog rustig wat door de kreken in het park. We hadden mazzel, want ook een groep neusapen liet zich nog even zien. Deze aap (ook wel Hollandse aap genoemd vanwege de grote neus en dikke buik) is echt een bijzondere verschijning. Deze apen bleken niet zo gediend van onze afwezigheid, ze hielden het in onze buurt best snel voor gezien. Ondanks de korte kennismaking toch een erg leuk moment. In het rijtje apen kon vandaag ook de makaak worden aangevinkt. Zij zijn absoluut niet schuw, je moet juist uitkijken dat ze niet op strooptocht gaan op je boot. Het exemplaar vandaag had echter niet heel veel interesse in ons, hij geloofde het allemaal wel. Aan het einde van de middag werd het weer snel minder, het ging ook regenen. Voor het donker werd ergens een plek in een kreek gezocht om af te meren (niet aan een steiger, gewoon aan een paar bomen langs de oever). Tijd om nog even te eten en daarna lekker op tijd naar bed te gaan. Ook dat werd voor ons geregeld. Midden op het dek (uiteraard wel onder het afdak) werd het bed opgemaakt en de klamboe opgehangen. Na twee lange dagen zou het niet heel moeilijk blijken om in slaap te vallen.
Reactie plaatsen
Reacties