Het plan voor vandaag: rond het middaguur een binnenlandse vlucht van Pangkalan Bun naar Soerabaja, een miljoenenstad aan de oostkant het eiland Java. Van daaruit direct een transfer met auto van een paar uur richting de Bromo-vulkaan. Deze vulkaan zou nog niet worden bezocht, maar er zou worden overnacht in een dorpje dichtbij de vulkaan. Op deze manier kon de volgende ochtend bij zonsopgang een mooi uitzichtpunt over de vulkaan (en wijde omgeving) worden uitgezocht. Wat er allemaal van terecht kwam? Helemaal niets.
De dag begon nog helemaal prima. Een niet al te vroeg ontbijt en daarna een geregelde taxi richting het vliegveld. Door de beveiliging kostte ook niet veel tijd, we waren prima op tijd. Inchecken kon alleen nog niet, het vliegtuig was vertraagd. Een beetje rondhangen dus totdat alsnog kon worden ingecheckt. Het vliegtuig liet echter nog langer op zich wachten en uiteindelijk werd aangekondigd dat de vlucht was geannuleerd. En dan breekt dus best een chaos uit op zo'n klein vliegveld. Iedereen naar buiten, naar het kleine kantoortje van de lokale vliegmaatschappij. Uiteindelijke conclusie: er gebeurt niets meer vandaag, morgen weer een vlucht. Een hotel werd geregeld, de taxi was op kosten van de maatschappij. Ondertussen waren wij blij dat onze reis bij een lokale organisatie was geregeld. Niet alleen konden we makkelijk contact leggen, ook wisten zij makkelijker alles te regelen. De vlucht voor de volgende dag (een vroegere met voor de zekerheid een andere vliegmaatschappij) werd geregeld en ook het programma werd omgegooid en alles wat hierbij kwam kijken werd verzorgd. Ook een bezoek aan de vulkaan zou mogelijk blijven, uiteraard alleen niet meer bij zonsopgang. Flink balen dat de vlucht niet ging, maar dankzij de organisatie zou het allemaal goed komen.
Op naar het hotel dus maar. Dit was duidelijk niet toegespitst op toeristen, het was erg basis zonder verdere voorzieningen. Het raam in de kamer keek uiteraard alleen uit op een blinde muur in een vieze steeg. Een dergelijk hotel na het annuleren van de vlucht, het voelt allemaal toch niet heel prettig. Het goede nieuws: het weer was best oké, we konden de omgeving dus nog een beetje verkennen. Geen idee wat er te beleven was, maar dan kwamen we snel achter: eigenlijk helemaal niets. De mensen leven hier hun leven, toeristen zijn er bijna niet. Dat bleek ook wel toen we een eettentje in gingen: iedereen stond ons met grote verbazing aan te kijken, het personeel wist niet wat ze met ons aan moesten. De baas bleek gelukkig wel een paar woordjes Engels te spreken. Verse vissen werden aangerukt, we konden uitkiezen. Met wat handen en voeten wisten we duidelijk te maken dat we er nog wat rijst en groenten bij zouden lusten, en uiteindelijk kwam het goed. Om eerlijk te zijn, was het ook wel heel erg lekker, verser dan dit kon niet. De avond maar besteed in het hotel, het was niet duidelijk of het voor toeristen wel slim was om in het donker nog op straat rond te lopen en we hadden ook geen gids om het te vragen. De berichten van de reisorganisatie waren ondertussen positief, alles was geregeld voor de volgende dag.
Reactie plaatsen
Reacties