Sigiriya is de naam van een reusachtige rots, gelegen in het hart van Sri Lanka. Eén van de zeven Werelderfgoed-locaties van het land en het letterlijke en voor de meesten ook figuurlijke hoogtepunt van een bezoek aan Sri Lanka, een bezoek aan Sigiriya mag niet ontbreken bij een rondreis door Sri Lanka. Sigiriya betekent letterlijk ’leeuwenrots’ en is van vulkanische oorsprong. Bovenop de rots zijn de de indrukwekkende ruïnes van de oude citadel van Sigiraya te vinden. In de vijfde eeuw werd in opdracht van koning Kassapa een paleis gebouwd op de top van de rots. Een prachtig paleis, voorzien van mooie tuinen en baden, maar toen de koning in het jaar 495 zelfmoord pleegde vanwege het uitbreken van de oorlog werd het complex een boeddhistisch klooster. De citadel bleef daarna nog in gebruik tot de veertiende eeuw, maar raakte vervolgens ernstig in verval. Het duurde uiteindelijk nog enkele honderden jaren voordat de plek werd herontdekt, maar sporen van vroeger zijn nog overal te zien.
Tot zover de intro over 'de bezienswaardigheid van de dag'. Vandaag staat een rit van Anuradhapura naar Polonnaruwa op het programma, met dus een uitgebreide stop bij deze bij toeristen zeer populaire rots op het programma. Maar eerst nog een rit van ruim anderhalf uur vanuit Anuradhapura in zuidoostelijke richting. Vanaf grote afstand zie je deze 200 meter grote rots al boven het landschap uitsteken, zeker omdat de omgeving best vlak is. Een eerste stop was dus zo'n tien minuten voor aankomst bij Sigiriya, zodat ook vanaf afstand de rots op de foto kon worden gezet. Hierbij ook nog mazzel, want een hele grote varaan ritselde door het gras vlak voor ons. Mooie kans om ook dit mooie dier te bewonderen.
De ingang van het complex bleek nog best ver van de rots zelf te liggen. Rondom de leeuwenrots liggen namelijk een aantal mooie aangelegde tuinen die het ook zeker waard zijn om beter te worden bekeken. Hier vind je de koninklijke baden, lusthoven, mooie watertuinen en oude bouwwerken die allemaal ook hun functie al lang hebben verloren. Het is een van de rustigere plekjes op het complex, ver van de andere mensen en een goede plek om na het beklimmen van de rots nog even bij te komen.
Daar waar je in de tuinen al af en toe een trappetje omhoog moet nemen richting de rots, begint het echte klimmen als je aan het einde van de tuinen een soort klein bos in loopt. Hier zijn tussen rotsen en bomen door stenen trappen aangelegd, die al best steil omhoog gaan. Het zweten kon dus echt beginnen. Op een gegeven moment klim je boven de bomen uit, de stenen trappen gaan over in uit de rotsen gehakte trappen en zelfs tegen de rots aan gebouwde trappen. Hier kom je er toch al wel achter dat het beklimmen van de leeuwenrots niet iets is voor mensen met hoogtevrees.
De hele klim bevat maar liefst 1.200 traptreden. Ongeveer halverwege de klim kun je even uitrusten op een groot plateau en ontdek je meteen waar de naam van deze plek vandaan komt. Hier was ooit een enorme leeuw uit de rots gehakt, maar helaas zijn daar alleen nog de poten van over. Het is op dit plateau overigens wel even zachtjes doen, want er leven daar agressieve wespen en die reageren nogal chagrijnig op herrie. Helaas veel niet zo intelligente toeristen die (ondanks de vele knalgele waarschuwingsborden) naar elkaar liepen te tetteren, voor ons reden om toch maar snel weer door te lopen. De aapjes op het plateau zijn overigens wel erg leuk.
Het laatste stuk is echt steil omhoog, over merendeels metalen trappen die aan de rots verankerd zijn. Geen idee hoe de mensen vroeger naar boven gingen, maar wij waren in ieder geval blij met de moderne aanpassingen. Het zijn wel smalle trappen, dus met zowel mensen die naar boven willen als mensen die weer naar beneden willen, is het even puzzelen om elkaar door te laten. Uiteindelijk werd dan toch de top bereikt en kon de rondwandeling bovenop de top plaatsvinden. Omdat de rots een vlakke top heeft, bleek de citadel opvallend groot te zijn. De combinatie van oude ruïnes met een fenomenaal uitzicht over de omgeving was echt goud.
Na een rondwandeling van zeker een uur begonnen we langzaamaan weer aan de afdaling. Er waren vandaag nog wat kilometers af te leggen naar Polonnaruwa, de volgende stop tijdens onze reis.
Reactie plaatsen
Reacties