Vandaag dan toch, met een dag vertraging, op weg naar de Bromovulkaan op het eiland Java. Eerlijk gezegd waren we er in de ochtend nog niet gerust op, eerst maar eens zien of er dit keer wel een vlucht richting Soerabaja zou gaan. Eerst dus weer een transfer richting vliegveld, ook deze (netjes!) op kosten van de luchtvaartmaatschappij van gisteren. Zoals gezegd voor de zekerheid nu een vlucht met een andere maatschappij, voordeel was dat deze ook een uurtje eerder vertrok. De eerste geruststelling kwam toen we het betreffende vliegtuig zagen landen, toen we mochten instappen kwam er een voorzichtige glimlach. Het vliegtuig vertrok prima op tijd en na een laatste blik op de prachtige jungle werd de Javazee overgestoken richting Java. In nog geen anderhalf uur stonden we weer aan de grond, Soerabaja was bereikt. Op de luchthaven stond al weer netjes een auto met chauffeur voor ons klaar, er was geen tijd te verliezen.
Soerabaja is een miljoenenstad, gelukkig lag de luchthaven voor de aan ons goede kant. Het centrum kon dus worden vermeden, langs de buitenwijken (en al heel snel op een snelweg) konden we in ongeveer twee uur richting de stad Malang. Deze stad was het einddoel voor vandaag, maar eerst dus nog een kort bezoek aan de Bromovulkaan. Hiervoor moest worden overgestapt op een jeep, vooral in het gebied rond de vulkaan lagen geen (verharde) wegen. Ter plaatse van Malang was het nog erg bewolkt en regenachtig, geen idee of we ook maar iets van de vulkaan zouden kunnen gaan zien. Gelukkig werd het gedurende de rit richting de Bromovulkaan steeds droger en heel af en toe prikte de zon heel voorzichtig door het wolkendek. De weg werd steeds smaller, de omgeving heuvelachtiger. Uiteindelijk was de omgeving van de vulkaan bereikt. Eigenlijk zijn het drie vulkanen, met daaromheen een grote zandzee. Alleen die zandzee en de voet van een van de vulkanen was nog maar zichtbaar, de rest was nog in nevelen en wolken gehuld. Met de jeep daalden we af naar de zandzee, vandaar uit werd richting de Bromo gereden. Waar (zeker omdat de meeste mensen hier in de ochtend zijn) meestal sprake is van mooi weer met verre uitzichten), daar was nu sprake van een soort surrealistische open vlakte in nevels, met hier en daar een flard uitzicht op een vulkaan of heuvel. Zelfs toen we al zo ongeveer bij de Bromo waren, konden we er nog niet veel van zien. Jammer? Nee, eigenlijk wel bijzonder om mee te maken. DToen we bij de parkeerplaats kwamen vlakbij de vulkaan, veranderde op een of andere manier de situatie. We konden de vulkaan vanaf daar prima zien, het leek wel of de nevelen alleen bij de zandzee voorkwamen.
Volgende missie: naar de rand van de krater. Een lekker stuk klimmen dus voor de boeg. Het eerste stuk liep nog glooiend omhoog, maar het laatste stuk moest een flinke trap worden beklommen. Geen probleem, er wachtte ook een mooie beloning boven aan de kraterrand. Flink wat geborrel van onderuit de krater, met aardig wat rook en zwaveldampen die omhoog kwamen, het zag er indrukwekkend uit. Na de nodige foto's weer terug naar beneden, waar de gids aanbood om nog even aan de andere kant een heuvel op te gaan voor het befaamde uitzichtpunt over de drie vulkanen en zandzee. Gezien de bewolking leek dat een niet heel erg nuttige missie, het aanbod werd vriendelijk afgeslagen. De terugweg naar Malang kon dus worden ingezet. Dat bleek dezelfde route als de heenweg te zijn, dat betekende nog even genieten van het (door de nevelen) bijna buitenaardse landschap. De zandzee was nog maar nauwelijks verlaten of het begon al te regenen. Uiteindelijk hebben we dus nog best wel mazzel gehad.
De stad Malang werd pas bereikt toen het al donker was, een rondje bezienswaardigheden zat er dus niet in. Na aankomst in het hotel nog wel op zoek naar een restaurant. Verschillende ook bij ons bekende ketens, maar daar hadden we geen trek in. Na een omzwerving van circa tien minuten kwamen vanuit een lokale eettent heerlijke etensluchten onze kant op. Sateetjes lagen buiten op de barbecue, het water liep in de mond. Eenmaal binnen bleken wij weer de verrassing van de dag te zijn, toeristen waren ook hier zeldzaam. Met handen en voeten en waar mogelijk een beetje Engels lukte het uiteindelijk weer om een uitstekende maaltijd voorgeschoteld te krijgen. Een beetje vreemde, maar uiteindelijk wel leuke dag liep ten einde. Snel weer naar bed, morgen vroeg weer op pad. Dit keer een treinreis naar Yogyakarta.
Reactie plaatsen
Reacties