Nog voor zonsondergang was het tijd om op te staan. Het doel was namelijk om zo vroeg mogelijk de historische stad Petra te bezoeken, zodat het hopelijk nog niet druk was tegen de tijd dat we bij het meest beroemde (en ook drukst bezochte) bouwwerk kwamen: De tombe van Al-Khazneh, oftewel de ‘schatkamer’. Het was dus nog donker toen we richting het entreegebouw van het complex liepen. De kassa’s waren nog dicht, er waren nog maar weinig mensen. Nadat de kassa’s waren geopend en we een kaartje hadden gekocht, snelden we naar de ingang en betraden we het complex.
Het daadwerkelijke Petra ligt nog een eind van de ingang af. Eerst loopt er nog een pad van makkelijk een halve kilometer lang door een redelijk open landschap tussen wat hogere rotsheuvels. Af en toe al een (al dan niet uit de rotsen gehouwen) bouwwerk. Alle bouwwerken sloegen we over, daar zouden we vanmiddag op de terugweg nog wel even bij stilstaan. Het pad lijkt te eindigen bij een hoge rotswand, maar schijn bedriegt. Door deze massieve rotspartij loopt de befaamde kloof (Al-Siq) naar het hart van Petra.
Vanaf het moment dat we de kloof inliepen, werd het tijd om het looptempo te verlagen en echt de tijd te nemen van de omgeving te genieten. De (nog bijna compleet verlaten) kloof lag nog mooi in de schaduw, waardoor het lekker koel was. De ochtendzon zette de veelal rode rotsen in een prachtig licht. Na iedere bocht in de meanderende kloof had je weer een ander indrukwekkend zicht. Na een tijdje wandelen door de kloof, die nog best lang is, hoorde je steeds luider het geluid van mensen in de verte. Nog een paar bochten en ineens doemde de schatkamer aan het einde van de kloof voor ons op. Wat een magisch moment!
De geluiden bleken afkomstig van de lokale souvenirverkopers, die hun waren aan het uitstallen waren. Het goede nieuws was dat ze niet recht voor de schatkamer stonden, dus eenmaal uit de kloof hadden we vrij zicht op dit in de rotsen uitgehakte bouwwerk, dat eigenlijk een tombe is. In de urn (aan de bovenkant van de tombe) zou een farao zijn goud hebben verstopt, vandaar de bijnaam ‘schatkamer’. Waarschijnlijk is het verhaal een fabeltje, maar het heeft in de loop der jaren de nodige goudzoekers getrokken! Er schijnen ook kogelgaten te zien te zijn rondom deze urn, andere verhalen vertellen juist weer dat dit gaten zijn geweest waarmee de oorspronkelijke bouwers hun steigers bevestigden. Heerlijk dit soort mythen.
Verslag gaat verder onder de foto's.
Nadat we van de rust gebruik hadden gemaakt om mooie foto’s (zonder mensen er op!) van de schatkamer te maken, liepen we gelijk toch maar door. Misschien hadden we ook bij andere bezienswaardigheden de mazzel ze in alle rust te kunnen bewonderen. Na het passeren van de schatkamer wijken de rotswanden van de kloof steeds verder, tot je eigenlijk bij een open gebied uitkomt. Overal zie je in de rotsen nog uitgehouwen tombes, we liepen inmiddels in de straat van de Facades. Hier zien we tientallen tombes die hier ooit zijn gebouwd door de Nabateeërs. Grootste blikvanger iets verderop is toch wel het theater. Het Petra Theater is een Nabatees theater uit de eerste eeuw na Christus. Een aanzienlijk deel van het theater werd uit massief gesteente gehouwen, terwijl de scaena en de buitenmuur met stenen werden gebouwd.
Inmiddels hadden we bedacht direct nog koers te willen zetten naar het klooster (Ad Deir), ook zo’n bekend gebouw waar het later vast wel erg druk zou worden. Dit bouwwerk lag helemaal aan de andere kant van het complex van Petra, dus we hadden nog een flink stuk te wandelen. Eerst over een grote open vlakte, waar heel veel (restanten van) oude tempels en kerken te zien waren. Sorry, maar deze moesten even wachten, daar kwamen we later wel weer terug. Het laatste stuk naar het klooster betekende een flinke klim, eigenlijk wel fijn om dat ook nog vroeger op de ochtend te doen.
