Door de eerdergenoemde korte voorbereiding voorafgaand aan de reis moest het ‘inlezen’ over Ecuador maar in het vliegtuig gebeuren. Gelukkig zat er in Den Haag, waar ik op dat moment werkte, een echte reisboekenwinkel die een mooie reisgids op voorraad had. Geen spannende thriller in het vliegtuig dus, maar een reisgids. Met lezen beginnen maar met Quito, dat was de eerste bestemming voor dit avontuur. Quito is de hoofdstad van Ecuador en is ook nog eens de hoogst gelegen hoofdstad van de wereld. Met een hoogte van 2.800 meter boven zeeniveau is het bij aankomst dus echt even wennen, even rustig aan doen is het devies. Verder viel er te lezen dat Quito wel wordt beschouwd als één van de mooiste steden van Zuid-Amerika. Het historische centrum van Quito herbergt prachtige koloniale gebouwen, het presidentieel paleis bijvoorbeeld wat zorgt voor een unieke sfeer. Verder ligt de stad tussen het Andesgebergte en de Pichincha-vulkaan, wat het ook weer tot een bijzondere stad maakt. Klinkt dus allemaal als een ideale plek om op hoogte te acclimatiseren.
Maar voordat Quito bewonderd kon worden, eerst nog maar eens even door alle plichtplegingen op de luchthaven. Langs de douane en vervolgens wachten op de bagage. Daarna op zoek naar de gids in de gekte van allerlei mensen met bordjes in de aankomsthal. Gelukkig was de gids snel gevonden. Er stonden al een aantal reisgenoten te wachten, dus gelijk maar even een eerste kennismaking in afwachting van de rest van de groep. Toen dat compleet was snel door naar de bus, waar we kennismaakten met de chauffeur. Daarna vertrokken we richting Quito om de eerste indrukken van dit land op te doen. Hemelsbreed ligt de luchthaven niet ver van de stad, maar door de bergen is het nog best een rit. Het hotel lag in het centrum van de stad, dus het was ook nog een kwestie van vol door de drukte van de stad rijden. Uiteindelijk waren we dus nog wel een poos op weg.
Het hotel was prima en lag net om de hoek van Plaza San Francisco en Plaza Grande, de centrale pleinen van de stad. Vanaf het hotel hebben we tijdens de eerste twee dagen de stad dus goed kunnen verkennen. Zo zijn we bijvoorbeeld naar de Virgen del Panecillo (ook wel Madonna de Quito of Virgin of Quito genoemd) geweest. Dit aluminium beeld staat op de top van de heuvel met de naam ’El Panecillo’. Deze heuvel ligt middenin het centrum, waardoor je bij het beeld ook nog eens een prachtig uitzicht hebt over de stad. Met een hoogte van 41 meter is het het hoogste standbeeld van Ecuador en ook één van de hoogste van Zuid-Amerika. Ter vergelijking: het standbeeld is hoger dan het wereldberoemde Christ the Redeemer in Rio de Janeiro. Het is het hoogste aluminium beeld van de wereld. Het beeld is hol van binnen en kan dus ook worden bezocht, al kun je niet naar de top. Bijzonder om deze constructie te zien. Het standbeeld is van grote afstand nog best oké, maar van dichtbij is het beeld met die aluminium panelen toch iets minder interessant. Maar het beeld is zeker wel een bezoek waard, al is het maar vanwege de prachtige uitzichten.
Op de heenweg werden we nog met de bus de heuvel op gebracht, maar het standbeeld was de start van een wandeltocht door het centrum. Vanaf de heuvel daalden we af over allemaal trappen en door smalle straatjes, zodat we echt een goed beeld kregen van het leven in deze grote stad. Overal kleine winkeltjes en werkplaatsen, buiten spelende kinderen en vrouwen onderweg met boodschappen. Verder afdalend kwamen we weer middenin het centrum, met de oude koloniale gebouwen en veel kerken uit de tijd van de Spanjaarden (bijvoorbeeld Basílica de Nuestra Señora de la Merced, Iglesia Católica San Francisco en Catedral Metropolitana de Quito). Verder een stop bij het Palacio de Carondelet, waar de regionale regering is gehuisvest. En vooral ook: de lokale cultuur beleven. Eten en een drankje bij lokale restaurants, de hele belevenis was leuk. Wat dat betreft is Quito een aanrader voor een paar dagen, zeker omdat er in de omgeving ook nog genoeg te doen is. Zo zijn we tijdens deze dagen ook nog naar Mitad del Mundo geweest, maar daarover in een apart verslag meer. Quito betekende in ieder geval een mooie start van deze reis.
Tijdens het bezoek aan Quito hebben we ook nog iets bijzonders (op een minder goede manier) meegemaakt. Niet overdag, maar midden in de nacht. Ik werd wakker en had in het begin nog niet in de gaten wat er was, maar ik voelde het gebouw schudden. Pas toen de houten vloeren kraakten en buiten honden begonnen te blaffen en autoalarmen afgingen, was ik voldoende wakker om te beseffen dat er een aardbeving gaande was. Ik had al wel gelezen (toch goed dat ik die reisgids had gekocht) dat het vooral een kwestie was van snel naar buiten gaan. Ik schoot dus een broek en slippers aan en liep al richting trap toen mijn gids ook half aangekleed naar buiten kwam. Hij wilde al de rest van de reisgenoten waarschuwen om naar buiten te gaan, toen het geschud ophield. We wachtten het nog even een paar minuten af en toen het rustig bleef gingen we weer terug naar de eigen kamers om nog even te gaan slapen. De volgende ochtend bleek dat het gros van de reisgenoten helemaal niets had meegekregen van de aardbeving, terwijl het toch een flinke was. Het was wereldwijd in het nieuws geweest, dus maar even contact gezocht met het thuisfront om aan te geven dat ik helemaal in orde was. Er was ook niet heel veel schade in Quito, maar in een aantal dorpen in de omgeving was er wel meer schade en er waren ook gewonden en enkele doden gevallen. Voor ons was het een bijzondere en vooral spannende ervaring, hier gebeurt het toch wel vaker.
Reactie plaatsen
Reacties