Een bewolkte dag in Suriname, maar toch moesten we alert zijn: ook dan kun je flink verbranden. Ook bij druilerig weer dus goed smeren, al voelt het een beetje onnodig. Blij dat ik het gedaan had, want gedurende dag begon het zonnetje genadeloos hard te prikken. Op het programma vandaag een boottocht naar Lensidede, een klein (relatief) traditioneel dorpje langs de Lawa (uitloper Marowijnerivier), op de grens met Frans-Guyana. Eerst moesten we het stuk rivier terugvaren richting Stoelmanseiland (waar we gisteren waren geland), waarna we in zuidelijke richting naar Lensidede gingen. We liepen al snel vast met de korjaal, dus dat werd uitstappen en duwen maar. Gelukkig was dit al voorspeld, dus iedereen had maar vast een zwembroek aangetrokken. Eenmaal los weer snel binnenboord en we konden weer verder. Dit tafereel heeft zich niet vaak herhaald, het viel uiteindelijk toch best wel mee. Verder wel weer aandacht voor de omgeving, het was een prachtige rivier met mooie flora er omheen. Weinig vogels gezien, mogelijk is het daar in de omgeving toch iets te bevolkt.
Ongeveer halverwege de heentocht gingen we nog even ‘illegaal’ de grens over naar Frans-Guyana. We bezochten daar het dorpje Grand-Santi en hebben daar nog even rondgewandeld. Het welvaartsniveau in dit land, dat ook nu nog valt onder Frankrijk, ligt een stuk hoger dan in Suriname. De wegen zijn verhard, de vuilnisbakken staan buiten, er is straatverlichting en de scholen zien er goed uit. Veel Surinamers proberen dan ook over de grens te werken en veel van hun kinderen gaan er ook naar school. Andersom is boodschappen doen in Suriname weer veel goedkoper, dus daar zie je dan ook de meeste handel. Bijzonder om de verschillen tussen deze twee landen een keer te zien.
Zoals hiervoor al vermeld dus een tussenstop over de grens: Grand-Santi in Frans-Guyana. Een apart kort verslag van het bezoek aan het buurland is hier op een aparte pagina te vinden.
Na de tussenstop vaarden we door naar Lensidede. Het bleek nog een flinke kluif om er te komen (veel rapids en voorzichtig varen), we waren er pas in het begin van de middag. Blij dat we niet nog één extra sula (rapid) hoefden, want daar was die ochtend net een boot helemaal vastgelopen. Met man en macht probeerden ze de lading én de boot te redden. Wij gingen 50 m daarvoor aan wal om te gaan lunchen. De kokkin van het kamp had weer genoeg lekkers meegegeven. Na de lunch een rondwandeling door Lensidede. Die viel eerlijk gezegd tegen (ik kan in mijn blogs niet alleen de leuke dingen vertellen), zeker als je beseft dat je er in totaal 8 uur voor in een bootje moet zitten. Het dorp viel te beschrijven als tien hutten op een kale rots. De mensen waren vriendelijk, dus dat maakte wel weer wat goed. Na het bezoek weer terug in de korjaal, op weg terug naar Tabiki.
De terugreis ging best voorspoedig, al mocht de poncho op een gegeven moment wel weer tevoorschijn. Het regende even flink, maar we konden het dankzij de regenkleding allemaal wel aardig drooghouden. Aan het einde van de middag waren we weer terug op het kamp, gelukkig op tijd voordat het donker was. Iedereen was weer goed moe, dus na het eten ging iedereen op tijd naar bed. Morgen weer een lange boottocht, mogelijk sla ik die maar eens over. Een dagje rust om goed te herstellen van de infectie is misschien wel een goed idee. Voor nu: sribi switi!
Reactie plaatsen
Reacties