Dat was even wat stilte op het blogvlak, nu een poging om in één keer weer op schema te komen. Reden voor de vertraging waren de wat rommelige dagen en wat dingetjes op gezondheidsvlak. Allereerst maar terug naar zaterdag. De nacht hadden we doorgebracht in Palulu, maar in de vroege ochtend werd ik wakker van een onrustig gevoel in de mond, dit hield verband met de wortelkanaalbehandeling zoals genoemd in mijn eerste blog. Gelukkig geen pijn, maar het rommelde wel. In overleg met de reisleider bedacht dat we onderweg naar de volgende bestemming Jaw Jaw wel langs een aantal klinieken zouden komen. En anders was er vast wel ergens een illegale apotheek te vinden, in Suriname doen ze niet zo moeilijk.
Het eerste stuk werd met een busje afgelegd, met een extra stop bij een polikliniek in Brownsweg. Het was erg druk, maar iemand daar verwees ons naar een apotheker verderop in het stadje. Geen zin om te wachten dus, we gingen voor de tweede optie. Helaas was deze apotheker, die ik toch eerder zou beschrijven als een mini supermarkt, door zijn voorraad antibiotica heen. Dat werd dus verder zoeken. Na wat gebel door onze reisleider werd de arts van de polikliniek in onze eindbestemming Jaw Jaw bereikt. Geen stress, we konden bij hem terecht. Tijd om verder te reizen dus. Na nog een stuk met het busje, midden door goudzoekersgebied, kwamen we aan bij een heel drukke oever. Er waren een aantal winkels, maar er werden vooral veel spullen overgeladen van busjes naar boten en andersom. Hier en daar nog wat korjalen volgeladen met mensen en het beeld is compleet. De oever is bedoeld voor de bevoorrading van alle dorpen langs de rivier, die niet bereikbaar zijn via de weg.
Na een provisorische lunch werden wij ook verdeeld over een aantal korjalen, dit was ook onze enige manier om Jaw Jaw te bereiken. Na ongeveer een uurtje varen, waarbij we de nodige dorpjes passeerden, kwamen we aan in Jaw Jaw. In dit dorp wonen Marrons, mensen van een oud-Afrikaanse stam die in de tijd van de slavernij wisten te ontsnappen en zich schuil gingen houden in het diepe binnenland. Inmiddels hoeven ze zich gelukkig niet meer te verstoppen, maar ze zijn daar blijven wonen. Hun levensstijl is een combinatie van een oude, traditionele met een moderne. De dokter bezoeken was nog even een opgave: de eerste keer was lag hij nog te slapen, de tweede keer was hij de was aan het doen in de rivier. Ook dat is Suriname, soms gaan andere zaken gewoon voor. Eind van de middag gingen we met de groep nog een wandeling doen door het dorp. Vriendelijke, opgeruimde mensen die er een hechte gemeenschap op na houden. De dokter was inmiddels ook weer aanwezig, dus ik heb een antibioticakuur kunnen regelen. Uiteraard niet zonder een uitgebreid consult met wegen, temperatuur meten en een uitgebreid verslag in het logboek. Ik sta dus voor eeuwig vastgelegd. Na de rondwandeling een goede maaltijd en daarna op tijd naar bed.
De zondag begon met een wandeling door de omgeving. Veel jungle-achtig bos, maar wel doorsneden door veel kostgrondjes (akkertjes). Veel wild was er ook niet (want verjaagd), dus de tocht was gericht op planten en hun functie. Weer een hoop geleerd! Na een siësta gingen we eind van de middag nog een wandelingetje doen naar het buurdorp Lispaansi. Iets meer afgelegen en iets traditioneler. Voor de voorzieningen als een school en dokter moeten de mensen naar Jaw Jaw. In de avond was het tijd voor cultuur. De lokale jongens kwamen optreden en zongen de lokale liederen. Leuk dat er ook een aantal kinderen uit zichzelf kwamen en gingen dansen. Duidelijk dat wij Hollanders hiervoor de verkeerde genen hebben.
Vannacht een slechte nacht, met wat hoofdpijn, keelpijn en oorpijn. Geen idee waar dit vandaan komt, mogelijk een reactie op de ontsteking of de antibiotica. Gelukkig wordt er goed voor me gezorgd en ging het na het ontbijt weer wat beter. Ik ben dus gewoon mee geweest met een jungletocht, waarbij we eindigden bij een heel klein dorpje. Bij een stroomversnelling hebben we lekker een poos gezwommen, waarna we voor een late lunch terug gingen naar ons kamp. In de middag weer een siësta. In de avond stond een kaaimannentocht op het programma, maar deze heb ik maar even overgeslagen. Ik was wat koortsig, dus heb de hangmat maar opgezocht. Inmiddels zit ik (naast de eigen medicijnen) aan de lokale kruidendrankjes. Hopelijk knap ik morgen goed op, want dan staat weer een reisdag op het programma. De zorg van de mensen om me heen is in ieder geval super, ik ben er blij mee.
Reactie plaatsen
Reacties