Het is altijd even wennen aan de omstandigheden in een ander land. Bijzonderheden dit keer waren de warme, droge weersomstandigheden en ook de aanwezigheid van vele moskeeën. Rond een uur of vijf in de vroege ochtend waren we dus dankzij de oproep tot gebed vanuit verschillende minaretten klaarwakker. En als je dan toch vroeg wakker bent, kun je maar beter gelijk uit bed om er gewoon een mooie dag van te maken. Vandaag een volle dag om Amman, de hoofdstad van het land, te verkennen.
De stad is gebouwd in heuvelachtig gebied, wat het lastig maakt de juiste route te vinden. Een afslag verkeerd betekent vaak uitkomen aan een andere kant van een heuvel en dus ook in een heel andere wijk. Toen we in de ochtend eerst op zoek wilden naar de Citadel, kwamen we daar al snel achter. Het idee was simpel: we lopen de heuvel van ons hotel af en lopen naar de top van de heuvel er tegenover, waar de Citadel zou moeten zijn. Dat afdalen ging goed, maar het vinden van de juiste weg omhoog was een puzzel. Gewapend met een plattegrond liepen we al zoekend rond in een drukke straat tussen de twee heuvels in. Al snel werden we door iemand aangesproken. Op een of andere manier schiet een toerist dan toch in de verdediging, want meestal wil diegene dan vooral geld aan je verdienen. We waren dan toch ook erg verbaasd dat het gewoon een inwoner van de stad was die ons oprecht verder wilde helpen. En het bleek geen uitzondering, want gedurende de hele reis werden we door iedereen vriendelijk aangesproken en verder geholpen. Een dikke duim dus voor de inwoners van Jordanië.
Dankzij de vriendelijke man wisten we hoe we ongeveer verder konden lopen, al snel hadden we een weg omhoog gevonden. Het leek allemaal goed te komen, zeker toen er overal vriendelijke mensen ons in de goede richting wezen. Wel viel op dat we een totaal niet toeristische route volgden, het leek echt een 'shortcut'. Al snel bleek dat dat inderdaad het geval was, want eenmaal boven stonden we midden in de Citadel zonder langs het entreegebouw met de kassa's te zijn gelopen. Toch eerst maar even netjes betalen, want we hadden absoluut geen zin om in de problemen te komen. In het bezit van de kaartjes gingen we dan eindelijk de Citadel bezichtigen.
Eerst wat informatie over de Citadel. Het gebied dat bekendstaat als de Citadel ligt op de hoogste heuvel in Amman, de Jebel Al Qala’a. Sporen van bewoning op dit hoog gelegen deel gaan terug tot in de Bronstijd. Als onderdeel van de Decapolis, toen Amman Philidelphia heette, vind je uiteraard resten van de Romeinen, maar ook van de Byzantijnen en Omajjaden. Duizenden jaren lang werden politiek, religie en bestuur in de regio vanuit de Citadel bestuurd. De Citadel is omgeven door een 1700 meter lange muur, die vele malen is herbouwd. Met tien torens en drie poorten moest dit een zeker gevoel van veiligheid geven. Schijnbaar functioneert het nu in ieder geval niet meer goed, want wij kwamen zoals gezegd zonder problemen binnen. Op het complex is er veel te zien, maar de meest opvallende bezienswaardigheden zijn de Tempel van Hercules en het Ummayad-paleis.
Een bezoek aan de Citadel is echt een 'must see'. Niet alleen zijn de ruïnes en resterende gebouwen mooi en doordrenkt van een eeuwenlange geschiedenis, ook het uitzicht op de op en tussen vele heuvels is adembenemend mooi. Trek voor een bezoek echt wel een paar uur uit, het is een uitgestrekt complex. Nadat we alle uithoeken van de Citadel hadden bezocht, daalden we (dit keer wel netjes over de voor bezoekers bedachte weg) weer af richting het centrum. Al snel viel op dat we afdaalden richting het gigantische amfitheater, dat we mooi van bovenaf konden zien. Via een smalle steeg met trappen liepen we recht op het amfitheater af, waardoor het de logische volgende bezienswaardigheid voor vandaag zou zijn.
Het Romeinse theater van Amman is een van de indrukwekkendste attracties van de hoofdstad. Het theater biedt plaats aan 6000 toeschouwers en heeft 33 rijen zitplaatsen. Het is daarmee ook het grootste antieke theater van Jordanië. Tegenwoordig wordt het in de zomer nog steeds gebruikt voor diverse muziek- en dansvoorstellingen. Het Romeins theater werd gebouwd in de 2e eeuw na Christus tijdens het bewind van keizer Antonius Pius (138-161 n.Chr.) en is uitgehouwen in de noordelijke zijde van de Jbel al-Hawfa heuvel. Dit betekent dat hier overdag het zonlicht op het podium schijnt, maar de ogen van de toeschouwers op de banken worden gespaard. Een voorstelling zat er voor ons niet in, maar het was wel mogelijk het theater te bezoeken en zelfs om het te beklimmen tot de bovenste rij. Ook vanaf hier was er weer een mooi uitzicht op de stad, met bovenop de heuvel er tegenover de eerder bezochte Citadel.
Na het bezoek aan het amfitheater was het voor ons al weer lunchtijd. Het vinden van een lunch was nog best een uitdaging, want de mensen lunchen hier eigenlijk niet. Veel zoete thee en de waterpijp, daar komen de lokalen de dag wel mee door. Het avondeten is vervolgens dan wel weer uitgebreid, daar waar wij Hollanders snel het eten naar binnen schuiven. Uiteindelijk vonden we toch een restaurant waar we prima terecht konden. Vanaf een soort balkon keken we uit over een drukke straat, waardoor we een inkijkje kregen in het dagelijkse leven in deze stad.
Na deze (inmiddels toch wel late) lunch bezochten we nog een aantal moskeeën en een paar kleine archeologische vindplaatsen. De meeste moskeeën konden we vooral van buiten bekijken, maar bij de grote blauwe moskee (King Abdullah I Moskee) kon je wel naar binnen. Aangepaste kleding is dan wel verplicht, maar die kon daar worden geleend. Het is een gigantisch grote, maar wel vrij nieuwe moskee. Qua architectuur en inrichting is het daarmee dus ook niet heel interessant.
In de avond bleek de stad heel levendig, met dus ook ineens veel meer mogelijkheden tot een hapje eten. Eettentjes die overdag nog gesloten waren, zijn hier in de avond ineens wel open. Er zijn dan zelfs ook provisorisch ogende terrasjes, die afgeladen vol zitten met mensen. Gezellig dus om een hapje buiten de deur te eten en niet in het hotel zelf.
Reactie plaatsen
Reacties