Het einde van dit avontuur in Bolivia komt in zicht. Vandaag terug richting 'basecamp' Santa Cruz de la Sierra, alweer de vierde keer dat we er gaan overnachten. Daarna rest alleen nog de terugreis naar Nederland. Maar zolang we nog in Kaa-Iya zijn, maken we de kans nog mooie dieren te zien. De gids stelde toch nog een ochtend van vroeg opstaan voor, een laatste keer langs bij de poel in de hoop dieren te spotten die komen drinken. Die kans achtte ik zelf niet groot (en de vermoeidheid slaat toe), dus die kans heb ik overgeslagen. Lekker toch even iets langer blijven liggen, het was echt even nodig. Achteraf ook qua dieren spotten geen slechte keuze, helaas voor de anderen was er ook dit keer weinig spannends te vinden bij het water. Dan maar hopen op wat geluk tijdens de rit naar de uitgang van het park.
Maar eerst nog even een ontbijt en daarna opruimen, inpakken, inladen en op pad. Daar bleek de gids nogal wat werk aan te hebben, uiteindelijk liep het tegen het einde van de ochtend voordat we konden vertrekken. Dat gaf ons nog de mogelijkheid om even een rondje over het kampterrein te doen. Dit is nogal flink en er zijn een flink aantal (vervallen) gebouwen waar zich nog wel eens dieren willen verschuilen. Een soort afvalloods schijnt het walhalla te zijn voor twee ocelots op strooptocht. Deze ocelots waren eerder al wel gespot door twee anderen, maar vandaag waren ze nergens te bekennen. Wel genoeg vogels, dat blijft toch ook altijd weer een mooi schouwspel.
Tijd om afscheid te nemen van het kamp, nu nog een uur de ogen open om goed te spotten. Dat leverde nog een hertachtige, vossen en genoeg vogels op. Uiteindelijk kunnen we concluderen dat we toch nog best veel hebben gezien de afgelopen dagen. Het was een bijzonder natuurpark, niet te vergelijken met alle andere natuurparken (ook buiten Bolivia) ooit eerder bezocht. Door het monotone landschap, alsmede het alleen maar kunnen bewegen langs de gasleiding, hangt de beleving vooral af van het wild dat wordt gespot. Een verwarrend gevoel blijft hiermee over.
Verslag gaat verder onder de foto's.
Er restte nog een lange zit richting Santa Cruz de la Sierra. Eerst over de hobbelige zandweg richting San Jose. Dit keer in het daglicht, dus dit keer was het landschap met veel open vlaktes van de veehouderijen wel goed zichtbaar. Eerst lang over een vlak deel en het laatste uur heuvelachtig, met de grootste en steilste heuvel op het laatst. Uiteindelijk na een uur of drie hobbelen (gerekend vanaf vertrek kamp) weer terug aangekomen in de bewoonde wereld. In hetzelfde restaurant als de heenreis een prima lunch. Gelukkig hoefden er dit keer geen boodschappen te worden gedaan en was er geen sprake van een brandstofzoektocht. De gids had al een paar jerrycans apart laten zetten, dus behalve een korte stop voor het ophalen van de benzine hoefde er niet worden gewacht.
Het laatste stuk van vandaag duurde nog steeds een uur of vier, maar ging gelukkig wel over prima asfaltwegen. Het laatste stuk wel in het donker en dat is zonder straatverlichting en weinig belijning wel aardig spannend. Zeker het laatste stuk vlak voor Santa Cruz de la Sierra, waar steeds meer verkeer op de weg was en brommers en motoren overal tussendoor schieten. Erg blij dat we niet zelf hoefden te rijden, de gids was duidelijk goed gewend aan deze chaoas en bracht ons veilig weer terug bij ons 'basecamp', het hotel waar we al voor de vierde keer kwamen. Een vriendelijk afscheid van de gids en daarna lekker even genieten van een goede douche.
Na het opfrissen nog even ter afsluiting een diner in een prima restaurant, het avontuur zit er nu eigenlijk op. Morgenochtend vertrekken we weer richting huis, een trip van ongeveer een etmaal. Hierover later nog een afsluitend verslag.
Reactie plaatsen
Reacties