Tijd om weer een stuk te reizen. Zoals eerder vermeld is Santa Cruz de la Sierra niet meer dan een pleisterplaats op weg naar mooiere plekken. De volgende plek om aan te doen was in de geval Sucre, de hoofdstad van Bolivia. Op meer dan 300 kilometer afstand. In Nederland zou dat prima aan te reizen zijn met de auto, maar in dit geval liggen er nogal veel bergen tussen. Het werd dus een binnenlandse vlucht.
De vlucht naar Sucre was op tijd in de ochtend, het werd dus vroeg opstaan. Vertrek te vroeg voor een ontbijt in het hotel, gelukkig waren ze zo vriendelijk een ontbijtje om mee te nemem klaar te zetten. Door het vroege vertrek nog lekker weinig verkeer, dus de chauffeur wist het vliegveld in een half uur te bereiken. Binnen no time ingecheckt en langs de veiligheidscontrole, daar houden we van. In afwachting van het instappen een bak thee of koffie met daarbij het ontbijtje, de tijd vloog voorbij. De samenvatting van de vlucht: opstijgen en weer landen. De hele vlucht duurde maar iets meer dan een half uur. Wel een mooi uitzicht over de Andes. De luchthaven van Sucre is een hele kleine. Welgeteld 1 slurf, maar dat is precies voldoende. Na het ophalen van de bagage (ook precies 1 bagageband) richting de hal. Helaas niemand met een bordje met de juiste namen, na een poosje toch maar zelf een taxi geregeld. Beetje proppen, maar het ging prima. Al halverweg de rit naar Sucre bleek toch iemand ons te missen, de taxichauffeur werd gebeld. Schijnbaar ging de tamtam snel rond dat we bij hem waren ingestapt. Hoe dan ook, de beste man bracht ons gewoon naar ons hotel, maar de rekening kon naar 'onze' organisatie. Prima opgelost.
Het hotel ligt midden in het centrum van de stad en is gevestigd in oude koloniale gebouwen. Best luxe en ook nog eens om de hoek van het centrale plein. Ideaal om gelijk een blokje te gaan lopen. Het plein (Plaza 25 de Mayo) bleek lekker groen ingericht, een plek voor de bewoners om samen te komen. Dat bleek des te meer op deze zaterdag met mooi weer. Aan het plein een mooie kathedraal, met daarnaast het gouvernementsgebouw. Deze bleek te bezichtigen, waarbij vanaf het dak over de omgeving en het plein kon worden uitgekeken. Na dit bezoek was het tijd voor de lunch, lekker sandwiches in een eettentje aan het plein. Tijd om terug te gaan richting hotel, in de middag stond nog meer op het programma.
Lees de rest van het verslag na de foto's van Sucre.
Om 14 uur stond een jeep voor de deur klaar, met chauffeur en gids. Tijd om de bergen in te rijden voor een wandeling. Vanaf circa 3.650 meter hoogte begonnen we aan het bewaard gebleven stuk Incatrail tussen Chataquila en Chaunaca. Op die hoogte al genoeg moeite om op adem te blijven (nog even wennen aan deze hoogtes), dus blij dat het voor 95% afdaling was. Het startpunt was bij een kapelletje en vanaf daar schoten we al snel een pad naar beneden in.
Door heel Zuid-Amerika liepen vroeger trails hoog door de bergen. Dit stuk trail stond zo bijvoorbeel in verbinding met de Machu Picchu in Peru. Het pad waar we liepen was zelfs van voor de tijd dat de Inca's hier kwamen, het dateert volgens schattingen van rond 1400 voor Christus. De Inca's hebben het later alleen verhard, verder is het nog zo als het eerder was. Nadat de Spanjaarden kwamen, is het pad toch behouden. Fijn, want nu konden wij er op wandelen. Het pad wordt onderhouden door mensen uit een dorp in de buurt, wandelaars betalen daarom ook omgerekend een paar euro aan entreegeld. Prima deal lijkt me.
De wandeling was echt mooi, over bergflanken door een prachtig landschap. Ook nu weer: de foto's beschrijven het nog het best. Het pad was nog best pittig. Door de steile afdaling was het eigenlijk grotendeels traplopen, maar dan over ongelijke keien. Helaas dus vooral kort voor je kijken, gelukkig ook regelmatig even stilstaan om te genieten van het uitzicht. De gids wist veel te vertellen over de geschiedenis en de omgeving, het was dus best leerzaam. Uiteindelijk wisten we in 2 uur meer dan 1 kilometer af te dalen, totdat we bij een dorpje aankwamen. Hier stond de jeep ons al weer op te wachten. Opvallend was dat dat de jeep nog een half uur nodig had om weer uit te komen op de plek waar we aren uitgestapt. Het geeft maar aan hoe steil de afdaling was, daar zijn veel haarspeldbochten voor nodig om dat te overbruggen.
In het donker reden we verder terug naar Sucre. Snel even omkleden en het centrum in voor een hapje eten. Vandaag alle tijd, want morgen blijven we een dagje in (de omgeving van) Sucre. Geen transfer dus. Wat we morgen gaan doen? Dat schrijf ik wel weer op in een volgende blog.
Reactie plaatsen
Reacties