Tijd voor een volle dagtrip. Terug naar de luchthaven en zelfs daar voorbij, nog enkele kilometers in oostelijke richting. Daar ligt de havenstad Pythagoreio (ook wel Pythagorion of in het Grieks Πυθαγόρειο). Gezien de naam niet geheel onverwacht de geboorteplaats van Pythagóras. Zijn archeologisch, cultureel en historisch belang is wereldwijd erkend, aangezien de UNESCO het heeft uitgeroepen tot Monument van werelderfgoed. Deze stad staat zo ongeveer bovenaan de lijst van bezienswaardigheden op het eiland Samos, meer nog dan de hoofdstad van het eiland: Samos. Ook nu weer een toeristische route om in Pythagoreio te komen, dwars door de heuvels/bergen. Gelijk ook een mooie gelegenheid om een tussenstop te maken bij Moni Timiou Stavrou. Dit zestiende eeuwse klooster ligt ongeveer acht kilometer van Pythagoreio. Geopend in de ochtend en avond, dus plan een bezoekje zorgvuldig. Helaas is het binnen niet toegestaan om foto's te maken, dus daar kunnen hier ook geen beelden van worden gedeeld. Ook de buitenkant en omgeving is zeer fotogeniek, dus dat maakt alles weer helemaal goed. Vooral de blauwe koepel steekt prachtig af tegen de omgeving, maar vergeet ook de aangelegde tuin niet.
Na de stop bij Moni Timiou Stavrou heuvelafwaarts richting de kust. In Pythagoreio is het door de vele smalle straatjes best lastig rijden en parkeren, maar gelukkig zijn er aan de westkant van het stadje een aantal openbare parkeerplaatsen aangelegd. Van daaruit sta je dan al nagenoeg direct voor de eerste bezienswaardigheid van de stad: de toren van Lykourgos Logothetis. Deze toren dateert uit de zevende eeuw na Christus en maakte onderdeel uit van het kasteel van Pythagoreio. De toren is prima gerestaureerd en biedt vooral een mooi uitzicht over de stad en de zee. Vanaf de toren begon een zoektocht richting de haven, die ons via allerlei steegjes en paadjes onderweg langs allerlei bijzondere bezienswaardigheden leidde. Allereerst leidde een pad aan de achterkant van de toren naar een begraafplaats die hoort bij de Kerk van de Transfiguratie. Niet helemaal duidelijk of een verboden route werd gevolgd, maar na de begraafplaats volgden wat ruïnes die zo wij begrepen restanten zijn van het eerder genoemde kasteel van Pythagoreio. Langs de ruïnes werd in ieder geval weer de openbare weg gevonden. Na wat gezwerf door de straten liepen we ineens de blauwe straat in: alle huizen (en wat erbij hoort) in helder blauw geschilderd. Een bezoek aan dit straatje stond voor later op de planning, maar het kon maar vast worden afgevinkt. Een leuk hoekje van het stadje om te bezoeken en ook lekker dichtbij de haven, dus het is maar een paar minuten om.
Uiteindelijk leiden zo ongeveer alle straten in Pythagoreio naar de haven, dus hoe dan ook kom je daar wel een keer op uit. Het is het meest levendige deel van het stadje, met vissersbootjes en jachten in het water en veel winkels en horeca langs het water. Prima plek voor een goede lunch, uiteraard wordt er op de menukaart genoeg verse vis aangeboden. Zon, terras en een hapje en drankje: tijd om even lekker te relaxen en te kijken naar de levendigheid op en langs de kade. Na de lunch nog even rondgewandeld door het stadje, maar al snel bleek dat de meeste bezienswaardigheden al tijdens de dwaaltocht in de ochtend waren gepasseerd. De restende tijd in de middag gaf nog mooi de gelegenheid om in de omgeving van Pythagoreio wat highlights te gaan bekijken. De eerste stop buiten het stadje was de tunnel van Eupalinos (ook wel tunnel van Efpalinos). Dit technische hoogstandje is aangelegd in de zesde eeuw voor Christus en regelde de aanvoer van zoet water naar de stad. Niet alleen bewonderenswaardig dat ze in die tijd een tunnel van meer dan 1.000 meter door een berg konden aanleggen, maar ook dat ze een dergelijke watervoorziening konden bedenken en bouwen.
Na een bezoek aan de heerlijk koele tunnel was het weer tijd voor een klooster (het was tenslotte al weer bijna een halve dag geleden dat we er een hadden bezocht). Ondanks onze 'kloostermoeheid' achteraf toch blij dat ook het Panagia Spiliani klooster werd aangedaan, want het bleek de moeite waard. Het is een klooster op een klif met een unieke eeuwenoude kapel in een grot en daarnaast ook nog eens mooie uitzichten over de zee en Pythagoreio. Inmiddels liep het al weer tegen het einde van de middag, dus het werd tijd weer richting Votsalakia te gaan rijden. Onderweg lag redelijk dicht langs de route de Hera Tempel, een stop daar leek ons nog wel de moeite waard. Helaas bleek het complex met de opgravingen daterend van de achtste eeuw voor Christus tot aan het einde van de Romeinse tijd al gesloten te zijn, dus het bleef bij een blik door de gesloten hekken. Geen oordeel dus over de Hera Tempel, wie weet komt dat ooit nog een keer. Voor vandaag restte dus nog alleen de terugrit naar de villa en een verder lekker rustige avond. Prima dag dus, morgen weer meer.
Reactie plaatsen
Reacties