Officieel stond er vandaag eigenlijk niets op het programma: een beetje luieren, zwemmen in een kreek en vooral rondhangen op de campsite. Niets voor mij (en gelukkig ook niets voor mijn reisgenoten), dus er werd door onze gids Venski nog een best pittige ochtendwandeling tegenaan gegooid. Wel leuk om ook dit type bos (savannebos) te gaan ontdekken. Wat mij betreft kun je dit type bos als volgt omschrijven: de Veluwe, maar dan bloedheet en met palmbomen. Er waren paden en open vlaktes met mul, wit zand, maar ook stukken dicht bos die enige verkoeling boden. Uiteindelijk hebben we 14 kilometer gewandeld, waarbij we veel vlinders en vogels, maar ook zijde-aapjes hebben gezien. Mooiste vlinder was een hele groot blauwzwart exemplaar, jammer dat ze niet wilden poseren. De aapjes waren erg klein en sierlijk en zaten hoog vanuit de bomen nieuwsgierig te kijken wie wij waren. Een genot om te beleven! Tijdens de wandeling zagen we ook de restanten van de vroegere spoorlijn tussen Zanderij en de goudgebieden in het diepe binnenland. Ingenieur Lely (in Nederland bekend van onder andere de Afsluitdijk) heeft deze lijn laten aanleggen in de tijd dat hij werkzaam was in Suriname. Van de lijn zie je niet meer dan een aantal bijna vermolmde bielzen. Over een jaar of tien zijn alle sporen wel gewist.
De wandeling duurde nog best wel weer lang, dus bij terugkomst konden we gelijk aanschuiven voor de lunch. Ik moet nog steeds wennen aan een warme lunch met die hitte, maar dat komt vast nog wel goed. In de middag was het voor mij hoog tijd om de was te gaan doen, de bodem van de rugzak kwam angstvallig in zicht. Er waren niet genoeg waslijnen, dus ik heb alles aan takken gehangen. Laten we het maar een vroege kerstboom noemen. Nu maar hopen dat alles snel genoeg droogt, zodat ik morgen weer alles droog en wel mee kan nemen naar de volgende bestemming.
Aan het einde van de middag nog even de kreek een stuk verderop het terrein bezocht. De kreek ligt in het verlengde van de befaamde Colakreek, dat heel toeristisch is. Het water in de Colakreek, en dus ook van de kreek bij de campsite, is bruin van kleur vanwege de rottende bladeren. Ondanks de gekke kleur is het water erg schoon en kan er dus zonder problemen worden gezwommen. Een soort privé colakreek voor ons dus. Lekker even ontspannen, daar was ik ondertussen wel weer aan toe. Ook in de avond was er geen programma, het was goed vertoeven bij het kampvuur. Morgen weer op pad, we gaan naar indianendorp Jaw Jaw. Benieuwd wat we daar weer gaan meemaken!
Reactie plaatsen
Reacties