Het hoge woord is er uit: bacteriologische infectie. De eerdere antibiotica bleek niet te werken, dus ik slik nu een andere variant. Hopelijk knap ik nu weer snel op. Maar gelukkig heb ik tussendoor genoeg genoten van Suriname en heb ik zat meegemaakt in het medische circus. Hieronder dus een verslag van de afgelopen twee dagen. Laten we (uiteraard) beginnen met de dinsdag. De ochtend voelde ik me eigenlijk weer prima, dus stapte ik met goede zin in de korjaal. We gingen Jaw Jaw verlaten en onderweg naar ons oppikpunt voor het busje. Een leuk tochtje van een uurtje in het Surinaamse ochtendzonnetje, met de mooiste uitzichten en vogels onderweg. Het uur vloog dus ook voorbij, soms is het jammer dat de dingen niet wat langer duren. Eenmaal in het busje gingen we weer richting Brownsweg, het goudzoekersstadje. Na een korte stop zouden we nog een uurtje moeten rijden naar het nationaal park Brownsberg. Wat ze niet hadden verteld, was dat de weg er naartoe echt erbarmelijk slecht is (en vanwege droogte hadden we ook nu weer ‘mazzel’). Ik wil niet weten hoe het iedereen vergaat in de regentijd, maar we schudden alle kanten op. En op het moment dat je de koppelingsplaat kunt ruiken, heeft het busje zelf het ook best moeilijk. Greppels, ravijnen, steile paden en modder: de zenuwen werden getest. Maar... onze chauffeur heeft ons prima de berg op gekregen!
Bovenop de berg was het echt prachtig. Een mooi primair woud met tussen de bomen door fantastische uitzichten over de jungle en ook het Brokopondo-stuwmeer. Dit meer is in de jaren 60 ontstaan toen een stuwdam was aangelegd om stroom op te wekken. De Marrons die in het gebied woonden, moesten verkassen (onder andere naar Jaw Jaw). Het meer is nu in ieder geval prachtig om te zien.
In de middag hadden we tijd om een wandeling te maken naar de Leoval. Een leuke wandeling door het bos, met aan het einde van de heenweg uitzicht op de waterval. Het zal jullie niet verbazen, maar in de droge tijd stroomt er niet heel veel water door de waterval. Maar toch, het was echt prachtig om te zien. Daarna weer de terugtocht, waarbij bleek dat het heen vooral dalen was geweest. Nu was het dus flink klimmen, de conditie werd weer getest. Terug bij de bus werden we nog verrast door een aantal apen die zich even lieten zien. Vooral de witgezichtaap leek graag op de foto te willen. Verder nog een aantal brulapen. We hadden ze heel de vakantie al gehoord, maar nu dus ook gezien. Vooral de oranje gloed in de vacht was prachtig.
Uiteindelijk was het tijd om de reis richting Paramaribo te gaan maken, we hadden nog wat uurtjes voor de boeg. Eerst dus weer een uurtje flink schudden om beneden te komen, ik ben mijn ingewanden nog steeds aan het sorteren en terugplaatsen. Het was wel hilarisch hoor, maar ik was wel blij toen we de ‘gewone’ weg bereikten. Daarna was het vooral lang rijden, wat voor mij extra pittig werd toen de koorts weer toesloeg. Tijd om de alarmbellen te laten rinkelen, er was weer een doktersbezoek nodig. De avond dus vroeg naar bed, al lukte het gelukkig nog wel om wat te eten.
Gelukkig zijn we nu in Paramaribo, dus ik kon vanochtend makkelijk naar een kliniek. De dokter vond het verstandig om toch bloed te laten prikken, dus ik kon door naar het lab (daar konden ze een spoedanalyse doen). De middag weer een beetje Paramaribo verkend (overdag ben ik gelukkig koortsvrij), ook het souvenirshoppen is weer gebeurd. In de middag de telefonische resultaten afgewacht, helaas kwam het bericht pas laat in de middag. De uitkomst heb ik al verklapt, maar ik mocht dus terug naar de kliniek voor een recept en vervolgens naar de apotheek voor de medicijnen. Het was al met al een dagvullend programma. Inmiddels de eerste pil genomen, hopelijk komt het nu snel goed. Morgen nog een mooie tocht naar het binnenland, daar ga ik vast weer helemaal van genieten!
Reactie plaatsen
Reacties