Een rondreis door Indonesië valt zeker niet onder de categorie 'luiervakantie'. Veel zien betekent ook veel reizen en dus ook veel uren onderweg. Dat betekende ook vandaag weer vroeg de wekker, er moest een paar uur gereden worden richting Rammang Rammang. Dit natuurgebied (ook al wonen er in ieder geval aan de rand van het gebied wel wat mensen en wordt er ook landbouw bedreven) is vooral bekend om de karstbergen, puntige rotsformaties die uitsteken boven een verder vlakke omgeving. Ongeveer een uur ten noorden van Makassar, vanaf Malino ongeveer een uurtje verder. Na een prima rit werden we al op de grens van het gebied opgewacht door de gids. De planning ter plaatse was op een of andere manier gewijzigd. Niet eerst naar de lodge en dan een wandeling, maar omgekeerd. Ter plaatse dus maar gelijk de wandelschoenen aan. Nog even zonnebrand smeren en wat water kopen bij een kraampje vlakbij en daarna achter de gids aan over een dijkje tussen de drassige landbouwgronden.
De wandeling was ronduit prachtig. Over modderige dijkjes tussen waterige velden met op wat grotere afstand steeds de karstbergen om het panoramische plaatje compleet te maken. Overuren voor de fotocamera's dus. Roofvogels cirkelden rond boven de velden en libellen toonden zich op hun mooist op planten langs de dijkjes. Tussen deze dijkjes af en toe een gammel bruggetje. De gids bleek handiger op deze bruggetjes, ikzelf nog door een plank heen gezakt. Met een natte sok dus weer verder, gelukkig was het niet koud. Verder af en toe een woning/boerderijtje en middenin het gebied een heel klein dorpje. De lodge lag vlakbij het dorpje, maar voor nu ging de wandeling nog even verder naar een ander deel van het gebied. De gids wilde zeer oude muurschilderingen in een grot laten zien, maar niet voordat eerst even pauze was gehouden bij iemand die buiten het dorp woont. De mensen in Indonesië zijn erg gastvrij gebleken, ook hier werd er thee met genoeg lekkers voorgeschoteld. Nadat er energie was getankt, kon de wandeltocht worden hervat. Het stuk richting de grot bleek echter van een heel ander kaliber, het was nogal nat. Dat betekende dat de dijkjes ook nagenoeg waren ondergelopen en dat er ook langs rotsen moest worden geklauterd om het nog enigszins droog te houden. Uiteindelijk werd het toch een beetje erg link (vooral voor de dure fotocamera's). De afweging tussen wat rotstekening en een verzopen camera was snel gemaakt: omdraaien en rustig aan terug naar het dorp.
In het dorp lagen een botenwerf, met de meest kleurrijke houten boten. Daar was ook de bagage gearriveerd. Vanwege de ingekorte wandeling was er tijd over om nog een korte boottocht te maken voordat we (met die boot) werden afgezet bij de lodge. Deze lodge was wel per voet bereikbaar, maar niet met de auto. Gezien de meegenomen bagage dus maar beter om met de boot te gaan. De boottocht voerde langs de lodge, maar het smalle riviertje werd nog ongeveer tien minuten verder gevolgd. Daar konden we op een steiger stappen om (op privéterrein) nog een paar mooie rotsformaties te zien en een stukje te wandelen. Na terugkomst bij de boot dan toch eindelijk echt naar de lodge. Deze ecolodge bestond vooral uit houten hutjes op vlonders boven het water. Beetje basic, maar een prima plek voor een overnachting.
Helemaal aan het einde van de middag, na even een beetje bijgekomen te zijn van de nogal warme wandeltocht, stond er nog een boottocht op het programma. Na zonsondergang verlaten de vleermuizen massaal hun grotten en laat er nu net zo'n grot vlakbij gelegen zijn. Altijd weer een prachtig gezicht om die dieren met vele duizenden te zien uitzwermen. Er waren twee diersoorten die daar mooi gebruik van maakten: roofvogels en muggen. De roofvogels hadden een makkelijk maaltje in de vleermuizen, de muggen in de toeristen die zaten te kijken. Helemaal ingepakt in een regenjas (mazzel dat deze toevallig in de rugzak zat) was het nog best even vol te houden, maar toen de grootste zwerm vleermuizen was vertrokken hielden wij het ook voor gezien. Nog even een kort vaartochtje en we konden bij de lodge aan het avondeten. Dat smaakte prima, daarna was het tijd om te douchen en lekker te gaan slapen. Het was een mooie, maar vermoeiende dag.
Reactie plaatsen
Reacties