Een hele vakantie langs een meer, maar niet het water in of op? Dat kan natuurlijk niet. Het water van het meer was nog ijskoud, dus dan maar een boottocht over het meer met een paar mooie stops. De boot vertrok vanuit de haven van Ohrid, maar het goede nieuws was wel dat ook de pier van ons hotel een opstaphalte was. Niet omdat dit hotel een streepje voor had in dit toeristische gebied, maar vooral omdat de boot op weg naar de eerste stop toch al vlak langs vaarde. Maar toch, lekker in het zonnetje in de tuin van het hotel wachten totdat de boot kwam, dat was echt perfect. Het eerste deel van de vaartocht was erg kort. Enkele kilometers ten zuiden van Dolno Konjsko ligt bij het dorpje Pestani het 'The Bay of Bones' museum. Op de plek van het museum, dat is gebouwd op palen in het meer, zijn restanten gevonden van een dorp dat daar in de late bronstijd en begin van de ijzertijd heeft gelegen, vanaf 1200 v. Chr. Vanuit de overlevering was er al de verwachting dat hier een dorp op het water was geweest, maar archeologisch onderzoek (onder water) heeft echter pas plaatsgevonden vanaf 1997 tot 2005. Toen werd bevestigd dat er inderdaad een dorp op palen heeft gestaan. Er zijn veel palen teruggevonden, maar ook objecten van brons en ijzer, keramiek,vuursteen en steen. Verder zijn er veel restanten van dierlijke botten gevonden, dat is ook de reden dat het gebied ‘The Bay of Bones’ heet. Omdat het zo’n unieke plek was heeft men besloten het dorp na te bouwen. Dat is gebeurd in 2007 en 2008. Het herbouwde dorpje heeft de naam “Plocha Michov Grad” gekregen.
Ze waren ook zo slim om vlak naast het dorpje op palen een flinke steiger te bouwen, ideaal om een flink aantal toeristen te lokken. Ook voor ons stond er dus een bezoekje aan dit museum op het programma. Het hele dorpje op palen is te bezoeken, in de huisjes is ook te zien hoe de mensen destijds hebben geleefd. Vlak bij Plocha Michov Grad zijn ook nog de restanten van een oud Romeins fort te vinden. Hiervoor moet je wel even flink aan de wandel, want het fort was gesitueerd bovenop een heuvel. Vanaf deze heuvel hadden de Romeinen een goed uitzicht over het meer van Ohrid. Wij hebben uiteraard zelf ook nog even genoten van datzelfde uitzicht, uiteraard wel vele eeuwen later. Vervolgens snel weer naar beneden, want de boot wacht niet op mensen die niet op tijd terug zijn. De boot zette al snel weer verder koers in zuidelijke richting. Al snel kwam Trpejca in zicht. Geen stop in deze plaats, de boot vervolgde de zuidelijke route om uiteindelijk te stoppen in Saint Naum (ook wel Sveti Naum genoemd). Dit tiende eeuwse klooster ligt ongeveer 30 kilometer ten zuiden van Ohrid, zo ongeveer op de grens met Albanië. Bij dit klooster zouden we een paar uur doorbrengen, inclusief een lunchmoment.
Nog even iets meer informatie over dit orthodoxe klooster. Het klooster werd in 905 opgericht door St.-Naum van Ohrid zelf en was destijds gelegen in het Bulgaarse Rijk. St.-Naum is begraven in de kerk en volgens de lokale bevolking kun je de hartslag van de heilige nog horen als je een oor op zijn graf legt. Sinds de 16e eeuw deed een Griekse school dienst in het klooster. Vanaf 1912 behoorde het gebied waar het klooster gelegen is tot Albanië. Koning Zog I van Albanië gaf het grondgebied op 28 juni 1925 aan Joegoslavië, als blijk van goede wil. En zoals bekend ligt het inmiddels op het grond van het in 1991 onafhankelijk verklaarde land Noord-Macedonië. Vanuit de organisatie die de boottrip organiseerde waren er een aantal gidsen geregeld, maar gezien de grootte van de groep en de verschillende nationaliteiten van de gasten (waardoor er werd bedacht een Duitstalige gids in te zetten) toch maar besloten op eigen houtje rond te lopen. Er werd een vertrektijd van de boot afgesproken, waarna iedereen op pad kon.
Het bezoeken van het klooster is zeer de moeite waard. Een mooi complex met een binnenplaats, met in het midden daarvan een prachtige kerk. Niet alle ruimtes van het klooster zijn te bezoeken, maar er is genoeg geschiedenis op te snuiven. Ook er bijzonder zijn de vele pauwen die in en rond het klooster rondlopen. Nadat we alles wel hadden gezien, gingen we even op zoek naar een lunch. Het klooster is erg in trek bij toeristen, dus net buiten het klooster zijn er voldoende restaurantjes uit de grond gestampt. Keuze genoeg dus. Onze keuze viel op een restaurantje met een terras met uitzicht op een soort kreek. Dit bleek een soort bron te zijn waar de rivier Zwarte Drim ontspringt. Veel toeristen lieten zich verleiden om in kleine bootjes een tochtje op dit hele kleine riviertje te maken. Ons was dit wat te veel toeristisch, wij besloten na de lunch een rondje te gaan lopen. Ook dat leverde weer wat verrassende zaken op. Allereerst bleken er een aantal kapelletjes en kerkjes langs wandelpaden om het riviertje heen te liggen. Daarnaast ook -op plekken waar die bootjes niet konden komen- prachtige zichten op de Zwarte Drim, midden in het groen en in het zonnetje ook een mooie groene gloed op het water. Aanrader is dan ook om een rondje om de Zwarte Drim te gaan lopen, in plaats van een rondje varen voor veel te veel geld. Tijdens de wandeling ook nagenoeg geen andere toeristen te vinden, heerlijk rustig dus.
Keurig op de afgesproken tijd weer terug bij de boot, die nog een verder rondje langs de oevers van het Meer van Ohrid voor ons in petto had. Helaas heeft iedereen daar weinig van mee gekregen, want het weer sloeg nogal snel om. Iedereen dus snel naar binnen, waarbij door het beslaan van de ramen en het echte noodweer eigenlijk niets meer van de omgeving viel te zien. Gelukkig had de boot een bar, dus met een drankje maar wachten op de terugkomst bij het hotel. Daar snel ook weer de droogte zoeken, de rest van de dag zou zich voor ons binnen afspelen.
Reactie plaatsen
Reacties