Na een lange dag gisteren, met een vroege vlucht, een bezoek aan een stad en toch wel wat uurtjes in de auto, vandaag het voornemen lekker rustig aan te doen. Lekker op het gemak opgestaan, een ontbijtje in het ochtendzonnetje. Even het vakantiegevoel voeden. Daarna het idee om het dorpje en de nabije omgeving te verkennen, hopelijk komen we onderweg nog een bakkertje of supermarktje tegen. Dan hoeven we later op de dag toch niet met de auto op pad. Tijdens de wandeling door het slaperige dorpje kwamen we ineens uit op een geasfalteerd pad. Te smal voor een weg, het leek meer een wandel- of fietspad. Uit nieuwsgierigheid zijn we toen dat pad gaan volgen. Het pad liep opvallend vlak, op sommige plaatsen was het zelfs ingegraven in de heuvels om steile stijgingen of dalingen te voorkomen. Geen scherpe bochten ook, alleen ruime bochten langs de hellingen. Een opvallend pad in ieder geval.
We volgden het pad in noordelijke richting, we hadden namelijk gezien dat in ieder geval in het dorp Arco de Baúlhe winkels zouden moeten zijn. Ondanks het voornemen tot een korte wandeling, duurde het uiteindelijk wel een uur voordat we in dat dorp waren. Best een flinke wandeling dus nog, we moesten ook nog terug. Eenmaal in Arco de Baúlhe volgde al snel een verklaring voor het bijzondere pad. We kwamen aan bij een oud stationsgebouw, het einde van het pad ging over in een oud rangeerterrein, compleet met nog een aantal oude wagons. We hadden dus al die tijd over een oude spoorlijn gelopen. Op een bord stond aangegeven dat de voormalige spoorlijn Linha do Tâmega was omgebouwd tot de Ecopista da Linha do Tâmega, een mooie fiets- en wandelroute dus. Vanuit Arco de Baúlhe loopt dit pad helemaal door tot aan de stad Amarante. Voor ons was in ieder geval een idee geboren voor een activiteit tijdens deze vakantie: een fietstocht over de lijn.
In het dorp vonden we al snel een winkeltje, er kon weer worden ingeslagen. Samen met de boodschappen van gisteren konden we er voorlopig even tegen. Wetende dat er dus geen bakkertje in Vila Nune zelf is, toch maar ingezet op brood om zelf af te bakken. Daarna weer de wandeling terug naar Vila Nune, waarbij we nog een stuk verder liepen over de ecopista. Hier kwamen we aan op het hele kleine voormalig stationnetje van het dorp, kleiner dan ik ooit heb gezien. Vanaf hier binnendoor richting het huisje, langs de wijngaarden waarvan het blad van de planten al heel mooi richting herfst begon te kleuren. Onder het mooie zonnetje een kleurrijk tafereel. Onderweg kwamen we nog langs het kleine kerkje, daarna afdalen richting 'huis'.
Na een lunch bij het huisje was het lekker luieren bij Quinta dos Moinhos. Ons huisje lag mooi ingesloten in de boomgaard. Ondanks dat er meerdere huisjes waren, had iedereen volledige privacy. Het terrein is hier helemaal op ingericht. Het miniresort is tegen een helling aangebouwd, vanaf het terras een prachtig uitzicht over het dal en de omliggende heuvels. Bij het huisje een eigen zwembad, helaas was deze al leeggepompt en klaar voor de winter. Gelukkig was er ook nog een groot, gedeeld zwembad. Een echte 'infinity pool' met prachtig uitzicht. De ideale plek voor ons dus om de middag door te brengen. Af en toe even een paar baantjes zwemmen, maar verder vooral lekker in het nazomerzonnetje met een goed boek. Even een middag helemaal niks. In de avond weer lekker bij de open haard, na een eigen bereide maaltijd. Lekker om een huisje met alle voorzieningen te hebben.
Reactie plaatsen
Reacties