Na twee nachten acclimatiseren aan de kust van Venezuela (en een kort bezoek aan de hoofdstad Caracas) kon de rondreis door het land echt beginnen. Er werd koers gezet in noordwestelijke richting, de hoge bergen van de Andes waren het uiteindelijke doel. Die bestemming zou vandaag nog niet worden bereikt, na een lange reisdag zouden we de nacht doorbrengen vlakbij de grote stad Barinas (ruim 300.000 inwoners). Van deze stad zouden we niet heel veel mee krijgen, want het kleine terrein met huisjes lag aan een klein riviertje in een groene omgeving. Geen stadsherrie dus.
Geen luxe locatie, maar een plek met twee verschillende zalen, waar de groep in hangmatten de nacht kon doorbrengen. Alles erg basis, maar ook zeker wel prima voor slechts één nacht. De beste sanitaire voorziening lag voor de deur: het riviertje. Daar kon je goed afkoelen en het vuil van je afspoelen. In het riviertje maakten we ook van de gelegenheid gebruik om te gaan tuben. Het had alleen al een hele poos niet geregend, dus het werd meer een geval van dobberen in het langzaam stromende water. De enkele ‘stroomversnelling’ die we passeerden werd dan ook met gejuich ontvangen, zo hadden we toch nog enige spanning ervaren.
Het zwemmen in het riviertje bracht ook nog iets gezelligs mee. Niet alleen de honden van de eigenaar vonden het erg leuk om mee te gaan zwemmen als er toeristen de rivier in doken, er was ook een geadopteerde jonge otter die graag iedereen gezelschap hield. De otter was als baby gevonden op een steen in de rivier, de ouders waren spoorloos. De eigenaar nam toen samen met de honden de zorg over. Het grappige was dat de otter inmiddels redelijk wat hondengedrag had overgenomen. Hoe dan ook bijzonder om een stuk te gaan zwemmen in gezelschap van twee honden en een otter.
Voor het overige geen bijzonderheden over de slaapplek te vermelden, zonder de foto’s vervagen de herinneringen toch ook steeds meer.
Reactie plaatsen
Reacties