'Met een oppervlakte van meer dan 22.000 vierkante kilometer is dit Nationale Park in het noorden van Namibië één van de grootste en bekendste in Zuidelijk Afrika. In het park leven zo’n 114 verschillende diersoorten, 340 vogelsoorten, 110 verschillende reptielen, 16 amfibiën en slechts 1 vissoort. Onder deze dieren zijn olifanten, witte- en zwarte neushoorns, leeuwen, zebra’s, giraffes, wilde beesten, luipaarden, cheetahs, impala’s, koedoe’s, jakhalsen, elanden en nog vele andere prachtige beesten.' Logisch dus dat dit onderdeel van de rondreis door Zuidelijk Afrika op voorhand al als een van de favorieten kon worden bestempeld. Al vanaf het moment dat we, na een reis van enkele uren vanaf Waterberg, het park inreden stond iedereen dan ook in de 'gamedrive-modus'. Volle aandacht voor het wild dat achter iedere boom en struik kan staan, zitten of liggen. We dachten een makkie te gaan hebben, want het landschap in Etosha is heel erg open. Veel uitgestrekte vlaktes en weinig bossen, bomen en struiken. Al snel bleek echter dat dieren heel weinig nodig hebben om toch te 'verdwijnen' in het landschap. Gelukkig was onze chauffeur/gids erg bedreven in het spotten van dieren, dus er was voor ons weer genoeg te zien. En op de heel open vlaktes konden we uiteraard zelf nog wel het grote wild spotten, zoals bijvoorbeeld giraffes en gemsbokken.
Wat Etosha NP erg uniek maakt, is het totaal andere landschap in vergelijking met de andere grote nationale parken in Afrika. Zoals gezegd erg open, erg zijn zelfs vlaktes van vele kilometers groot. De meeste vlaktes komen in het natte seizoen onder water te staan, maar nu stond heel veel al weer droog. Een aantal vlaktes waren echte zoutvlaktes, hier kan in de natte periodes schijnbaar toch nog zeewater komen. Nu waren het mooie glinsterende, witte vlaktes in de zon. Tot in de middag reden we rond door het uitgestrekte natuurpark en er waren genoeg dieren die zich lieten zien. Geen roofdieren te vinden (logisch, want die leven vooral 's nachts), maar vooral veel grazers: zebra's, gemsbokken, impala's, giraffes en ook een gigantisch zwijn konden op de foto worden gezet. Aan het eind van de middag kwamen we aan bij kamp Namutoni, waar kwartier kon worden gemaakt en de tenten konden worden opgezet. Ook dit kamp zit weer binnen de hekken om het wild buiten de deur te houden. Toch een mooi idee, de mensen binnen de hekken en de dieren vrij in de wildernis.
Binnen de hekken van kamp Namutoni ligt Fort Namutoni, een oude Duitse politiepost gebouwd in 1896. Tijdens de eerste wereldoorlog is het fort nog gebruikt om Engelse gevangenen op te sluiten. Ook schijnt het fort begin vorige eeuw bij een strijd nog volledig verwoest te zijn geweest. Het fort dat er nu staat is dus herbouwd. Nu zit er een lodge in het fort en kan de toren worden gebruikt voor het uitzicht. En juist dat laatste heeft nog een mooi plaatje opgeleverd. Tegen zonsondergang had iedereen zich verzameld bij een drinkplaats net buiten de omheining van kamp Namutoni. Dat wil zeggen de toeristen op een verhoging net binnen de omheining en de dieren (althans dat hoopte iedereen) bij de drinkplas net buiten het kamp. Omdat die plas altijd netjes wordt gevuld, is het een plek waar dieren vooral bij zonsopgang en zonsondergang vaak komen drinken. Vandaag wat minder, op een verdwaalde jakhals na was er weinig te spotten. Waar de rest de zonsondergang bij de plas afwachtte, dacht ik mijn geluk toch te moeten gaan beproeven op de toren van het fort. Eerst ook daar nog weinig te zien, maar juist bij het schieten van foto's van de zonsondergang kwam er een giraffe door het beeld lopen. Helemaal superscherp is het niet, maar het plaatje is toch wel een leuke.
De tweede dag was een dag van twee lange gamedrives, eentje in de vroege ochtend en eentje later in de middag. Tussendoor een soort van siësta, voor zowel ons als de dieren. Het is dan echt bloedheet, dus alles en iedereen zoekt dan fijn de schaduw op. Ook vandaag weer een prachtige dag, zowel voor wat betreft de dieren als het landschap. Meest vermeldenswaardig was een clan hyena's, die bezig waren om een lekker hapje te verorberen. Opvallend dat om de groep hyena's heen allerlei dieren gewoon doorliepen en aan het grazen waren, alsof er niets aan de hand was. Nu staan hyena's natuurlijk bekend als aaseters, maar het zijn ook prima jagers. Op een of andere manier weten de prooidieren gewoon wanneer er wel gevaar dreigt van de hyena's en wanneer ze dus weg moeten wezen. Uiteraard hielden alle dieren de hyena's wel nauwlettend in de gaten. Nu leverde het in ieder geval plaatjes op van hyena's op de voorgrond en allerlei andere dieren op de achtergrond. Aan het einde van de middag weer post gevat bij de drinkpoel bij het kamp. Dit keer waren de dieren wel dorstig, vooral een grote groep zebra's maakte het een mooi schouwspel. Nog een nachtje in het kamp, morgen weer door naar de volgende bestemming.
Reactie plaatsen
Reacties