Tijd om Etosha NP gedag te zeggen, maar uiteraard ook dit keer nog een toegift. Zoals altijd rest er nog een rit om vanuit het kamp het nationaal park te verlaten en ook tijdens die rit is er nog alle kans om wild te spotten. En juist vandaag veel mazzel, want net aan de grens van het park zaten twee leeuwen vlak langs de weg. Geen oog voor ons, want het mannetje en vrouwtje hadden het -hoe zeggen we dat netjes- erg gezellig. Om de haverklap moest het mannetje weer de nodige aandacht aan het vrouwtje geven. Gelukkig voor het mannetje zijn dat maar heel kortdurende acties, al mag hij wel een aantal dagen achter elkaar aan de bak. Het schijnt hem in ieder geval flink uit te putten. In ieder geval voor ons een mooie afsluiter van het bezoek aan Etosha NP, toch nog de 'koning van de dieren' mogen spotten.
Vanuit Etosha NP gingen we verder in zuidelijke richting. Volgens het vastgestelde programma zou vandaag een grot worden bezocht waar allerlei muurtekeningen uit de verre oudheid te vinden zouden zijn. Dat klonk op voorhand nog niet echt als een interessante stop. De gids kwam echter met een alternatief voorstel. Voorwaarde was alleen dat iedereen het unaniem eens zou zijn met deze afwijking van het programma. Met een groep van maar vijf reizigers valt zoiets in ieder geval een stuk makkelijker te bespreken dan met de normale groepsgroottes. Het voorstel was in ieder geval om niet naar de grot te gaan, maar naar een zogenaamde cheetah farm. Dat is geen plek waar cheetah's worden gefokt, maar waar ze worden opgevangen. Er is wetgeving die zegt dat cheetah's die overlast geven of om een andere reden worden opgevangen niet ergens anders mogen worden uitgezet in het wild. Hierdoor zijn er in Namibië meerdere minireservaatjes van enkele hectares groot, waar cheetah's worden opgevangen en in het semi-wild kunnen leven. Het leek ons een prima idee om zo'n farm te bezoeken, het unanieme besluit was dus binnen tien minuten genomen. Omdat de cheetah farm niet op het programma stond, is alleen niet meer via de reispapieren te achterhalen hoe deze heette en waar deze was gesitueerd. Geen informatie daarover dus.
Ergens in de middag kwamen we aan bij de cheetah farm. Een locatie achter een hoog hek. Bij de poort werden we begroet door een aantal honden. Weinig waaks en al snel kwamen we er achter dat zij deze taak ook niet hadden. Er kwamen op het gemak drie cheetah's aanlopen en op ons af. Gelukkig gaf iemand van de farm al snel aan dat deze drie tam waren, niets om bang voor te zijn dus. De drie cheetah's waren als welpjes gevonden in het wild, de moeder was overleden. Op de farm hadden ze ze verder opgevoed, vandaar dat ze dus gewend waren aan mensen en ook aardig tam waren. Om deze reden konden ze later helaas ook niet bij de wilde soortgenoten op een ander deel van de farm worden uitgezet. Nadat de drie prachtige dieren even aan iedereen hadden gesnuffeld en iedereen was goedgekeurd, konden we verder doorlopen. Onze slaapplaats was op de farm, dus daar konden ook weer de tenten worden opgezet. Daarna nog even op het gemak knuffelen met onze drie nieuwe vrienden, tot het moment dat er gevoerd ging worden. Dan veranderen de cheetah's toch ineens in de wilde dieren die het toch ook blijven. Stoor ze dus niet bij het eten, dan heb je een probleem.
Later in de middag moesten de wildere cheetah's worden gevoerd. Iedereen in de laadbak van een pick-up, inclusief een groot vat met vlees. Wetgeving verbiedt dat levend wild wordt gevoerd, wat er ook weer voor zorgt dat de dieren niet meer leren hoe te jagen. Zonde om ze toch opgesloten te zien in kleine reservaatjes zonder andere dieren, terwijl de populatie in het wild flink aan het afnemen is. Het voeren was in ieder geval toch een spannende gebeurtenis, duidelijk dat deze dieren echt nog natuurlijk gedrag tonen en dus vooral niet lief zijn naar mensen. Dat bleek al bij de poort naar het terrein waar deze cheetah's rondliepen. Vanuit alle bosjes en struiken kwamen cheetah's tevoorschijn toen onze gids de poort open deed. Hij was alleen niet onder de indruk van zes cheetah's die dreigend op hem afkwamen lopen en wist ze toch op afstand te houden. Eenmaal binnen met de pick-up werd het vat van de auto gehaald en werden de stukken vlees naar de dieren geworpen. Wij bleven uiteraard zo veilig mogelijk in de laadbak staan. Bij het voeren bleek duidelijk de hiërarchie tussen de dieren. De sterkste dieren hadden eerste keus, de zwaksten moesten maar hopen op wat eten. Ondanks dat het zonde is dat de cheetah's niet mogen worden uitgezet in het wild, is het echt goed dat er plekken zijn waar ze worden opgevangen en waar ze nog enkele hectares bos hebben waar ze kunnen leven. De avond was een rustige, het was goed slapen met de 'waakkatten' om ons te beschermen.
Reactie plaatsen
Reacties