Nog voor zonsopgang ging de wekker al. Snel aankleden en op weg naar het vroege ontbijt. Even snel wat eten en daarna in het busje om een paar uur lang op zoek te gaan naar het wild in het park. De chauffeur had het dak al omhoog geklapt, zodat (op het moment dat wild werd gespot) iedereen staand vrij zicht had en goed foto’s kon maken. Maar goed, dan moet er wel eerst wild worden gespot. Nadat het busje het kamp uit was gereden, stond iedereen dan ook in de ‘spot-modus’. Volledige focus op het wild dus. De zon kwam inmiddels op, waardoor het ook makkelijker werd om dieren te zien. Eerst een hartebeest, daarna een waterbok, we begonnen steeds meer waar te nemen. En toen ook het nog grotere wild: olifanten en giraffes. En langs en in de rivier de Nijl bleek het ook totaal niet moeilijk om nijlpaarden en krokodillen te vinden. Fijn dat de wildstand zich toch weer goed bleek te herstellen na massale strooppartijen onder het bewind van Idi Amin.
De hele ochtend reden we door het park, we kregen er geen genoeg van. De dieren uiteindelijk wel, want hoe warmer het wordt, hoe minder actief ze worden en hoe minder ze zich dus laten zien. Dat was ook het moment om meer langs de oevers van de Nijl te rijden, want daar zoeken veel dieren dan verkoeling. Al met al was er toen ook nog genoeg te zien. Uiteindelijk werd het langzamerhand tijd om terug te gaan richting het kamp, er wachtte een lunch. Na de lunch was er tijd om even bij te komen en om ook zelf even rust te nemen op het heetste moment van de dag. Prima idee.
In het tweede deel van de middag wachtte een bijzondere ‘safari’: op het water. Onze chauffeur bracht ons naar een aanlegplaats, waar een flinke boot lag te wachten. De boot was flink gevuld met toeristen uit vele landen. Bestemming van de boottocht: de waterval waar het nationale park naar vernoemd is. Eenmaal dicht bij de waterval (na eerst mooie foto’s te hebben gemaakt) werd ons verteld dat we hier moesten uitstappen, terwijl alle andere toeristen in de boot bleven om weer terug te worden gebracht naar het vertrekpunt. Voor ons wachtte een verrassing: een stuk wandelen tot nog dichter bij de waterval en uiteindelijk naar boven tot aan de rand van de waterval. Dat was geen straf, want er wachtten ons misschien nog wel mooiere uitzichten dan vanuit de boot. Wel is het op enkele plaatsen een kwestie van klimmen en klauteren, waarschijnlijk niet weggelegd voor alle toeristen.
Enige minpuntje van deze verrassingswandeltocht: de tseetseevlieg. Ondanks dat deze vlieg niet zo vaak meer de slaapziekte overdraagt als vroeger, blijven de beten van deze dieren wel vervelend. En bijten deden ze. Gelukkig zaten ze niet overal, maar slechts op enkele plekken. Het was dus vooral een kwestie van goed doorlopen, dan hield het bijten wel weer op. Bovenop de waterval werden we in ieder geval met rust gelaten, dus alle tijd voor de nodige foto’s. Vlakbij de waterval bleek wel een weg te lopen, dus daar werden we weer opgehaald door onze chauffeur. We hoefden dus niet terug te dalen en met een boot te reizen. Binnen de kortste keren waren we terug in het kamp, waar we ter afsluiting van de dag nog een uitgebreide maaltijd hadden. Ook morgen weer een gamedrive, dus weer lekker vroeg onder de wol.
Reactie plaatsen
Reacties