Na een dag Santa Cruz de la Sierra werd het tijd om aan de rondreis door het land te beginnen. De chauffeur die ons had opgehaald bij het vliegveld is ook degene die ons de komende dagen rijdt. Niet alleen lekker makkelijk, maar ook handig omdat hij een ruim busje heeft. Bagage past gewoon achterin en plaatsen genoeg om te zitten, ideaal voor lange reisdagen. Eindbestemming van de dag was Samaipata, op de uitlopers van de Andes. Hoogte van het stadje zelf is 1.650 m, maar het verblijf ligt op zo'n 1.800 meter. De eerste plek opeen redelijke hoogte dus, kunnen we gelijk even een beetje gaan wennen. Maar eerst dus nog de rit richting Samaipata, waarbij eerst gedurende de ochtendspits de grote stad moest worden verlaten. Dat was in de drukte nog best wat gedoe, maar dankzij wat sluiproutes hebben we (denken we) best wat tijd bespaard.
Eenmaal buiten de echte stad bleef het nog best bebouwd, maar dan vooral echt langs de doorgaande weg. Achter de huizen werden langzamerhandcheuvels zichtbaar met wat landbouw en meer groen. Het werd ook steeds makkelijker doorrijden, al moest bij een flinke verkeersopstopping nog een avontuurlijke route worden genomen om de complete chaos te omzeilen. Al met al was het nog een uur rijden voordat we in de buurt van Samaipata kwamen, het duurde toch wel langer dan verwacht (of vooral gehoopt). Maakt ook niet heel veel uit, want het landschap werd steeds mooier met hoge rotsachtige heuvels met steeds dichtere bossen. De eerste toekan en gier werden onderweg ook al gespot.
Een aantal kilometer voor Samaipata werd een afslag genomen en werd een steile hobbelige weg omhoog gevolgd. Haarspeldbochten en hobbels en kraters, het werd een avontuurlijke tocht. Bovenaan deze hoge heuvel wachtte een mooie bezienswaardigheid: El Fuerte de Samaipata. Eeuwen geleden (tijdens de pre-Inca tijd) is hier op een rots een soort offerplaats met daarbij ook een stad verrezen. Onder begeleiding van een gids werden we langs de ruïnes en de rots geleid en al snel kwamen we erachter dat het complex best groot is. En dan te bedenken dat zo'n 80% nog verscholen ligt onder de grond en in bossen. Hoe dan ook was het erg interessant om te zien, zeker ook gezien de prachtige ligging en uitzichten op de heuvels in de omgeving. Tel daar dan ook nog bij op dat we nu gelijk al een condor hebben gezien en nog vele andere vogels (waaronder een groene toekan) en de dag kan geslaagd worden genoemd.
Na El Fuerte de afdaling terug en vervolgens naar Samaipata. De gids reed nog met ons mee voor een rondleiding in het archeologisch museum van het stadje. Een mooie aanvulling op hetgeen we bij El Fuerte hadden gezien. Inmiddels liep het al tegen het einde van de middag, tijd om naar het hotel te gaan. Een stuk buiten het stadje, flink heuvelop. Het hotel is als een soort dorpje gebouwd, om een dorpspleintje heen. Ieder huisje is in een stijl gebouwd, zo slapen wij in de 'bakkerij'. Echt fantastisch gemaakt, het geeft een sfeervol gevoel. In het late middagzonnetje nog even wat gedronken en daarna bij de wijnboerderij iets verderop wat wijntjes geproefd en gelijk wat van deze erg goede wijn ingeslagen.
Eenmaal terug bij het hotel was de zon al bijna onder, tijd om wat warms aanbte gaan trekken. Het is hier duidelijk winter en zeker in de avonden is dat goed te merken. Gelukkig betekent winter hier ook droog weer, dus overdag zorgt het zonnetje wel snel voor weer een beetje warmte. We zullen het de komende weken wel gaan meemaken, voor nu lekker onder de warme dekens. Morgen weer een dag, het eerste natuurpark wacht op ons.
Reactie plaatsen
Reacties