Costa Rica is een relatief klein land, gelegen tussen de Caribische Zee aan de noordkant en de Stille Oceaan aan de zuidkant. Een rondreis door dit land kan dan ook niet zonder ook de kustgebieden te bezoeken. Na het natte bezoek aan (de omgeving van) de Arenal werd dan ook koers gezet naar ongeveer het meest oostelijke puntje van Costa Rica, aan de Caribische kust. Daar zou een paar dagen worden verbleven in het kustdorpje Puerto Viejo de Talamanca (ook wel kortweg Puerto Viejo genoemd). Het dorpje is bekend om de relaxte Caribische vibes, er komen dan ook veel surfers. Goede eettentjes, Reggae-muziek en een mooi strand: een ideale locatie om bij te komen van de inspanningen van de vorige dagen. De eerste dag was er een van lekker niks doen op het strand. De plannen om een keer te gaan proberen surfen konden namelijk ook al direct de prullenbak in: golven tot 5 meter hoog en dus een rode vlag. Zelfs de meeste ervaren surfers konden niet op pad, veel te gevaarlijk. Op het strand bleek het goed vertoeven, al werd deze steeds kleiner en kleiner toen eb langzamerhand veranderde naar vloed. De golven kwamen steeds verder op het strand, totdat er aan het einde van de middag eigenlijk geen strand meer over was. Dan maar verkassen naar de hangmat bij het eigen hutje, ook geen straf.
De tweede dag stond er nog wel wat actievers op het programma. Puerto Viejo ligt direct naast de tropische jungle van Finca pelon. Ondanks dat dit slechts een klein stuk bos is (op korte rijafstand zijn er grotere natuurparken te bezoeken), bleek er toch genoeg te zien. Via via was de befaamde Rasta Ricky als gids gecharterd, deze markante man wist ons iedere minuut van de wandeling te boeien. Vanuit het dorp liepen we richting het stuk natuur langs de Caribische Zee. Daar werd van alles verteld over de planten die er te vinden waren en ook alle dieren die werden gespot werden toegelicht. Een spannend moment was er ook, want toen we heuvelafwaarts om een omgevallen boomstam liepen, stonden we op korte afstand oog in oog met een gigantische Boa die half verscholen zat onder die boomstam. Gelukkig was ik niet degene met de rode jas, dus zijn aandacht lag in ieder geval niet bij mij. Helaas geen foto van deze prachtige slang, want vanwege de regen was net de fotocamera opgeborgen. Andere echte bijzonderheid bij de wandeling waren de brulapen die zich al van verre lieten horen. Wist ik ook gelijk van welk geluid ik die ochtend wakker was geworden. Rasta Ricky deed nog wat extra moeite om een luiaard voor ons te vinden, uit beleefdheid maar niet verteld dat er in de ochtend een luiaard aan een tak vlak voor mijn hutje hing. Al met al een geslaagde wandeling door het bos, ook in een klein stuk is al heel veel te zien.
Reactie plaatsen
Reacties