Vandaag een dubbel programma. In de ochtend een bezoek aan de oude stad van Polonnaruwa, in de middag op zoek naar wild in het Minneriya National Park in de buurt van Habarana. Polonnaruwa werd de tweede hoofdstad van Sri Lanka, na de vernietiging van Anuradhapura in 993. In de immense stad zijn brahmaanse monumenten (gebouwd door de Chola’s, leerlingen van het brahmanisme) te vinden en ruïnes van de indrukwekkende tuinstad ontworpen door Parakramabahu I. De stad is bijzonder vanwege de ongewone afmetingen en de zeer bijzondere relatie tussen de gebouwen en de natuurlijke omgeving. Het Minneriya National Park wordt ook wel ‘The Gathering’ genoemd. In dit park vind je namelijk de grootste samenkomst van Aziatische olifanten ter wereld. Honderden olifanten komen hier samen. Het Nationale Park ligt in het noorden van Sri Lanka op één van de meest droge plekken van het eiland. Een combinatie van cultuur en natuur, klinkt op voorhand als een prima dag.
Maar zoals gezegd eerst dus nog Polonnaruwa bewonderen. En dat ging op een manier die wij 'erg Hollands' zouden noemen, namelijk op de fiets. De oude stad is namelijk zo uitgestrekt, dat het niet te doen is om alle bouwwerken lopend langs te gaan. Aan de rand van de oude stad stond dus een fietsverhuurder op ons te wachten. Terwijl de verhuurder druk in de weer ging om van alles over fietsen uit te leggen (ervan uitgaand dat toeristen niet weten wat fietsen is), stelde iedereen op het gemak het zadel in op de goede hoogte en reed iedereen op het gemak een paar rondjes. De verhuurder uiteraard in verwarring achterlatend, hij kon zijn uitleg wel weer staken. Hij wist ons daarna wel weer te verbazen, want hij stapte vervolgens met allerlei gereedschap, een fietspomp en reservebandjes op een brommertje om de gehele ochtend als een soort fietsenmaker ter plaatse achter ons aan te sjokken.
Uiteraard vergezelde onze vaste gids ons ook weer door deze prachtige oude stad om overal weer meer te vertellen over de bouwwerken. Opvallend dat ondanks de ouderdom veel bijzondere bouwwerken nog in goede staat verkeren. De ene tempel is nog mooier dan de andere en in tegenstelling tot Anuradhapura zijn ruïnes hier met oude materialen en met oude methodes gerestaureerd. Dankzij de uitgestrektheid is er nog een duidelijk verschil met Anuradhapura: het is hier veel groener. Op sommige plaatsen waan je je in een woud. Zeker in combinatie met het heerlijke zonnetje ziet het er allemaal dan prachtig uit. Wel weer een tip: neem absoluut voldoende water, want met die hitte zweet je op de fiets flink. Goed aanvullen dus.
In de middag met de bus naar Habarana, ongeveer een uurtje rijden. Vanaf daar over in trucks met achter een open bak. Je kon op bankjes zitten, maar om wat van de omgeving te kunnen zien moest je staan. Goed vasthouden dus, want eenmaal in het natuurpark Minneriya gingen de wegen over in hobbelige paden. Je moet er wat voor over hebben om wild te spotten. Helaas bleek al snel dat de maan niet goed in lijn stond met de zon (of zoiets), want in het olifantenwalhalla bleek het die dag verdomd moeilijk om olifanten te vinden. Op een gegeven moment zagen we op een open vlakte er een aantal in de verte (op echt honderden meters) tussen bomen, maar omdat het aan de andere kant van een meer was konden we niet dichterbij komen. Verder hebben we helemaal niets meer gezien. De focus werd dus maar verlegd op vogels, varanen en een schildpad, want die kwamen we wel tegen. Al met al dus best wel teleurstellend, maar dat is altijd het risico bij een bezoek aan een natuurpark. Gelukkig stond er later tijdens de reis nog een bezoek aan een ander natuurpark op het programma. Dan weer nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Reactie plaatsen
Reacties