Een volle dag om Yogyakarta te ontdekken. De ochtend en begin middag op eigen houtje, daarna was nog iets bijzonders geregeld. Daarover later meer. Na het ontbijt stond buiten bij het hotel al wel de riksja om de rondrit door de stad mee te maken, maar de bestuurder ontbrak nog. Dat duurde niet lang, vanuit een koffietentje kwam hij al aansnellen. Even onderhandelen over de prijs en de te bezichtigen plekken en daarna snel onderweg. Wel fijn om voor de hele tocht door de stad dezelfde riksja te hebben. De bestuurder stond overal netjes op ons te wachten, kon nog veel vertellen over de stad en afrekenen hoefde pas bij terugkomst in het hotel. Uiteraard wel zorgen dat alle afspraken vooraf zijn gemaakt. Mooi weer, dus geen regenkap en vrijuit zicht op alles om ons heen.
De eerste stop was bij het kraton, het ommuurde paleis van de sultan van Yogyakarta. Een deel van het complex is nog bewoond door de sultan, het grootste deel van het complex is te bezoeken. Het heet een eer te zijn om voor de sultan te werken, als wacht of als gids. Het is verplicht om je te laten rondleiden door een gids. Dit is formeel gratis, maar uiteraard wordt een fooi wel verwacht. Gekoppeld aan een vriendelijke vrouw werden we door het complex geleid. Hier en daar wel oponthoud, want zo ongeveer iedere lokale toerist wil wel met een westerling op de foto. En laat er nou precies net een hele school op excursie zijn in het kraton. Daar kwam de gids nog meer van pas, want na een tijdje wist zij verdere fotomomenten netjes af te wimpelen onder het motto van een strak tijdsschema. En daar had ze ook best gelijk in, want ze wilde op tijd bij het poppenspel. Dagelijks wordt in het kraton een karakteristiek poppenspel opgevoerd, inclusief muziek gespeeld op authentieke regionale instrumenten. Moeilijk te volgen voor een buitenstaander, maar erg interessant om mee te maken. Verder weer veel opgestoken over de cultuur en geschiedenis van het kraton en het sultanaat. Een veelbelovende start van de tour.
Aan de achterkant van het kraton stond de chauffeur netjes met de riksja op ons te wachten, een korte rit naar het Taman Sari waterpaleis lag in het verschiet. Dit waterpaleis ligt iets ten westen van het kraton en is gebouwd in een opdracht van een van de vroegere sultans. De zwembaden en tuinen moesten zorgen voor wat ontspanning. Het waterpaleis is enigszins in verval geraakt, maar er wordt weer aan gewerkt om het op te knappen. Ondanks dat is een bezoek zeker de moeite waard. Ook hier hebben we ons weer een gids 'aan laten smeren' (en dan ook nog door diegene zelf), maar deze was echt de moeite waard. Vol enthousiasme werd verteld over deze locatie, maar ook over Yogyakarta in het algemeen. Geen heel grote locatie, dus binnen circa een half uur stonden we weer buiten. Tijd voor koffie (althans dat vond de chauffeur) en dan wel een heel speciale: koffie van door de civetkat uitgepoepte koffiebonen. Klinkt niet heel erg smakelijk, maar het viel reuze mee. En dat zegt iemand die eigenlijk geen koffie lust. Uiteraard werd op de locatie, vast en zeker gerund door een bekende van de chauffeur, deze koffie in alle soorten verkocht. Ook aan souvenirs geen gebrek, al moet eerlijk gezegd dat ze heel andere dingen verkochten dan de andere souvenirshops.
Uiteraard laat de koloniale geschiedenis de nodige sporen na in Indonesië. In Yogyakarta is dit nog heel duidelijk te zien door de aanwezigheid van Fort Vredeburg. Dit fort, eerst Rustenburg geheten, is gebouwd in dezelfde periode als het kraton en het waterpaleis en had als doel de Nederlandse gouverneur te beschermen. Tegenwoordig is een museum in het fort gevestigd, gericht op de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië. Middels maquettes achter glas wordt stap voor stap deze strijd uitgebeeld. Na het fort nog een rondrit langs wat andere bezienswaardigheden, voordat de terugrit richting hotel werd ingezet. Begin van de middag terug, dat betekende nog even tijd om lekker te zwemmen. Daar kan een mens bij deze benauwde hitte ook wel eens aan toe zijn.
Eind van de middag stond een nieuwe tocht met een riksja op de planning. Dit keer om de culinaire kant van Yogya te ontdekken. Onder begeleiding van een gids bezochten we meerdere eettentjes die je eigenlijk als toerist normaal zou overslaan. In Indonesië gaat het niet om de buitenkant of aankleding van het restaurant of kraampje, maar om het goede eten. Bij het eerste restaurant mochten we zelf nog even in de keuken aan de slag, gado gado stond op het menu. Uiteindelijk hebben we gedurende een paar uur op meerdere plaatsen van alles voorbij zien komen, van voorgerecht tot dessert en van zoet tot hartig. Het was duidelijk dat we absoluut niet met honger naar bed gingen.
Reactie plaatsen
Reacties