Van Rode Zee naar Dode Zee, het scheelt maar 1 letter. Maar toch hebben we het over iets heel anders. De Dode Zee is het laagst gelegen meer ter wereld (geen zee dus!). Verder is het land direct naast het meer het laagstgelegen land (zo’n 420 m beneden NAP) ter wereld. De Dode Zee bevindt zich tussen de Jordaanvallei in het noorden, en de Wadi Araba in het zuiden en ligt op de grens van Jordanië, de Westelijke Jordaanoever van Palestina en Israël. De oppervlakte ervan is 1.020 vierkante kilometer. De meeste mensen zullen de Dode Zee kennen van de dusdanig hoge zoutconcentratie in het water, dat mensen er zonder problemen in kunnen drijven. De suggestie dat er geen leven in de Dode Zee is, klopt dan weer niet. Zelfs in dit meer bestaat leven. Geen vissen en andere waarneembare dieren, maar op microniveau is er daadwerkelijk leven. En nog een mythe ontkrachten: het is niet het zoutste water ter wereld, het meer staat op de derde plaats achter het Don Juanmeer op Antarctica en het Assalmeer in Djibouti.
Tot zover de feiten over de Dode Zee, vandaag eerst maar eens de rit maken van de Rode Zee naar de Dode Zee. Omdat de Dode Zee al weer ver in de richting van Amman ligt, hadden we zomaar iets van 250 kilometer te overbruggen op een dag. Vanwege de goede wegen is dat nog geen vier uur rijden, dus dat viel ook wel weer mee. Het werd een rit langs de grens met Israël en de Westelijke Jordaanoever, een andere weg dus dan we tot nu toe heel de reis hadden genomen. Geen King’s Highway meer voor ons.
Na een paar uur rijden kwamen we aan bij de zuidkant van de Dode Zee. Aan het water zelf zie je uiteraard niet heel veel, maar de zoutwinningen op en langs het water zeggen genoeg. We hadden nog een tijdje te rijden langs het meer, want ons hotel lag aan de noordkant. Eenmaal daar aangekomen, was het een kwestie van snel omkleden, want ook wij wilden uiteraard nog even drijven op het meer. Er bleek echter al snel een klein (maar geen onoverkomelijk) probleempje. Het hotel lag niet meer direct aan de Dode Zee. De Dode Zee wordt namelijk met water gevoed door de rivier De Jordaan. Vanwege de landbouw wordt echter steeds meer water ‘gewonnen’ (bijvoorbeeld door aanleg dammen), waardoor steeds minder de Dode Zee bereikt. Er is nu meer verdamping dan toevoeging van water, waardoor het peil in de Dode Zee daalt. Het was nu inmiddels tien minuten lopen naar de oever van het meer, terwijl het hotel ooit vlak langs het meer was gebouwd.
Het was mogelijk met een pendelbusje heen en weer te rijden naar het strandje, maar tien minuten lopen moet zelfs op slippers wel lukken. Vanuit het hotel hadden ze het strandje een beetje ingericht. Er waren wat ligbedjes, er stond een gebouwtje met douches (inmiddels ook al weer op een flinke afstand van het water) en er was een modderpoeltje ingericht. Na een ligbedje te hebben uitgezocht (vooral om onze spullen niet op de zoute ondergrond te hoeven leggen) was het tijd om lekker even te gaan drijven. Wat een bijzondere ervaring was dat, je blijft echt zonder problemen drijven. Het advies is om niet te lang in de Dode Zee te blijven, omdat het je huid echt uitdroogt. Na een minuut of tien gingen we er dan ook weer uit, tijd om even met modder te spelen. Het modder schijnt dan weer goed te zijn voor de huid, dus binnen no time had ik me volledig ingesmeerd en zag ik er uit als een soort zeemonster. Even later weer even afspoelen in het meer en als afsluiter een douche met zoet water. Ook dat wordt aangeraden, spoel je na afloop goed af.
Na nog even van het zonnetje te hebben genoten, liepen we op het gemak terug naar het hotel. Daar hadden ze nog een zwembad, dus daar konden we ook nog even van genieten. Tegen die tijd begon de zon al te dalen, dus niet veel later werd het tijd om richting kamer te gaan. Het hotel was verder niet echt heel bijzonder, het restaurant was bijvoorbeeld veel te klein in verhouding tot het aantal kamers. Of we even een uur in de rij wilden gaan staan. Dat dus mooi niet, dan maar room service besteld. Het hotel lag namelijk ergens compleet achteraf, dus een restaurant in de buurt was geen optie. Dan dus maar eten op de kamer, terwijl ondertussen de koffers goed konden worden ingepakt. Morgen namelijk weer de terugreis naar Nederland. Vroeg in de ochtend naar de luchthaven, gelukkig zaten we nu al op maar drie kwartier rijden. Een mooie vakantie kwam ten einde, we hebben er van genoten.
Reactie plaatsen
Reacties