Gisteren hadden we slechts een klein stukje van Wadi Rum gezien, op weg naar ons tentenkamp. Verder was het vooral een middag van wachten, we stonden dus te popelen om onder begeleiding van een gids/chauffeur nu echt veel meer te zien van deze prachtige woestijn. In een 4x4 gingen we na het ontbijt op pad. Al snel kwamen we een kudde dromedarissen tegen, leuk om die even van wat dichterbij te bekijken. Het zijn geen wilde dieren, ze hebben echt een eigenaar. De hele dag kunnen ze rondlopen door de woestijn, in de avond worden ze teruggehaald naar het kamp van hun eigenaar. De benen van de dromedaris zijn gekluisterd (een touw gebonden tussen hun voorpoten), zodat ze op een dag niet te ver weg kunnen lopen. Ze waren duidelijk niet mensenschuw, dus toen we stopten kwamen ze wel even kijken.
Voordat we echt verder de woestijn in gingen, reden we eerst naar het dorp Wadi Rum. Aan de rand van het dorp zijn namelijk de archeologische resten van een tempel te vinden. Ongelofelijk dat iemand ooit had bedacht om midden in een (toen) verlaten woestijn een tempel te bouwen. Het scheen wel een doorgaande route voor karavaans te zijn, maar dan toch. Na een eerder bezoek aan Amman, Umm Qais, Jerash en Petra kon de oude tempel niet als heel indrukwekkend worden betiteld, maar toch leuk om er een korte stop te maken. Maar daarna toch echt de woestijn in.
Het eerste stuk van de rit (in het gebied waar ook ons kamp lag) was het nog best druk. Veel mensen komen voor een dagje (of slechts 1 nacht) naar Wadi Rum, dus bijna iedereen blijft relatief dicht bij het dorp Wadi Rum. Gedurende de dag reden we steeds verder de woestijn in en kwamen we nagenoeg geen anderen meer tegen. Onderweg wel de nodige stops, bijvoorbeeld op een aantal plekken waar je een rots kunt beklimmen voor een mooi uitzicht op de omgeving. Een andere stop was bij rotstekeningen, die het bewijs leveren dat hier al heel lang geleden mensen zijn geweest. Weer een andere stop was bij een kloof. Waar wij door de kloof heen wandelden, reed de chauffeur om naar het andere eind van de kloof. Eenmaal daar aangekomen stond al een heerlijke lunch klaar.
Uiteindelijk hebben we de hele dag rondgereden door Wadi Rum, tot aan zonsondergang toe. Hier zocht de chauffeur de perfecte plek om de zonsondergang te bewonderen. Ook hiervoor moest weer een rots worden beklommen, maar het was het meer dan waard. Maar ook na zonsondergang zat de dag er voor ons nog niet op. We reden wel terug naar het kamp, maar alleen om spullen op te halen voor de nacht. Er stond namelijk een nacht slapen onder de sterrenhemel op het programma.
De chauffeur laadde al de benodigde spullen in, wij pakten onze bagage voor de nacht. In het donker reden we dwars door de woestijn, er was bijna geen andere auto meer te zien. Na een hele poos rijden, stopten we in een soort inham van een gigantische rots/berg. Onder een overhangende rots kon het kamp voor de nacht worden ingericht. Rieten matten als ondergrond (handig om eventueel ongedierte dat in de bodem zit weg te houden), daarna veel dekens om zowel op als onder te liggen. Een kampvuur vlakbij en we zaten gebeiteld. Terwijl de chauffeur ook bezig ging met zijn kookkunsten, konden wij een stuk de woestijn in lopen om de sterren te bewonderen. Zonder lichtvervuiling is er zoveel meer te zien in de lucht, de melkweg is dan met het blote oog waar te nemen.
Na een heerlijke maaltijd en een kop thee na, werden wij met rust gelaten. De chauffeur zette zijn auto op een flinke afstand van onze slaapplek (en ook voor ons uit het zicht). Zo hadden wij het rijk alleen voor een nacht onder de sterren en in de stilte van de woestijn. Mocht er wat aan de hand zijn, dan konden wij die paar honderd meter lopen naar de chauffeur voor eventuele hulp. Daar waar we dachten moeilijk in slaap te kunnen komen, bleek het tegendeel waar. Tot aan de dageraad hebben we heerlijk geslapen.
Reactie plaatsen
Reacties