Gisteren nog donkere wolken toen we aankwamen in Noord-Macedonië, vandaag een stuk vriendelijker weer met veel blauwe luchten en enkele wolken. Ideaal om vandaag even de directe omgeving van het hotel te verkennen. Maar eerst in de ochtend nog even de mooie verkooppraatjes van de reisbegeleiding aanhoren. Zoals gezegd een pakketreis, waarbij ze vlucht, transfers, hotel en zelfs een aantal maaltijden hadden geregeld, maar waarbij ze toch graag nog wat extra excursies proberen te slijten. Het hotel lag nog best op redelijke afstand van de stad Ohrid, dus het leek toch best handig om misschien wat excursies via de organisatie te regelen. Dat geeft geen gedoe met zelf vervoer regelen, best handig als je dus niet in de stad zelf zit. Uiteindelijk dus een aantal trips voor deze week geboekt, sommige dingen daarentegen vielen prima zelf te regelen. Voor vandaag dus geen programma, dus lekker de tijd om op het complex van het hotel zelf en in de omgeving rond te gaan neuzen. Het hotel lag mooi langs de oever van het Meer van Ohrid, daar waren dus ook prima voorzieningen om lekker te luieren in de buurt van het water. Een zwembad, ligbedjes, zithoekjes en een bar, alles was aanwezig. Helaas nog iets te koud om echt uitgebreid gebruik te maken van de voorzieningen. De sportvoorzieningen zoals een gym en tennisbanen zagen er ook goed uit, misschien iets om later in de week nog sportief te gaan doen.
Nadat we het hotel van onder tot boven hadden bekeken, leek het een goed idee om lekker te gaan wandelen. Aan de overkant van de weg rezen hoge heuvels op, begroeid met veel bos. Op de bonnefooi dus maar op pad. Tegenover het hotel liep een weg naar boven. Het werd al snel een pittige klim, met om de paar honderd meter een haarspeldbocht om vervolgens weer flink te stijgen. Meter voor meter klommen we verder en het uitzicht over het Meer van Ohrid werd met de minuut mooier. Gelukkig niet veel verkeer, er kon dus ongestoord worden gewandeld. Op een gegeven moment was zelfs de stad Ohrid in de verte te zien, aan de overkant van het meer zagen we de bergen/heuvels van Albanië. De groene heuvels bleken (zo gaf een bord aan) de uitlopers te zijn van het Nationaal park Galičica. Het bericht dat hier ook wolven en beren zouden leven, maakte ons wel meer alert.
Na een klein uurtje klimmen en inmiddels op een hoogte van 1.300 meter kwamen we aan in een heel klein en oud dorpje, Gorno Konjsko genaamd. Er schijnen nog maar drie mensen in dit dorpje te leven (en zo te zien waren ze ook op hoge leeftijd), de overige bewoners zijn langs het meer gaan wonen en hebben daar het dorp Dolno Konjsko gebouwd. Juist, dat is dus het dorp waar ook het hotel ligt en waar we dus net vandaan kwamen. Het dorpje was inmiddels flink in verval, na het vertrek van de meeste bewoners is er weinig meer onderhouden. Toch is zeker niet alles vervallen, er was zelfs nog een kerk en een horecagelegenheid (genaamd Minami) voor met name de wandelende toerist. Je verwacht het op die plaats totaal niet. Wel fijn, want eigenlijk hadden we na de onverwacht steile en lange klim wel trek in wat lekkers. Vanuit het restaurantje was een adembenemend uitzicht over het Meer van Ohrid en de weide omgeving. Ideaal dus om lekker even bij te komen. Na de stop werden we nog gewezen op een wandelpad over de heuvel naar beneden. Geen terugweg over dezelfde smalle weg dus, maar een tocht over smalle paadjes, kleine weilanden (met de mooiste bloemen) en vooral door prachtig bos. Soms een beetje goed zoeken naar de juiste route, maar echt verdwalen was er gelukkig niet bij. Eenmaal beneden was toch wel de conclusie dat we er ook zonder een strakke planning een mooie dag van hadden gemaakt. Een prima start van deze reis.
Reactie plaatsen
Reacties