Zo leuk als het is om voor een paar weken op avontuur te gaan, zo fijn is het om ook weer thuis te komen. Zeker op het moment dat de laatste interessante plek is bezocht, en dus alleen nog maar de terugreis rest, lonkt de eigen stal weer opzichtig. Het jammere van de avonturen van meerdere weken is alleen dat dit meestal plaatsvindt op grote afstand van Nederland en dat de terugreis daarmee zomaar een volledige etmaal in beslag kan nemen. Dat was ook bij deze reis het geval. Hierbij een kort laatste verslag van de avonturen door Bolivia: de belevenissen onderweg naar huis.
Gelukkig begon de terugreis niet op een belachelijk tijdstip, zelfs een beetje uitslapen hoorde er nog bij. Uiteraard niet te lang blijven liggen, want de laatste dingen moesten nog worden ingepakt. Ondanks dat het nodige aan souvenirs en lekkernijen was ingeslagen, paste alles gewoon in de tassen. Wel blij dat bij de internationale vlucht de tassen drie kilo zwaarder mochten zijn dan bij de binnenlandse vluchten. Geen stress dus bij het inpakken dit keer. Wel chaos in het keukentje van de suite. Ondanks dat we letterlijk niet in het keukentje waren geweest, stond de vloer volledig blank tot aan de deur naar de gang. Het laminaat was al lekker aan het opkrullen, het zag er niet best uit. Beneden bij de receptie maar even melding doen, binnen vijf minuten stond er een onderhoudsmedewerker voor de deur. Hij sprak alleen maar Spaans, ik (nagenoeg) niet. Maar uiteindelijk kwamen we er met handen, voeten en Google Translate een soort van uit. Niks kapot, maar als er meer mensen tegelijk douchen, ontstaat er een soort van overdruk en begint het uitgerekend in deze suite te lekken bij een ketel. Allemaal prima, nog een ontbijtje en dan zijn we toch vertrokken. Daarna alle tijd voor ze om de problemen (onder andere met het laminaat) op te lossen.
De trip na het ontbijt naar de luchthaven ging voorspoedig. Zaterdagochtend, dus niet al te druk op de weg. Na aankomst op de luchthaven de vaste riedel: inchecken, geld terugwisselen, door de beveiliging en douane en daarna: wachten. Het nam gelukkig niet al te veel tijd in beslag, al was er nog onduidelijkheid over een al dan niet in te vullen formulier. Gewoon voor de zekerheid doen en we konden het ook ergens inleveren, dus het zal wel goed zijn. Het instappen begon al een uur voor vertrek, we hadden geen idee waarom. Later bleek wel dat het snuffelen van honden aan de handbagage (geen idee waar deze honden graag naar snuffelden) nog wat tijd in beslag nam. Ondanks het vroege boarden toch een kleine vertraging bij vertrek. Nog wat turbulentie bij het opstijgen vanwege de flinke wind en weg waren we.
De vlucht naar Madrid was geen fijne. Een gezin achter ons met jonge kinderen, die het zeker tijdens zo'n lange vlucht niet makkelijk hebben. Helaas dus ook veel gepor en gedoe tegen onze rugleuningen en op zijn tijd de nodige herrie. Een momentje slapen zat er dus niet in, dan maar lekker wat filmpjes kijken en muziek luisteren. Aankomst in Madrid in de avond Boliviaanse tijd en einde nacht in Europese tijd. Een nacht dus 'gemist', dat levert altijd een pittige jetlag op. In Madrid weer een korte overstap naar een laatste, korte vlucht naar Schiphol. Hier ging alles prima, binnen 2,5 uur waren we weer in Nederland.
Inmiddels erg moe, maar nog even doorbijten. Door de douane, op zoek naar de juiste bagageband. Alle koffers/tassen bleken in het juiste vliegtuig te zijn beland, ze kwamen een voor een tevoorschijn. Vervolgens restten nog drie korte treinritjes en een klein stukje lopen naar huis. Ook daar alles volgens planning, we waren weer thuis. In de middag heerlijk even helemaal niets, lekker op de bank de Olympische Spelen kijken. Heel mooie herinneringen opgedaan, maar nu gewoon weer lekker thuis.
Reactie plaatsen
Reacties