Tijdens onze klim merkten we dat we echt nog wel vroeg waren. Zo vroeg, dat zelfs de souvenirverkopers met kraampjes op de route naar boven nog niet op ons hadden gerekend. Een souvenirverkoopster haastte zich zelfs op haar ezel naar boven om open te zijn als we er langs kwamen. Zo veel toewijding, daar kon wel een stop voor een kop thee vanaf. Het aantal toeristen was in deze tijd van corona zo laag, dat de mensen soms echt wanhopig leken om iets te verkopen. Na de korte stop toch gelijk weer door, een paar minuten later stonden we voor het klooster. Ook dit gebouw was uit de rotsen gehouden en net als de schatkamer was het al gauw zo’n 50 meter breed en 50 m hoog. In alle rust konden we het bouwwerk bewonderen, pas tegen de tijd dat we een paar rotsen tegenover het klooster opklommen voor een beter zicht van boven werd het wat drukker. Wij hadden ons rustige momentje in ieder geval al gehad.
Na het ‘Petra in vogelvlucht’ konden we nu meer op het gemak deze oude stad verkennen. Op het gemak daalden we weer af naar het centrum van Petra, waar we alle tijd namen om ook de bouwwerken (veel tempels en kerken) op de open vlakte te bezichtigen. Ook werd het wel tijd om ergens iets te gaan drinken en ook wat te eten. Binnen het complex zijn ook een aantal restaurantjes. Je hoeft zelf dus geen eten en drinken mee te nemen, al liggen de prijzen hier uiteraard relatief hoog.
Na de pitstop was het energieniveau weer omhoog en richtten we ons op een hoek waar we nog niet waren geweest: de koninklijke graven. De Koningsgraven van Petra zijn vijf hoge, indrukwekkende graven. Door weer en wind zijn verschillende stukken van de graven afgebroken, dat is duidelijk te zien bij bijvoorbeeld de pilaren en gevels. De Koningsgraven zijn zeer waarschijnlijk gemaakt voor de koningen van de Nabateeërs, een volk dat vroeger in Petra leefde. De graven dateren uit de eerste en tweede eeuw na Christus en zijn als volgt genoemd: Graf van de Urn, Zijden Graf, Corintische Graf, Paleisgraf en Graf van Sextius Florentinus. Ook deze bouwwerken zijn weer nagenoeg zo hoog en breed als ook de schatkamer en het klooster. Doordat ze aan een open vlakte liggen, zijn ze vanaf een afstand en meerdere hoeken te zien. In de middag liggen ze mooi in het zonlicht, dat was waarom ze ons in de ochtend (vol in de schaduw) niet echt waren opgevallen. Al had dat uiteraard ook met onze haast te maken.
Op de kaart die wij hadden viel op dat er ook een aantal looproutes waren. Voor een van deze routes (Al-Khubtha Trail) loop je links om de grote berg met de koningsgraven om. Daar vind je een prima aangelegde trap naar boven. Even een pittige klim, maar eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht over het open gedeelte van Petra. Je ziet het theater, de tempels en kerken en ook de tombes van de straat van de Facades. Bovenop de heuvel ook enkele (al dan niet clandestiene) tenten waar je wat eten en drinken kan kopen en vooral ook kan genieten van het uitzicht. Lekker in de schaduw met een koel drankje uitkijken over Petra, daar is echt niks mis mee.
Over de top van de rots kun je ook nog een stuk verder doorlopen, tot aan de schatkamer. Het lawaai vanuit de kloof (waar het nu dus echt druk was) komt je al van een afstand tegemoet, maar het zicht van bovenaf op de schatkamer is wel echt mooi. Het mooiste uitzicht is geblokt door nog een ‘horecatent’, maar ook als je daar niet heen gaat is er echt veel moois te zien. Uiteindelijk liep het al richting het einde van de middag, dus we draaiden weer om en daalden terug af naar Petra zelf. Grappig waar spontane wandelingetjes over een (voor ons) onbekende route naar kunnen leiden.
Na heel wat kilometers door Petra was de fut er wel uit, tijd om terug te gaan richting hotel. Maar eerst dus nog wat wandelkilometers voor de boeg, langs de koningsgraven, het theater, de schatkamer, door de kloof en als laatste nog over het lange pad naar de ingang. We moesten nu wel dwars door een flinke mensenmassa heen, vooral bij de schatkamer was het erg druk. Onderweg uiteraard ook voor ons nog de nodige stops, we hadden vanmorgen aardig wat overgeslagen.
Terug in het hotel voelden we onze benen wel, het was echt een dag van flink doorlopen. Uiteindelijk vonden we toch nog de energie om er in de avond nog even op uit te gaan, we hadden wel lekkere trek gekregen. Daarna toch weer vroeg naar bed, want we hadden morgen nog een ochtend om Petra nog een keer te bezoeken.
Reactie plaatsen
Reacties